Όταν το καλοκαίρι του 1999, οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι έδιναν τα χέρια με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς προκειμένου ο Σέρβος κόουτς να αναλάβει τον Παναθηναϊκό κανείς δεν φανταζόταν αυτό ακριβώς που ακολούθησε.
Αναμφίβολα, ο «Ζοτς» ήταν ένα πολύ βαρύ όνομα, αφού είχε ήδη τρεις κατακτήσεις της Euroleague κι αποτελούσε ασφαλώς πολύ δυνατό χαρτί στην ευρωπαϊκή, προπονητική σκηνή. Δεν είναι καθόλου βέβαιο όμως ότι η 4η Ιουνίου του 1999 θα αποκτήσει ιστορική αξία και θα μνημονεύεται μέχρι σήμερα. Άλλωστε, είναι πολλά τα παραδείγματα προπονητών εγνωσμένης αξίας που δεν «έπιασαν» σε μία δουλειά.
«Οι συστάσεις για τον άνθρωπο αυτό που κάθεται δίπλα μου είναι περιττές. Ο Παναθηναϊκός έχει την τιμή να διαθέτει στις τάξεις του τον κορυφαίο προπονητή στην Ευρώπη», είχε αναφέρει ο αείμνηστος Παύλος Γιαννακόπουλος για τον Ομπράντοβιτς που είχε φτάσει στην Ελλάδα υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο. Μάλιστα, στο πάνελ βρισκόταν και ο Δημήτρης Ιτούδης, στενός συνεργάτης του Σέρβου κόουτς, που εκτελούσε και χρέη μεταφραστή
Ο «Ζοτς» είχε δηλώσει ενθουσιασμένος για την υποδοχή, της οποίας έτυχε και είχε εκφράσει την επιθυμία του να εργαστεί σκληρά προκειμένου να ανεβάσει τον Παναθηναϊκό σε ένα ακόμη υψηλότερο επίπεδο. Αυτό τελικά συνέβη!
Η διαδρομή του πολύπειρου κόουτς στον Παναθηναϊκό ολοκληρώθηκε το 2012, ύστερα από 13 χρόνια γεμάτα επιτυχίες και συγκεκριμένα 11 κατακτήσεις πρωταθλήματος Ελλάδας, πέντε κατακτήσεις της Euroleague και επτά κατακτήσεις Κυπέλλου.
Η αλήθεια είναι πως η καλή μέρα φάνηκε από το πρωί στην περίπτωση της σχέσης Ομπράντοβιτς-Παναθηναϊκού. Η πρώτη σεζόν ολοκληρώθηκε με το τριφύλλι να πανηγυρίζει το τρόπαιο του πρωταθλητή στην Ελλάδα, καθώς και την ευρωκούπα στο Final Four της Θεσσαλονίκης. Ήταν ουσιαστικά η ιδανική... γνωριμία ώστε ο νυν κόουτς της Φενέρ να μπει στις... πράσινες καρδιές.
Φυσικά, όπως αποδείχθηκε με την πορεία που ακολούθησε, μόνο... τυχαίο δεν ήταν το αποτέλεσμα της πρώτης σεζόν. Είναι χαρακτηριστικό πως δύο χρόνια αργότερα, ο Ομπράντοβιτς οδήγησε το «τριφύλλι» σε νέο ευρωπαϊκό τρόπαιο και μάλιστα ως αουτσάιντερ. Θυμίζουμε άλλωστε πως ο Παναθηναϊκός κάθε άλλο παρά φαβορί ήταν στο Final Four της Μπολόνια, αλλά κατάφερε να διαψεύσει τις προβλέψεις και να... σοκάρει τους Ιταλούς στο ίδιο τους το σπίτι. Ήταν η κούπα που χαρακτηρίζεται ως η πιο «μάγκικη» για την ομάδα.
Η εγχώρια κυριαρχία ήταν πια ξεκάθαρη με τον Παναθηναϊκό να σαρώνει τον έναν τίτλο μετά τον άλλον στην Ευρώπη και η έλευση του Δημήτρη Διαμαντίδη οδήγησε σε μία νέα, λαμπρή εποχή. Ο «3D» σημάδεψε τον Ομπράντοβιτς, έγινε το αγαπημένο του παιδί κι ο Σέρβος του επέτρεψε να μεγαλουργήσει στα παρκέ. Όσον αφορά στην εγχώρια κυριαρχία πρέπει να γίνει μία απαραίτητη παρένθεση κι αναφορά στο γεγονός πως τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός έχασε μόνο τα πρωταθλήματα του 2002 και του 2012. Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης το γεγονός πως ο θεσμός του Κυπέλλου είχε θεωρηθεί... στοιχειωμένος για εκείνον, αφού χρειάστηκε τέσσερα χρόνια για τον κατακτήσει επί ελληνικού εδάφους!
Το σημαντικότερο όμως είναι πως πήραν σειρά τρία ακόμη ευρωπαϊκό τρόπαια: αυτό στην Αθήνα το 2007, εκείνο στο Βερολίνο το 2009 και τέλος αυτό στην Βαρκελώνη το 2011. Το τελευταίο έχει την δική του αξία υπό την έννοια πως... φιλοξένησε μία από τις πιο ιστορικές φωτογραφίες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Η απόλυτη αγκαλιά του «Ζοτς» με τον Διαμαντίδη χάρισε απλόχερα χαμόγελα στον κόσμο της ομάδας και σίγουρα θα μπορούσε να γίνει κάδρο ή αφίσα στα δωμάτια πολλών μικρών παιδιών που μεγάλωσαν βλέποντας το συγκεκριμένο δίδυμο, με την αξεπέραστη διοικητική συμβολή της οικογένειας Γιαννακόπουλου, να οδηγεί τον Παναθηναϊκό στην ελίτ της Ευρώπης.
Φυσικά, ο Ομπράντοβιτς είχε και τα ξεσπάσματα του στα χρόνια παραμονής του στην Ελλάδα με το πιο ξεχωριστό εξ αυτών να έρχεται ύστερα από παιχνίδι της Euroleague με την Προκόμ στη διάρκεια της σεζόν 2008/2009 και παρά τη νίκη της ομάδας του.
Αξίζει μεταξύ άλλων να τονιστεί ότι ο Ομπράντοβιτς είχε... παικταράδες στη διάθεσή του, αλλά αυτό έχει και μία άλλη ανάγνωση. Από τη στιγμή που υπήρχε εκείνος στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός ήταν ο πιο «must» προορισμός, αφού σχεδόν όλοι ήθελαν να παίξουν για εκείνον κι ασφαλώς πολλές φορές αυτό μέτρησε ώστε οι «πράσινοι» να αποσπάσουν μία πολύ σημαντική υπογραφή παίκτη.
Ο «Ζοτς» έγινε... Έλληνας στη διάρκεια αυτών των 13 ετών και ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για τα μπουζούκια, στα οποία βέβαια είχε την τύχη να γιορτάσει ουκ ολίγες φορές την κατάκτηση εγχώριων ή μη τίτλων.
Tελικά, αυτή η μεγάλη διαδρομή που ξεκίνησε σαν σήμερα το 1999 ολοκληρώθηκε το 2012 με την αποχώρηση του Σέρβου από την Ελλάδα. Η αποχώρηση φυσικά δεν... έσβησε την αγάπη του Ομπράντοβιτς για το «τριφύλλι», την οποία φροντίζει να εκφράζει σε κάθε πιθανή ευκαιρία κι αντίστοιχα ο κόσμος των «πρασίνων» δεν ξεχνά τη συνεισφορά του «Ζοτς» και τον αποθεώνει κάθε φορά που επιστρέφει στο ΟΑΚΑ ως αντίπαλος.
Η πιο τρανταχή απόδειξη των παραπάνω είναι το βίντεο που ακολουθεί, από την βράβευση που του είχε γίνει στις 20 Μαρτίου του 2014. Η εικόνα τα λέει όλα:
