Εδώ και λίγες ώρες, το ελληνικό μπάσκετ βιώνει την αρχή μίας νέας εποχής. Οι εκλογές έγιναν - επιτέλους - κανονικά και η Ομοσπονδία πέρασε στα χέρια της παράταξης του Βαγγέλη Λιόλιου, που ήταν ο μεγάλος νικητής. Ο ισχυρός άνδρας του Προμηθέα έφτασε σε μία εκκωφαντική επικράτηση, αφού έλαβε 335 ψήφους, δηλαδή πάνω από το 50% των σωματείων.
Τα ποσοστά έφτασαν σε συνθήκες... αυτοδυναμίας, αφού οι Παναγιώτης Φασούλας (180 ψήφοι) και Άγγελος Παπανικολάου (90 ψήφοι) έμειναν πολύ πίσω.
Και αυτό, από μόνο του, μπορεί να δώσει ένα ξεκάθαρο μήνυμα για το παρόν και το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ.
Το «παλιό» και η πόλωση έμειναν στην μειοψηφία
Με βάση όλα τα δεδομένα, η παράταξη του Λιόλιου, που θα έχει 13 μέλη της στο ΔΣ της Ομοσπονδίας, ήταν για τα σωματεία ο εκπρόσωπος του νέου, του διαφορετικού, της ανανέωσης. Η ανάγκη για φρεσκάδα και καινούρια πρόσωπα, μαζί με την απαραίτητη δόση «οξυγόνου», οδήγησε σε μία ξεκάθαρη λαική εντολή, που όχι μόνο ενίσχυσε τους νικητές των εκλογών, αλλά αποτέλεσε και μία δυνατή αποδοκιμασία στο παλιό μοντέλο διοίκησης.
Κακά τα ψέματα, οι φωνές εναντίον του Γιώργου Βασιλακόπουλου είχαν δυναμώσει το τελευταίο διάστημα και δεν ήταν λίγοι αυτοί που περίμεναν το οριστικό τέλος του εδώ και πολλά χρόνια ηγέτη της Ομοσπονδίας. Αυτή η συσσώρευση μετατράπηκε σε... καύσιμο για τον Λιόλιο και όχι φυσικά για τον Παναγιώτη Φασούλα, ο οποίος δεδομένα θα έφερνε κλίμα πόλωσης σε ενδεχόμενη επικράτησή του. Η πλειοψηφία δεν ήθελε νικητή έναν υποψήφιο με ξεκάθαρη προτίμηση σε μία πλευρά και η ουδετερότητα παρουσιάστηκε ως η πιο προσιτή και λογική ψήφος στις ιστορικές εκλογές της 12ης Σεπτεμβρίου.
Με λίγα λόγια: Ο Λιόλιος και οι συνεργάτες του κέρδισαν με άνεση τις εκλογές δίνοντας - τουλάχιστον τώρα και στα χαρτιά - συνθήκες για έναν διαφορετικό αέρα, σε ένα καθεστώς που αποτελούταν εδώ και χρόνια από τα ίδια πρόσωπα.
Ο Δελημπαλταδάκης και η ελπίδα για το αύριο
Το τελικό αποτέλεσμα δεν αμφισβητείται και δεν μπορεί να αναλυθεί περισσότερο σε αυτή την φάση. Από την συνολική εικόνα όμως, προκύπτουν κάποια ασφαλή συμπεράσματα.
Ο δεύτερος Παναγιώτης Φασούλας έμεινε μακριά από την πρώτη θέση και η παράταξή του συγκέντρωσε συνολικά 180 ψήφους. Λίγο πιο πάνω, στους 198 ψήφους, βρέθηκε μόνος του ο ανεξάρτητος Τάσος Δελημπαλταδάκης.
Ο γνωστός ατζέντης κέρδισε την εμπιστοσύνη των σωματείων και αυτό αποτελεί από μόνο του ένα μήνυμα: Χωρίς να ενταχθεί σε κάποια από τις τρεις παρατάξεις, ο Δελημπαλταδάκης έλαβε μεγάλο μέρος των ψήφων του εκλογικού σώματος και η παρουσία του στην επόμενη μέρα θεωρείται ιδιαίτερα κομβική.
Ένας άνθρωπος που γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις, που έχει εμπειρία στον χώρο και σίγουρα θεωρείται «φρέσκος» σε επίπεδο διοίκησης. Το αποτέλεσμα με τις 198 ψήφους θεωρείται απροσδόκητο, αλλά εντάσσεται σίγουρα στο πλαίσιο της αλλαγής, της νέας εποχής και των προσώπων που παίρνουν την ευκαιρία για να εξελίξουν τις διαδικασίες και τις πρακτικές της Ομοσπονδίας.
Και κάπου εδώ έγκειται η ελπίδα για το «αύριο»: Νέα πρόσωπα, διάθεση για δουλειά και για αλλαγές σε ένα Διοικητικό Συμβούλιο που δεν θα έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Η αφετηρία έχει «χτιστεί» με καλή ψυχολογία, όμως οι επόμενες κινήσεις απαιτούν άμεση δράση: Δεν είναι υπερβολή να πει κάποιος ότι χρειάζεται άμεσο restart σε επίπεδο διαιτησίας, Εθνικών ομάδων, πρωταθλημάτων που χρειάζονται προσοχή (Β' και Γ' Εθνική, Α1 Γυναικών, Κύπελλο) και προσώπων στη διοίκηση.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί φυσικά ότι το νέο Δ.Σ περιλαμβάνει αρκετά... βαριά μπασκετικά ονόματα, που έγραψαν την δική τους ιστορία στα παρκέ και πλέον ετοιμάζονται να υπηρετήσουν την «πορτοκαλί θέα» από επιτελικό πόστο. Τα πιο σημαντικά παραδείγματα αφορούν τον Φάνη Χριστοδούλου, τον Ευθύμη Ρεντζιά, τον Δήμο Ντικούδη και την Άννυ Κωνσταντινίδου.
Πάντως, ειδικά το κομμάτι της διαιτησίας θεωρείται κάτι παραπάνω από κομβικό για την επόμενη μέρα του ελληνικού μπάσκετ. Το πρόβλημα είναι γνωστό και χρειάζεται παρέμβαση, ώστε να δούμε - επιτέλους - διαιτησίες που να μην προκαλούν το κοινό αίσθημα. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με νέα και άφθαρτα πρόσωπα, που θα «συνοδεύονται» με τον μικρότερο δυνατό αριθμό αγκυλώσεων και εξαρτήσεων.
Συνοψίζοντας, ο «χάρτης» των υποχρεώσεων και των παρεμβάσεων είναι ήδη γεμάτος και το μέλλον θα δείξει αν οι συνθήκες που διαμορφώνονται θα επαληθευτούν και στο πρακτικό - τεχνικό κομμάτι. Φυσικά όλα θα κριθούν επί τω έργω, με την ευχή να υπάρξει βελτίωση σε πολλά από τα κακώς κείμενα του ελληνικού μπάσκετ.
