Αντιλαμβάνομαι, ότι το ενδιαφέρον των περισσότερων αυτήν την εποχή είναι στραμμένο στις μεταγραφές. Πότε θα ολοκληρωθεί η απόκτηση του Βίντα, αν θα βρει τελικά η ΑΕΚ την άκρη με τον Πλάνιτς, ποιος θα είναι ο σέντερ φορ που θα ακολουθήσει. Και μαζί με όλα αυτά, είναι σε εξέλιξη και η προετοιμασία στην Ολλανδία και φαίνεται πως γίνεται σοβαρή δουλειά, πρώτιστα για τη δημιουργία ενός γκρουπ που θα λειτουργεί ως ομάδα από τον Αλμέιδα. Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες γίνονται πολλά και εκτός γηπέδου και εκεί υπάρχουν γκολ που μπαίνουν και θα μετρήσουν πολύ στη διάρκεια της σεζόν.
Είναι φανερό – και το καταλαβαίνει κανείς από τις γεμάτες απόγνωση «κόκκινες» αντιδράσεις – πως οι όροι του παιχνιδιού αλλάζουν. Οσα καλόμαθαν την τελευταία διετία με τον λατρεμένο (τους) Μαρκ Κλάτενμπεργκ, ανήκει πλέον στο παρελθόν. Ο κύκλος των σημαντικών συνεδριάσεων σε επίπεδο ΕΠΟ για τα θέματα της διαιτησίας την Παρασκευή και όσα έφεραν, δείχνουν πως μπαίνουμε σε μια νέα εποχή. Τέτοια, όπου η κάθε ομάδα θα παίρνει αυτό που της αξίζει μέσα στο γήπεδο και μόνο, δίχως να μπλέκουν περίεργοι δάκτυλοι που καθόριζαν σε σημαντικό βαθμό τις εξελίξεις.
Οι «καμικάζι» της νέας εποχής
Στο διάστημα της παρουσίας του Κλάτενμπεργκ στην ελληνική διαιτησία και ειδικά η σεζόν που τελείωσε, έδειξε με σαφήνεια πως έχουν ορισμένοι στο κεφάλι τους την κατάσταση. Να είναι όλα δικά τους, να δίνουν βοήθειες στα «εξαπτέρυγα» τους, που φάνηκε και στις τελευταίες συνεδριάσεις της Λίγκας, πως έριξαν τελείως τις μάσκες και τα προσχήματα και τάχθηκαν με εκείνον που πίστευαν πως θα παραμείνει για πάντα «αφεντικό» στη διαδικασία.
Υπήρχαν στιγμές κατά τη διάρκεια της περυσινής χρονιάς, όπου δεν υπήρχε καμία ντροπή για όσα συνέβαιναν μέσα στα γήπεδα. Ξέρετε, είναι φανερό πλέον, πως η δουλειά δεν χρειάζεται πια «καμικάζι», όπως τα χρόνια των απίθανων Δημητρόπουλων, Ποντίκηδων και άλλων «πιστολιών». Τώρα, αρκούν 2-3 χτυπήματα και οι ισορροπίες αλλάζουν. Θυμηθείτε: «σφαγή» στην Κρήτη, πέναλτι Βράνιες με τον Ολυμπιακό, άνοιξε η διαφορά, τέλειωσε η ιστορία (συν βέβαια, τα πολλά και σημαντικά λάθη της ίδιας της ΑΕΚ).
Το ποδόσφαιρο στον «γύψο»
Αυτό που αποτελεί ζητούμενο επί χρόνια, αυτό που ειρωνικά αποκαλούν «εξυγίανση» οι υμνητές των Σαρρήδων και των Γκιρτζίκιδων, είναι να παίζεται το παιχνίδι μέσα στο γήπεδο. Μόνο τυχαίο δεν είναι, πως στα πρώτα χρόνια της νέας τάξης πραγμάτων στο ποδόσφαιρο, υπήρχαν ανά χρονιά και διαφορετικοί πρωταθλητές. Υπήρχαν παράπονα; Σαφώς, δεν θα εκλείψει ποτέ αυτό. Αλλά όσα συνέβησαν ειδικά πέρυσι, όταν δεν τηρούσαν ούτε τα προσχήματα, νομίζω πως κατέστησε σαφές, ότι είχε βρεθεί νέα άκρη για να μπει το ποδόσφαιρο στον «γύψο».
Λυτοί και δεμένοι, με κυβερνητική φορεσιά και τον μανδύα των «ξένων», βάλθηκαν να δημιουργήσουν ένα νέο στάτους. Ευθύνονται βέβαια και όσοι θα μπορούσαν να έχουν πιο ενεργητική και ξεκάθαρη πολιτική, δίχως παλινδρομήσεις που επέτρεπαν να περνούν καταστάσεις που παγιώνονταν και στο τέλος της ημέρας, εξυπηρετούσαν τον ένα και την παρέα του. Εσχάτως, φαίνεται να υπάρχει η θέληση, η αποφασιστικότητα και η ικανότητα παρέμβασης στις εξελίξεις, για να πάψει το πάρτι.
Αποχαιρέτα τον Μαρκ
Αυτό που λησμονούν όσοι τις τελευταίες ημέρες ξιφουλκούν κατά της νέας εποχής στην ελληνική διαιτησία, είναι πως μπορεί από το 2016 μέχρι και σήμερα, η FIFA και η UEFA να καθόριζαν απόλυτα τα θέματα διαιτησίας στην Ελλάδα, αλλά υπήρχε μια άβουλη ομοσπονδία. Πλέον, τα δεδομένα άλλαξαν και ο Μαρκ οδεύει προς Νείλο μεριά για να βλέπει τους καμηλιέρηδες. Παρά τις απέλπιδες προσπάθειες να διατηρηθεί ο Κλάτενμπεργκ με κάποιο ρόλο, είναι ήδη παρελθόν και μόνο τυχαίο δεν είναι πως έσπευσε να εξασφαλιστεί όταν του δόθηκε η ευκαιρία της Αιγύπτου.
Όλα αυτά είναι σημαντικά, για να παιχθεί η μπάλα μέσα στο γήπεδο και μόνο.
Οποιος είναι καλός, ας νικήσει. Οποιος είναι καλύτερος από τον άλλο, ας πάρει το πρωτάθλημα. Αλλά να μην υπάρχουν καταστάσεις που προσβάλουν τη νοημοσύνη μας. Υπάρχει επικοινωνιακό τσουνάμι που βλέπουμε καθημερινά σε όλα τα επίπεδα, αλλά δεν θα μας τρελάνουν οι νοσταλγοί των πιο μαύρων εποχών του ελληνικού ποδοσφαίρου.
