Η Ευρωπαϊκή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία διαπιστώνει ότι η διεθνής επιτροπεία δεν έλυσε το ελληνικό πρόβλημα. Εχει πειστεί πως το μεγαλύτερο «αγκάθι» είναι η διαιτησία. Υπήρχε η ελπίδα ότι μετά το 2024 που θα έληγε το συμβόλαιο του αρχιδιαιτητή Στιβ Μπένετ, οι Ελληνες ρέφερι θα μπορούσαν να διευθύνουν και ντέρμπι. Δυστυχώς άλλες είναι οι βουλές των υπερεθνικών.
Η τοξικότητα στο ελληνικό ποδόσφαιρο καλά κρατεί και οδηγεί την UEFA σε αυτήν την απόφαση. Μόνον αυτό; Όχι!
Τον τελευταίο καιρό εμφανίστηκαν δύο στοιχεία που αναδεικνύουν τις διοικητικές παθογένειες της ελληνικής διαιτησίας:
1. Η ΟΔΠΕ που μετονομάστηκε σε Ενωση Διαιτητών αδυνατεί να εκπροσωπήσει τον χώρο στην ΕΠΟ. Την τελευταία τετραετία έχει επιχειρήσει επανειλημμένως να πείσει την ανωτάτη αρχή του ποδοσφαίρου για τις καλές της προθέσεις. Πώς να την πείσει, όταν οι ίδιοι οι διαιτητοπατέρες δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους; Με δικαστική απόφαση η Ενωση Διαιτητών έβαλε «λουκέτο» και έχουν ανασταλεί όλες της οι αποφάσεις, ακόμα και οι πρόσφατες αρχαιρεσίες! Ο δικαστής διαπίστωσε ότι κάτι δεν πάει καλά με τη νέα διοίκηση των διαιτητών.
2. Η υπό ίδρυση Ενωση Διαιτησίας, δηλαδή το άτυπο όργανο των διαιτητών της Super League 1, προσπαθεί να αποκτήσει σάρκα και οστά εδώ και μια δεκαετία! Και όχι μόνον αυτό: Ανοιξε ποινική έρευνα από τον αθλητικό εισαγγελέα γιατί το ταμείο του οργάνου εμφανίζει προβληματική διαχείριση. Εδώ έχουμε κάτι χειρότερο. Διαιτητές στρέφονται εναντίον διαιτητών, ζητώντας πίσω τα λεφτά τους!
Όταν υπάρχει τέτοιος διχασμός στο σώμα της ελληνικής διαιτησίας, δικαίως οι ξένοι μας βάζουν στο γύψο. Όταν δεν μπορούν να οριστούν εκπρόσωποι της διαιτησίας για να γίνουν αξιόπιστοι θεσμικοί συνομιλητές με τους παράγοντες της ΕΠΟ, δικαίως η Ομοσπονδία απαξιώνει το χώρο.
Οι ελληνικές σφυρίχτρες οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι θα λειτουργούν καλύτερα αν βρουν σημείο επαφής μεταξύ τους. Ποιοτικούς διαιτητές έχουμε. Για τις παραγοντικές προσωπικότητες, αμφιβάλλουμε.
