Αν κουράστηκες να κάθεσαι απέναντι από μια οθόνη που σε τρομοκρατεί ή σε αποβλακώνει, αν αισθάνεσαι πως κάτι δεν πάει καλά με τα μέσα σου, πως λίγο λίγο «σαπίζεις» στον καναπέ ή στην πολυθρόνα, αν νιώθεις πως κάτι πρέπει να κάνεις γι΄ αυτό, η λύση είναι στο χέρι σου. Σε ένα κουμπί του τηλεκοντρόλ που έχει γίνει προέκταση της ύπαρξής σου. Οφ...
Κι η ζωή αρχίζει!
Θα μου πεις, «τι να κάνω μετά;». Οι επιλογές ...ζωής αμέτρητες, όμως θα σου απαντήσω με παράδειγμα την ...πεθερά μου. Που μετά τα 65, εδώ και 2-3 χρόνια, πατάει το «οφ» που λέγαμε κι ανοίγει ένα βιβλίο. Που την πρώτη φορά, όταν έπεσε στα χέρια της ένα δικό μου βιβλίο, το άνοιξε δειλά, διστακτικά. Και που πλέον κάθε τρεις και λίγο μου ζητάει να της κατεβάσω κανένα καινούργιο από τη βιβλιοθήκη. Ποτέ δεν είναι αργά!
Δεν ισχυρίζομαι πως κλείνοντας την τηλεόραση, πως αφήνοντας έξω τους τρομοκράτες της σκέψης ή τη σαπίλα των play list της ελεγχόμενης ελληνικής -λέμε τώρα- showbiz, και πως ανοίγοντας ένα βιβλίο θα γίνεις καλύτερος ή καλός άνθρωπος. Ωστόσο, είναι πολύ πιθανότερο μετά να γνωρίζεις γιατί παρέμεινες ...κακός. Ή, αυτός που είσαι! Αυτός που ήσουν. Αυτός που σάπιζε μπροστά στην τηλεόραση. Γιατί πλέον θα σαπίζεις με άποψη, ρε αδερφέ...
Μετά τα ηθικοπλαστικά και για όσους κατάπιαν αμάσητη την προπαγάνδα μου υπέρ του βιβλίου και άρα της συμπαθούς -σλουρπ, σλουρπ- συντεχνίας των συγγραφέων, πάμε και σε μερικές προτάσεις δώρων - «φίλων» για τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Συνηθίζω να προτείνω βιβλία που έχω διαβάσει, άρα εκφέρω δική μου, υποκειμενική άποψη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται: οι πατσαβούρες σε μένα!
Αν θέλετε κάτι ανάλαφρο, γρήγορο, με ενδιαφέροντα μηνύματα, συμβολισμούς, αλλά και πολύ καλή γραφή, δοκιμάστε κάποιο από τα αστυνομικά μυθιστορήματα του Αντρέα Καμιλέρι. Για να γνωριστείτε μαζί του, θα πρότεινα την τριλογία «Τρεις υποθέσεις για τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο» από τις εκδόσεις Πατάκη. Αν ήδη έχετε γνωριστεί, ξέρετε εσείς, καθώς ήδη κυκλοφορούν στα ελληνικά πάνω από 30-40 τίτλοι του.
Μένοντας στο αστυνομικό, αλλά σε συνδυασμό με το ιστορικό μυθιστόρημα (η ...μόδα της εποχής), θα σας πάω στον Τομ Ρομπ Σμιθ. Γνωστός από τα best seller «Παιδί 44» και «Ο μυστικός λόγος», κλείνει την τριλογία του με τον πρώην μυστικό αστυνομικό Λέο Ντεμίντοφ με το βιβλίο «Πράκτορας 6» (εκδόσεις Πατάκη και αυτό). Διαβάζοντας και τα τρία, είναι σαν να μπαίνετε από το παράθυρο στην ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης, από την εποχή του Στάλιν μέχρι τα τελειώματα του «Ψυχρού Πολέμου». Αν επιλέξετε μόνο το τελευταίο, έχετε στα χέρια σας ένα εξαιρετικό αστυνομικό θρίλερ.
Αν προτιμάτε να πιάσετε για αρχή στα χέρια σας κάτι ελληνικό, έχω δύο προτάσεις:
1) Μετά από χρόνια ευχαριστήθηκα μέχρι την τελευταία σελίδα το καινούργιο μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη, με τίτλο «Την Κυριακή έχουμε γάμο» (εκδόσεις Διόπτρα). Ένα απολαυστικό ταξίδι στην Ελλάδα της δεκαετίας του ΄50, με πολύ γέλιο, νοσταλγία, αγάπες, μίση, πάθος και πάθη.
2) Ένα μυθιστόρημα - σταθμός για την ελληνική λογοτεχνία της εποχής μας είναι οι «Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο» (εκδόσεις Πατάκη) του -μεγάλου «παραμυθά»- Ισίδωρου Ζουργού. Ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό στην Ευρώπη μιας άλλης εποχής, η ευρωπαϊκή ιστορία «δεμένη» σε μια ανθρώπινη.
Το τελευταίο πιθανώς απευθύνεται σε πιο ...εκπαιδευμένους αναγνώστες. Σε αυτούς θα προτείνω ακόμα δύο «διαφορετικές» εκδόσεις.
1) «Ο ήχος των πραγμάτων όταν πέφτουν» του Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες από τις εκδόσεις Ίκαρος. Κολομβία, το καρτέλ Εσκομπάρ και ο ζωολογικός κήπος του διαβόητου βαρώνου ναρκωτικών, μέσα από μια διαφορετική ιστορία με εξαιρετική γραφή.
2) «Το φάντασμα του Αλεξάντρ Βολφ» του Γκαϊτό Γκαζντάνοφ από τις εκδόσεις Αντίποδες. Από τον ρωσικό εμφύλιο, στο σκοτεινό Παρίσι του ΄30, με μια συγκλονιστική, ανθρώπινη ιστορία και μια ...άλλη λογοτεχνία.
Και μιας και το ρίξαμε στην ποιότητα, κλείνω με το τελευταίο μυθιστόρημα του αγαπημένου Αρτούρο-Πέρεθ Ρεβέρτε. Τίτλος «Η υπομονή του ελεύθερου σκοπευτή». Γκράφιτι, νεολαία, αδρεναλίνη κι ακόμα ένα αριστοτεχνικά δομημένο μυθιστόρημα από τον ...Ραούλ της ισπανικής λογοτεχνίας.
Εύχομαι καλές γιορτές, με καλούς φίλους και «φίλους», κλειστές τηλεοράσεις κι ανοιχτές καρδιές!
