Παραφράζοντας λιγάκι την θρυλική ρήξη του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς: «μπορείς να βγάλεις το παιδί από τη φαβέλα, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις την φαβέλα μέσα από το παιδί».
Κι αυτό ακριβώς είναι ακόμα ο λεγάμενος. Ένα παιδί της φαβέλας. Με ότι καλό και κακό συνεπάγεται αυτό.
Μπορεί να ζει σε ένα ήρεμο, ασφαλές, προστατευόμενο περιβάλλον. Μπορεί να είναι αναγνωρίσιμος, να έχει λύσει για πάντα το οικονομικό του πρόβλημα, να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα παίζοντας επαγγελματικά ποδόσφαιρο, όμως μέσα του παραμένει ένα ατίθασο αγρίμι, με αδικαιολόγητες εκρήξεις θυμού, αστάθεια συμπεριφοράς και δυσκολία κατανόησης.
Δεν έχει φίλους, ούτε κολλητούς εντός ομάδας. Δεν έχει πολλά πάρε - δώσε με κανέναν. Μόνο τα τυπικά, τα καθημερινά. Αποφεύγει να μιλάει αγγλικά, αν και όλοι είναι σίγουροι ότι καταλαβαίνει τα πάντα. Κάποιοι υποψιάζονται ότι πιάνει και τα περισσότερα ελληνικά κι ας μην το έχει πει πουθενά.
Είναι πολύτεκνος από τα 25 του, είναι σε ένα άλλο δικό του μήκος κύματος. Είναι λίγο μυστήριο τρένο, όπως φαίνεται κι από τα αλλόκοτα τατουάζ που έχει στο κορμί του: το λογότυπο του Air Jordan στον λαιμό του και την φιγούρα του Μίκυ Μάους στον καρπό του δεξιού του χεριού. Τα δύο άκρα. Καμία σχέση
Αν γινόταν ένα δημοψήφισμα στους οπαδούς του ΠΑΟΚ για τον λιγότερο δημοφιλή παίκτη της ομάδας, θα ήταν το πρώτο φαβορί… για αυτοδυναμία.
Δεν είναι λαοφιλής, δεν τον πάει η εξέδρα, δεν κάνει γκελ στον κόσμο. Υπάρχει εξήγηση για αυτό.
Γι’ αυτό που δεν υπάρχει εξήγηση είναι η παγωμένη -σχεδόν απαξιωτική- αντίδραση στην είδηση για την επέκταση του συμβολαίου του Βραζιλιάνου μέσου μέχρι το 2026.
Αν δεν είχε υποστεί έναν αναπάντεχο μυϊκό τραυματισμό το περσινό καλοκαίρι λίγο πριν τους αγώνες του Τόκιο θα ήταν σήμερα Ολυμπιονίκης με την ομάδα Κ23 της Εθνικής Βραζιλίας. Είχε κληθεί στην αποστολή, ήταν ενεργό, ενεργότατο μέλος του ρόστερ.
Είναι μόλις 25 ετών και στο βιογραφικό του μετρά πάνω από 240 παιχνίδια σε επαγγελματικό επίπεδο. Είναι από τους ελάχιστους παίκτες στο ρόστερ του ΠΑΟΚ που έχει την τακτική παιδεία, τα φυσικά προσόντα (αντοχή, άλμα, δύναμη) να ανταποκριθεί σε επίπεδο Τοπ-5 ευρωπαϊκής λίγκας, έστω και σε ομάδα δεύτερης ταχύτητας.
Έχει δυσεύρετο αριστερό πόδι, καλή τακτική αντίληψη, ένας παίκτης προπονητή, που μπορεί υπό προϋποθέσεις να παίξει και στο 6 και στο 8 και στο 10. Σίγουρα, όχι με την ίδια επιτυχία, αλλά μπορεί. Κι αυτό το μετράνε όλοι οι προπονητές.
Με αυτόν σε ρόλο ψευτοδεκαριού -όπως κάποτε ο Άγιαξ με τον Ντόνι Φαν Ντε Μπέικ- ο Δικέφαλος έφτασε μία ανάσα από τους «4» της Ευρώπης, έχοντας στην πρώτη ζώνη άμυνας ένα μοντέρνο αμυντικό χαφ, που μπορούσε να βγάλει ενοχλητική ένταση στην πρώτη ζώνη πίεσης.
Ο Ντόουγκλας Αουγκούστο δεν είναι «πουθενάς». Και σίγουρα δεν του αξίζει να λογίζεται ως τελευταίος τροχός της αμάξης από τον κόσμο.
Υπάρχει εξήγηση για αυτό. Στο πρόσωπο του καθρεφτίζεται η ένδεια του ΠΑΟΚ στην θέση του επιτελικού μέσου και κάπως έτσι τα ακούει αυτός που παίζει αναγκαστικά την θέση.
Ακόμα είναι νωπές οι κακές (στα όρια του αντιεπαγγελματικού) εμφανίσεις του στον πρόσφατο τελικό Κυπέλλου και στα δύο παιχνίδια με την Λέφσκι Σόφιας, πιθανώς έπρεπε να είχε αποβληθεί και στα τρία.
Ο Βραζιλιάνος δεν είναι κακός παίκτης. Απλώς, δεν έχει βρει τον ιδανικό ρόλο για αυτόν και μέσους στον ΠΑΟΚ που να ταιριάζουν και να αναδεικνύουν τα χαρακτηριστικά του. Και υποψιάζομαι πως έχει θέμα διαχείρισης συναισθημάτων / θυμού μέσα στο παιχνίδι. Είναι από αυτούς που κουβαλάνε τα νεύρα, τα προβλήματα του σπιτιού στην δουλειά. Και τα βγάζουν εκεί, ξεσπάνε. Άγαρμπα.
Επιχειρηματικά / εταιρικά είναι μία σωστή κίνηση κι ας κόστισε ο κούκος αηδόνι (πάγιες ετήσιες απολαβές άνω του εκατομμυρίου). Ούτε που μπορώ να φανταστώ τις βιτριολικές αντιδράσεις σε περίπτωση που ο Βραζιλιάνος συμφωνούσε ως ελεύθερος από 1/1 σε ομάδα της αρεσκείας του. Τότε, θα γινόταν ο παικταράς που χάθηκε τσάμπα.
Ο Αουγκούστο με συμβόλαιο ζωής πια στα χέρια, μπορεί να ηρεμήσει, να παίξει την μπάλα του, να το ευχαριστηθεί και αν έρθει η μεγάλη μεταγραφή, ήρθε. Ο ΠΑΟΚ καλμάρει έναν παίκτη που αυτή την στιγμή δεν έχει την πολυτέλεια να τον έχει εκνευρισμένο, παγιώνει ένα περιουσιακό του στοιχείο, κλείνει γρήγορα ένα θαύμα που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε καυτή πατάτα και με μεγαλύτερη ηρεμία μπορεί να ψάξει την αγορά για αυτόν.
Μία κίνηση που δεδομένα θα κάνει απόσβεση με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο…
