Για να είμαστε ξεκάθαροι από την αρχή:
Με όσους θεωρούν «αδέλφια» τους, τους συλληφθέντες για την δολοφονία του Άλκη, δεν είμαστε ίδια ομάδα.
Εγώ αγαπώ τον ΠΑΟΚ που παλεύει μέχρι τελικής πτώσεως, όποιον κι αν έχει απέναντί του. Που τα βάζει με συστήματα και κατεστημένα, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος. Τον ΠΑΟΚ που πέφτει εννιά φορές και σηκώνεται δέκα.
Κι αν δεν είναι πάντα έτσι στην πραγματικότητα (προφανώς δεν είναι), κι αν όλα αυτά αποτελούν απλώς μια εξιδανικευμένη εκδοχή που υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό και στην καρδιά μας, δεν πειράζει. Λίγος ανώδυνος ρομαντισμός, λίγο εκούσιο παραμύθιασμά, ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Ξέρετε τι έβλαψε και συνεχίζει να βλάπτει; Το μίσος. Ο τυφλός φανατισμός. Όλα όσα όπλισαν τα χέρια που πήραν άδικα και πρόωρα τη ζωή ενός 19χρονου παιδιού.
Όχι λοιπόν, όσοι κρέμασαν το πανό της ντροπής το βράδυ της Πέμπτης στην Τούμπα, δεν αγαπούν τον ΠΑΟΚ, διότι δεν προσδιορίζονται από κανενός είδους αγάπη. Προσδιορίζονται από το μίσος. Μισούν τους «άλλους». Οι «άλλοι» στην προκειμένη περίπτωση είναι απλώς άνθρωποι που υποστηρίζουν διαφορετική ομάδα. Θα μπορούσαν πολύ εύκολα να είναι μετανάστες ή πρόσφυγες, γυναίκες, γκέι, οτιδήποτε διαφορετικό από το «πρότυπο» που έχουν όλα αυτά τα φασιστάκια στο μυαλό τους.
Δεν είμαστε ίδια ομάδα με αυτούς. Είμαστε εκ διαμέτρου αντίθετες ομάδες. Και παρότι κατάφεραν να «λερώσουν» μια ιστορική βραδιά για τον ΠΑΟΚ (κάθε φορά που θα βλέπουμε στιγμιότυπα από τα πέναλτι, θα βλέπουμε και το βρωμόπανο), δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας κάνουν να ντραπούμε για την ομάδα που αγαπάμε.
Εκείνοι θα έπρεπε να ντρέπονται για το πανό και τις ιδέες τους. Η πλειονότητα του κόσμου στο γήπεδο, γνωρίζω ότι τους αποδοκίμασε. Η πλειονότητα του κόσμου στα social έπραξε το ίδιο. Κάτι δείχνει κι αυτό.
Η Τούμπα δεν βρίσκεται σε καλή φάση. Με εξαίρεση τη διαδικασία των πέναλτι, όπου έδωσε ρυθμό και ενέργεια στους παίκτες, το ένιωθες και την Πέμπτη στο μεγαλύτερο διάστημα του ματς, ότι η ατμόσφαιρα ήταν πάλι περίεργη. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι ο ΠΑΟΚ βρήκε τον βηματισμό του μέσα στη σεζόν, όταν έκλεισαν οι πόρτες στους οπαδούς του.
Μαθαίνω από φίλους και δημοσιογράφους ότι γενικά το οπαδικό κίνημα του ΠΑΟΚ δεν βρίσκεται σε καλή φάση. Πολλές νέες «είσοδοι» στις εξέδρες, δεν νιώθουν: ούτε από ΠΑΟΚ, ούτε, όπως αποδείχτηκε από την πραγματικότητα.
Ωραία, αλλά τους ξέρουμε. Κυρίως, τους ξέρουν εκείνοι που αποφασίζουν. Η αυτοκάθαρση είναι ο ένας δρόμος μετά και το αίσχος της Πέμπτης. Ο άλλος είναι η ΠΑΕ να πάρει τις αποφάσεις που πρέπει, να αποκλείσει εκείνους που πρέπει.
Θα έχει κόστος. Μα μακροπρόθεσμα θα έχει και πολύ μεγαλύτερα οφέλη.
Ο ΠΑΟΚ που διεκδικεί και κερδίζει τίτλους και βρίσκεται στους «16» του Γιουρόπα Κόνφερενς Λιγκ, δεν έχει ανάγκη τα «αδέλφια» των συλληφθέντων.
Ο ΠΑΟΚ που αγαπάμε εκατομμύρια άνθρωποι, σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν έχει σχέση, «συγγενική» ή άλλη με τέτοιους ανθρώπους και τέτοιες νοοτροπίες.
Ο δικός μας ΠΑΟΚ, είναι αδελφός μόνο με την οικογένεια και τους οικείους του Άλκη και κάθε αδικοχαμένου παιδιού στη χώρα.
Για αυτό ο ΠΑΟΚ που μεγαλώνει διαρκώς, οφείλει να απομονώσει και να θεραπεύσει την αρρώστια η οποία του τρώει τα σωθικά.
Διότι ναι, μερικά καλόπαιδα, δεν θα καταφέρουν ποτέ να μας κάνουν να ντραπούμε για τον ΠΑΟΚ που αγαπάμε. Μπορούν όμως να μας κάνουν να μην ξανασχοληθούμε.
Όπως μπόρεσαν την Πέμπτη να μας «κόψουν» μια ιστορική χαρά στη μέση.
Όσοι αποφασίζουν, οφείλουν να μην τους το επιτρέψουν ξανά.
Υ.Γ.1: Σωστή και χωρίς περιστροφές η ανακοίνωση της ΠΑΕ. Ελπιδοφόρα σε κάθε περίπτωση. Αναμένουμε και πράξεις.
Υ.Γ.2 Αγωνιστικά ο ΠΑΟΚ είχε προσωπικότητα και καλή οργάνωση, περίπου μέχρι το 70ο λεπτό, βρήκε στιγμές ποιότητας από τους ηγέτες τους (γκολάρα ο Άντρε που έκανε το καλύτερο του φετινό παιχνίδι), είχε τύχη στο τελευταίο εικοσάλεπτο, όταν οι αλλαγές έφεραν καθίζηση στον αγωνιστικό χώρο, ήταν καλύτερος στην παράταση και ψύχραιμος στα πέναλτι. Συνολικά η πρόκριση κρίθηκε στις λεπτομέρειες όπως και ολόκληρη η φετινή ευρωπαϊκή πορεία του «Δικεφάλου», η οποία μέχρι στιγμής είναι μια ιστορία γεμάτη με δύσκολες, οριακές νίκες ή προκρίσεις. Ε, και; Ο ΠΑΟΚ θα παίξει Μάρτιο στην Ευρώπη. Αυτό από μόνο του μετατρέπει μια παράξενη σεζόν σε επιτυχημένη. Σεβασμός στις «γεροντάρες» που όσο αντέχουν, τα δίνουν όλα.
Υ.Γ.3: Έχω γράψει πολλές φορές ότι ο ΠΑΟΚ έπρεπε να έχει αναζητήσει καλύτερο τερματοφύλακα από τον Πασχαλάκη εδώ και δυο χρόνια. Όμως αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Πασχαλάκης είναι ένας από τους σημαντικότερους, αν όχι ο σημαντικότερος τερματοφύλακας στην σύγχρονη ιστορία της ομάδας. Διότι όχι μόνο συμμετείχε όλες τις μεγάλες επιτυχίες της τελευταίας πενταετίας, αλλά είχε πάντα και καθοριστικό ρόλο.
