Στο σημερινό μας κείμενο, αναλύουμε σε βάθος τις λύσεις που έχει στα χέρια του ο Ουρουγουανός coach και βγάζουμε συμπέρασμα αν ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη απόκτησης αριστερού κεντρικού αμυντικού.
Πρώτα ανακαλύπτεις το πρόβλημα
Είναι απόλυτα λογικό, ανάλογα την δυναμικότητα του αντιπάλου ένα πρόβλημα να κρύβεται, ή να βγαίνει στην επιφάνεια. Πολλές φορές για να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχει ένα θέμα, πρέπει πρώτα να εκτεθείς και να μην έχεις λύση. Την προηγούμενη Πέμπτη απέναντι στον Άγιαξ, η ζώνη του Φαριόλι και το pressing μόλις έφτανε η μπάλα στα πόδια του Τιν Γέντβαϊ, ανέδειξαν την αδυναμία του Κροάτη κεντρικού αμυντικού να παίξει σωστά την θέση του αριστερού στόπερ για τους παρακάτω λόγους:
1. Δεν έχει εμπιστοσύνη στο αριστερό του πόδι να κάνει κοντρόλ.
2. Βάζει το σώμα του - λανθασμένα - παράλληλα με τις πλάγιες γραμμές.
3. Με το που παίρνει την μπάλα είναι αδύνατον να πασάρει στον μπακ της πλευράς.
4. Πρώτη επιλογή είναι να πασάρει στον Ντραγκόφσκι.
5. Δεύτερη επιλογή να μεταβιβάσει με μεγάλη μπαλιά.
Για τους παραπάνω λόγους, όπως καταλαβαίνεται το build up του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να είναι αποδοτικό, οι αντίπαλοι προπονητές το γνωρίζουν και σχεδιάζουν pressing traps στον Τιν Γέντβαϊ. Έτσι, με την παραμικρή πίεση όταν η μπάλα φτάνει
σε αυτόν, οι πιθανότητες αλλαγής κατόχου είναι μεγάλες. Συμπέρασμα, το build up του Παναθηναϊκού χρειάζεται άμεσα βελτίωση.
Το ίδιο πρόβλημα παρατηρήθηκε και πέρυσι, όμως η επιλογή του οργανισμού φέτος, ήταν να αποκτηθεί ο Ίνγκασον (και πολύ σωστά έκαναν) και όχι κάποιος που θα έπαιζε αριστερά του Κροάτη. Είναι δεδομένο πως στον σχεδιασμό, βασικός αριστερός στόπερ υπολογίζεται ο Γέντβαϊ.
Τι συνέβαινε με τον Μάγκνουσον
Μακάρι το πρόβλημα να ήταν τόσο απλό, να υπήρξε μια μεταγραφή ενός κεντρικού αμυντικού που να είχε ευχέρεια στην πάσα στο build up και το πρόβλημα να λυνόταν. Θυμίζουμε, ο Παναθηναϊκός τα δύο προηγούμενα χρόνια είχε και έχει τέτοιον ποδοσφαιριστή, τον Μάγκνουσον.
Με τον Ισλανδό στην ενδεκάδα όμως, υπήρξαν παιχνίδια που και πάλι οι εκκινήσεις των επιθέσεων από την γραμμή της άμυνας ήταν προβληματικές. Αν και ο Μάγκνουσον θεωρείται ένας καλός ball playing defender, δεν αρκεί μόνο η παρουσία ενός τέτοιου ποδοσφαιριστή για να λυθεί το πρόβλημα. Είναι πιο σύνθετο.
Στο περσινό ματς με την Μαρσέιγ στο Βελοντρόμ, στα παιχνίδια με την ΑΕΚ της σεζόν 22/23, όπως και σε άλλα της ίδιας χρονιάς που ο Παναθηναϊκός πιεζόταν, είχε παρατηρηθεί το ίδιο πρόβλημα, με πολλές πάσες να είναι με κατεύθυνση προς τα πίσω.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι συνολικό
Η ευθύνη του κεντρικού αμυντικού στο build up, είναι να πασάρει με ακρίβεια στους πιο προωθημένους συμπαίκτες του (χαφ), αφού αυτοί είναι διαθέσιμοι για πάσα. Πρέπει να είναι σε θέση να ώστε οι κινήσεις τους να είναι αυτοματοποιημένες, με σκοπό να μετακινήσουν την αντίπαλη άμυνα και να “δείξουν” με τις κινήσεις του την πάσα. Το πραγματικό πρόβλημα λοιπόν, είναι η μη τακτική συνοχή των υπολοίπων στην δημιουργία ελεύθερου παίκτη στον κεντρικό άξονα. Έτσι, το πρόβλημα του Γέντβαϊ γίνεται μεγαλύτερο καθώς ο ίδιος έχει περιορισμένες επιλογές ούτως η άλλος στο κατέβασμα της μπάλας. Με τα παραπάνω δεδομένα ας σκιαγραφήσουμε το πρόβλημα:
1. Αδυναμία του Γέντβαϊ να αγωνιστεί ως αριστερός στόπερ.
2. Μη αυτοματοποιημένες κινήσεις όλης της ομάδας.
3. Αδυναμία συντονισμού των χαφ για δημιουργία κενού χώρου στον άξονα.
Μία μεταγραφή από μόνη της, δε θα έλυνε τίποτα λοιπόν. Σίγουρα θα έκανε τα πράγματα πιο ορθολογικά όπως ήταν την περίοδο που αγωνιζόταν ο Μάγκνουσον, όμως το πρόβλημα στο build up θα εμφανιζόταν ξανά στις περιπτώσεις που ο αντίπαλος έχει την ικανότητα να πιέσει με ποιότητα.
Πώς λύνεται το πρόβλημα
Οι αγωνιστικές υποχρεώσεις τρέχουν, ο Άγιαξ δε μπορεί να περιμένει και την Πέμπτη ο Παναθηναϊκός πρέπει να παρουσιαστεί έτοιμος. Μια σκέψη για το τι θα μπορούσε να αλλάξει ο Αλόνσο στο build up ώστε να γίνει πιο αποδοτικό, είναι να προσπαθήσει να φέρει σε πιο familiar role τον Γέντβαϊ. Υπάρχει τρόπος να γίνει.
Φέτος, ο coach του Παναθηναϊκού έχει δείξει την προτίμηση να χρησιμοποιήσει τον Αράο σαν half back ανάμεσα από τα στόπερ, φέρνοντας δεξιά του Βραζιλιάνου τον Ίνγκασον και αριστερά του τον Γέντβαϊ, όμως αυτή η διάταξη δεν βολεύει τον Κροάτη.
Είναι δεδομένο πως ο Αράο δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως στόπερ, γνωρίζουμε ότι στο build up δεν θα υπήρχε το ίδιο πρόβλημα όπως τώρα, όμως ο Παναθηναϊκός θα έχανε μεγάλη δύναμη στο κέντρο του. Όλοι είδαμε πόσο επιδραστικός ήταν στο ματς με τον Άγιαξ ο Βραζιλιάνος παίζοντας στον φυσικό του χώρο.
Για να έχει ο Παναθηναϊκός στην ίδια ενδεκάδα και τον Γέντβαϊ και τον Αράο ως χαφ αλλά ταυτόχρονα να κρύψει και την αδυναμία του Κροάτη στην αριστερή πλευρά, η λύση είναι να μην ανοίγουν και οι δύο κεντρικοί αμυντικοί, αλλά μόνο ο Ίνγκασον με τον Γέντβαϊ να μένει κεντρικά και τον Αράο να μην κατεβαίνει ανάμεσα από τα στόπερ, αλλά αριστερά του Κροάτη.
Είναι δεδομένο πως για να λύσει το πρόβλημα ο Παναθηναϊκός πρέπει οπωσδήποτε να αποκτήσει κεντρικό αμυντικό που να μπορεί να αγωνιστεί αριστερά στα στόπερ και να έχει έφεση στο παιχνίδι με την μπάλα στα πόδια.
Ακόμα και αν η υπόλοιπη ομάδα αποκτήσει συνοχή και φτάσει στο σημείο να δημιουργεί χώρους, ο Γέντβαϊ από αριστερά δε θα είναι ικανός να πασάρει σωστά και να υπηρετήσει τον ρόλο.
Μέχρι τότε και εν όψει της ρεβάνς με τον Άγιαξ, το left split του Αράο μετατοπίζοντας τον Κροάτη κεντρικά στην τριάδα της άμυνας την ώρα που γίνεται το build up, είναι μια λύση για να έχεις και τον Αράο σαν αμυντικό χαφ, αλλά και τον Γέντβαϊ στο
κέντρο της άμυνας.
Σε επόμενο κείμενο θα αναφερθούμε στις κινήσεις των χαφ.
