Η ΑΕΚ ΔΕΝ εμφανίστηκε στο Ηράκλειο. Δεν μπήκε ποτέ η ομάδα που έχουμε μάθει ένα χρόνο και πλέον επί των ημερών του Ματίας Αλμέιδα στο τιμόνι. Ακόμα και στις ήττες της περυσινής σεζόν, ακόμα και σε ματς που δεν έπιασε υψηλά επίπεδα απόδοσης, το δεδομένο ήταν πως η ΑΕΚ έπαιζε. Κατέθετε τη δική της ποδοσφαιρική πρόταση, έκανε τη δουλειά και άλλες φορές αυτό απέδιδε και της έδινε τη νίκη, άλλες φορές δεν τα κατάφερνε και έφευγε από το γήπεδο με σκυμμένο κεφάλι.
Το είδαμε το σκηνικό αυτό σε κάποια ματς πέρυσι. Θυμηθείτε το ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα στην κανονική διάρκεια, εκεί όπου η ΑΕΚ ήταν σαφώς ανώτερη από τον αντίπαλο της, αλλά δυο στιγμιαίες αδράνειες στοίχισαν την ήττα. Φέρτε στο μυαλό σας το ματς με τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια στο πρωτάθλημα, όπου ναι μεν ηττήθηκε με 3-1, αλλά ήταν ξεκάθαρα ανώτερη από τον αντίπαλο της. Στο Ηράκλειο, η ΑΕΚ απλά δεν έπαιξε.
Τι κατάφερε η ΑΕΚ
Πριν το πάω παρακάτω και αναδείξω κάποια αγωνιστικά στοιχεία που μου άφησε το ματς, να σας μιλήσω για ένα μεγάλο κέρδος. Σε μια τοξική κατάσταση, που έφτασε σε οριακά σημεία τις μέρες που προηγήθηκαν, η ΑΕΚ έχει καταφέρει (σε κορυφαίο επίπεδο εκείνη, αλλά αναμφίβολα και με τη συμπαράσταση άλλων δυνάμεων) να παίρνει ο καθένας στο γήπεδο ό,τι αξίζει. Δίχως να υπάρχουν χρώματα, φανέλες, χωρίς να αναδεικνύεται ο πρωταθλητής από Οκτώβρη μήνα όπως συνέβαινε στο παρελθόν.
Είναι μια κατάκτηση αυτή, αλλά φαίνεται πως για τους περισσότερους δεν αντέχεται. Είδατε τον κακό χαμό που συμβαίνει. Και μάλιστα, σε παιχνίδια που αναρωτιέσαι ποια είναι η πραγματική αιτία της έκρηξης και των βολών κατά της διαιτησίας. Για την ΑΕΚ και το περιβόητο ματς με τον Ατρόμητο σας τα είπα και τις προηγούμενες ημέρες. Για τα άλλα, ότι καταλαβαίνετε. Λέω πάντως, ότι είναι σημαντικό κέρδος να μπορείς να κερδίσεις ή να χάσεις, ανάλογα με την απόδοση σου και μόνο.
Βέβαια, η τοξικότητα, η αμφιβολία, η γκρίνια, κυριαρχούν ακόμα και εκεί που δεν το περιμένεις. Εδώ ο Νταμπράουσκας έκανε σαν παλαβός για ένα πλάγιο. Χτυπιόταν, προπηλάκισε λεκτικά τον βοηθό, έκανε ταρζανιές που απορείς αν είναι Λιθουανός ή κάνας αιμοβόρος Σιτσιλιάνος. Δεν υπέπεσε στην αντίληψη μου κάποια ανακοίνωση του Παναθηναϊκού για τον Διαμαντόπουλο, άρα όλα κύλησαν ομαλά. Λιγάκι να βλέπουμε όσα γίνονται και όχι όσα σερβίρονται.
Το ζόρι με την Ευρώπη
Πάμε στα αγωνιστικά. Είναι ξεκάθαρο, πως ο Αλμέιδα έχει τεράστια εμπιστοσύνη στην ομάδα και τη δουλειά του. Και αυτό φαίνεται, όταν λίγες μόνο μέρες μετά το ματς με τον Ατρόμητο και την εμφάνιση που δεν κινήθηκε σε σούπερ επίπεδα, έκανε και πάλι επτά αλλαγές στην 11άδα. Προσπάθησε μέσα στο μυαλό του να διαχειριστεί και το ματς με τον Αγιαξ, όπου ήδη μετρά την απώλεια του Λιβάι και να δούμε τι θα γίνει με Γιόνσον, Αμραμπατ και Βίντα.
Οσο και εάν οι εποχές άλλαξαν και κάθε ομάδα δεν έχει πια μια 11άδα, άρα μπορεί να παίξει σε σειρά αγώνων, είναι δεδομένο πως κάπου θα γίνει η ζημιά. Η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ την έπαθαν στην Ελλάδα, ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη. Μη βιάζεται κανείς, δεν χρειάζονται γρήγορα συμπεράσματα. Εχει ακόμα πέντε ευρωπαϊκές βραδιές και ματς πριν και μετά μέχρι τα μέσα του Δεκέμβρη, που θα δούμε πολλά.
Τι έρχεται από εδώ και πέρα
Ούτε βέβαια χρειάζεται κάποιος να βλέπει απλά την εικόνα της βαθμολογίας. Ο Ολυμπιακός έχει πάρει κεφάλι, αλλά με πέντε στα επτά παιχνίδια να τα παίζει εντός και με εξαίρεση την ΑΕΚ, να μην έχει άλλο δύσκολο ματς. Είμαστε ακόμα στον πρώτο γύρο, μόλις περάσαμε τα μισά και είναι δεδομένο πως υπάρχει χρόνος και αγώνες για να φανεί τι θα συμβεί. Η ΑΕΚ πάντως, οφείλει να μάθει από τα λάθη της και να διαχειρίζεται διαφορετικά κάποια παιχνίδια με ομάδες που είναι από τη μέση και κάτω.
Το θέμα είναι πως από εδώ και πέρα μειώνονται τα περιθώρια λάθους. Το μεγάλο συν που είχε αποκτήσει η ΑΕΚ με το διπλό στη Λεωφόρο που ακύρωσε εν πολλοίς την γκέλα με τον Πανσερραϊκό, έγινε ξανά πλην εάν προστεθεί η ήττα στο Ηράκλειο. Η ΑΕΚ πρέπει να βρει λύσεις και να ξεπερνά τις κακές της μέρες. Ισως ο Αλμέιδα πρέπει να αναθεωρήσει τη σκέψη του για τη δυνατότητα να παίζει σε ματς με δύο κόφτες, κατά πόσον ο Πισάρο μπορεί να δίνει λύσεις στην αριστερή πλευρά και να βρεθεί άλλος τρόπος διαχείρισης του Φαν Βέερτ. Αλλά εκείνος ξέρει καλύτερα.
