Ομολογώ πως είμαι πάντα δύσπιστος με τους παίκτες που «πουλάνε» οπαδιλίκι. Αυτά τα «λατρεύω τον κόσμο», «Παναθηναϊκός από μικρό παιδί» και οι σπόντες για τον (εκάστοτε) αντίπαλο, προκαλούν συνήθως τη δυσπιστία μου. Ελάχιστες είναι οι φορές εκείνες που ένας παίκτης με έπεισε για το συναίσθημά του και συνήθως το έκανε αυτός που δεν είχε ανάγκη να το εκφράσει δημόσια.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά η περίπτωση του Χεζόνια μοιάζει να είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Μοιάζει να είναι… μία περίπτωση στις 100, περίπτωση που σε κάνει να αναρωτιέσαι «τελικά, μήπως γίνεται;». Ο Χεζόνια βάλθηκε να τρελάνει τους πάντες πολλά χρόνια πριν έρθει στην Ελλάδα και τώρα είναι εδώ για να αποδείξει πως η τρέλα του δεν είναι λόγια, αλλά πραγματική επιθυμία.
Πρώτη φορά βλέπω παίκτη, και μάλιστα τέτοιου επιπέδου, να κλείνει από τώρα τις κουβέντες για την επόμενη περίοδο, χωρίς καλά – καλά να έχει βασικά δεδομένα στα χέρια του. Πρώτη φορά βλέπω παίκτη, και μάλιστα ξένο, να προαναγγέλλει ότι σε τρεις μήνες θα μιλάει ελληνικά, ότι την επόμενη σεζόν η ομάδα και ο ίδιος θα είναι καλύτερος, λες και ξέρει κάποιος πώς θα είναι ο Παναθηναϊκός της επόμενης περιόδου…
Κατά τα φαινόμενα ο Χεζόνια είναι σπάνια περίπτωση και ως τέτοια αντιμετωπίζεται από τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Λίγες περιπτώσεις ξένων θυμάμαι που αντιμετωπίστηκαν… λυσσασμένα από τον κόσμο, με το καλημέρα που φόρεσαν τη φανέλα του τριφυλλιού. Ετσι πρόχειρα, το μυαλό μου πάει σε Βράνκοβιτς, Ράτζα, Ντομινίκ, Μποντιρόγκα και Σάρας.
Ο Χεζόνια λοιπόν είναι το πρόσωπο που σηματοδοτεί την ανάσταση του Παναθηναϊκού. Είναι το πρόσωπο πάνω στο οποίο οι «πράσινοι» ονειρεύονται τα μεγαλεία του παρελθόντος. Είναι ο άνθρωπος, στον οποίο έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους για να δημιουργηθεί ένα ποιοτικό ρόστερ που θα επαναφέρει την ομάδα στην ελίτ. Κι εδώ που τα λέμε, δεν έχουν άδικο… Δεν ξέρω αν ο Χεζόνια θα υλοποιήσει όσα έχει στο μυαλό του, δεν ξέρω επίσης αν αγωνιστικά θα καταφέρει να γίνει ο «νέος πράσινος ήρωας», αλλά είναι ένα πρόσωπο, με το οποίο μπορεί να ταυτιστεί ο κόσμος σε μια ελπιδοφόρα επόμενη μέρα.
Με την προσθήκη στο ρόστερ του Χεζόνια, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε να αποκτά και ένα είδος ταυτότητας στον τρόπο με τον οποίο μπορεί να αποδώσει καλύτερα. Αυτό το περιβόητο «ψηλά κορμιά» ήρθε κι έδεσε με την προσθήκη του Κροάτη, διαμορφώνοντας πλέον έναν Παναθηναϊκό που παιχνίδι με το παιχνίδι δημιουργεί ως σήμα κατατεθέν την επιμονή του στα ψηλά σχήματα.
Είναι αλήθεια ότι ο Χεζόνια με τα αθλητικά προσόντα και τη σωματοδομή που διαθέτει, δένει αρμονικά το παιχνίδι ανάμεσα στην περιφέρεια και τους ψηλούς. Όταν ένας παίκτης με ύψος 2.03μ. μπορεί να ξεκινήσει την προσπάθειά του από τη θέση «1», όταν στα άκρα από τη θέση «4» έχει παίκτες που μπορούν να σουτάρουν (Γουάιτ, Μήτογλου) κι όταν ο ψηλός στο «5» (Παπαγιάννης, Μήτογλου) μπορεί να σουτάρει από τα 4 μέτρα και παράλληλα να τρέξει πιο γρήγορα και από τον κοντό, τότε είναι λογικό ο προπονητής να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί το συγκεκριμένο πλεονέκτημα.
Στην ουσία, με την προσθήκη του Χεζόνια, ο Παναθηναϊκός μοιάζει με μια ομάδα που υψώνει τείχος από τη θέση «2» μέχρι και τη θέση «5». Είναι μια ομάδα που αμύνεται με τα αθλητικά της προσόντα, μπορεί να ακολουθήσει σε πολλές αμυντικές περιστροφές, ενώ έχει όλα τα χαρακτηριστικά εκείνα που απαιτούνται για να πάει πρώτος στο ριμπάουντ. Προφανώς, όλα τα παραπάνω δεν αρκούν σε αυτό το επίπεδο… Αλλωστε, τώρα ο Παναθηναϊκός αρχίζει να ανακαλύπτει τον εαυτό του, τώρα, με την προσθήκη του Χεζόνια αντιλαμβάνεται τι είδους μπάσκετ τον βολεύει να παίζει.
Ωστόσο, τα «μαθήματα» που παίρνει τώρα ο Παναθηναϊκός αποτελούν τα καλύτερα θεμέλια για το σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς. Με την επικείμενη παραμονή του Χεζόνια, οι «πράσινοι» ξέρουν τι πρέπει να κάνουν στον σχεδιασμό του καλοκαιριού και πού πρέπει να ενισχυθούν για να παρουσιαστούν ανταγωνιστικοί με το καλημέρα. Είναι απαραίτητο να κρατήσουν τους Ελληνες, να διατηρήσουν τον Νέντοβιτς, να αποκτήσουν έναν μυαλωμένο πόιντ γκαρντ που θα είναι η βασική επιλογή για τη θέση «1» και παράλληλα να βελτιώσουν την ποιότητα στο βάθος του πάγκου. Προφανώς και όλα αυτά εξαρτώνται από τις οικονομικές δυνατότητες, από το αν τα γήπεδα θα έχουν κόσμο, αλλά πριν από αυτό το βασικό είναι να ξέρεις τι θες να κάνεις. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, ο Παναθηναϊκός ξέρει από Μάρτη μήνα τι πρέπει να κάνει για να επιστρέψει σε ανταγωνιστικό επίπεδο.
