- Νικητής του Μαραθωνίου της Βοστώνης, σαν σήμερα (20 Απριλίου), πριν από 75 χρόνια.
- Κάτοχος του πανελλήνιου ρεκόρ μαραθωνίου για 30 περίπου χρόνια.
- Πανελληνιονίκης, παγκυπριονίκης, βαλκανιονίκης, με συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες και πολλές ακόμα διακρίσεις σε αγώνες δρόμου.
- Τιμηθείς με τον «Μεγαλόσταυρο του Φοίνικος» από τον Βασιλιά της Ελλάδος, μια διάκριση που ελάχιστοι φέρουν.
- Για χάρη του φωταγωγήθηκε η Ακρόπολη για πρώτη φορά μετακατοχικώς. Το να κερδίσει ένας ξερακιανός Έλληνας (ο οποίος υπέγραψε δήλωση ότι θα συμμετάσχει με δική του ευθύνη, καθώς οι διοργανωτές φοβήθηκαν τυχόν κατάρρευσή του) τον Μαραθώνιο της Βοστώνης, τον γηραιότερο μαραθώνιο του πλανήτη μαζί με αυτόν της Αθήνας, θεωρήθηκε άθλος για τη φτωχή αθλητικά και οικονομικά χώρα μας και μνημονεύεται ακόμα και σήμερα.
- Δύο πλοία γεμάτα τρόφιμα, φάρμακα και ρούχα γέμισαν Αμερικανοί ομογενείς, λόγω του ντόρου που προκάλεσε ο θρίαμβός του στις ΗΠΑ και τα οποία ανακούφισαν χιλιάδες ταλαιπωρημένους από τον πόλεμο συμπατριώτες του.
- Τετρακόσιες χιλιάδες δολάρια εσπευσμένη οικονομική βοήθεια πρόσφεραν ως ένδειξη θαυμασμού οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και η συνεισφορά αυτή ονομάστηκε «Πακέτο Κυριακίδη». Θεωρείται προπομπός του περίφημου «Σχεδίου Μάρσαλ».
- Έγινε άγαλμα, αγώνας δρόμου, στάδιο.
- «Πώς να τον κερδίσω; Εγώ έτρεχα για τον εαυτό μου, εκείνος έτρεχε για ένα ολόκληρο έθνος». Τάδε έφη ο παλιός νικητής του Μαραθωνίου της Βοστώνης, ο Αμερικανός Τζόνι Κέλι, όταν ηττήθηκε από τον Κυριακίδη.
Ξεχάσαμε τίποτα για τον θρυλικό Στέλιο Κυριακίδη; Ναι, κάτι ξεχάσαμε...
Ο Κυριακίδης υπήρξε αθλητής -και- του Παναθηναϊκού. Κάτι που προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη όταν ανακαλύφθηκε πριν από λίγα χρόνια σε εφημερίδες της εποχής, αφού δεν είχε αναφερθεί ποτέ και πουθενά έως τότε. Ένα ακόμα παράσημο, από τα αμέτρητα που κοσμούν την ιστορία του πρωτοπόρου αθλητικού συλλόγου της Ελλάδας.
Το λαβαράκι της φωτογραφίας, το οποίο βρίσκεται σε καλά χέρια, είναι ένα από τα πιο σημαντικά παναθηναϊκά ενθύμια που διασώζονται έως και σήμερα. Δόθηκε από τους ανθρώπους του Τριφυλλιού στον Ελληνοκύπριο πρωταθλητή, στο πλαίσιο της υποδοχής του από τις ΗΠΑ, το 1946. Και αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία, αν αναλογιστεί κανείς ποια χέρια το έχουν αγγίξει...
