Οι Τούρκοι ήρθαν με… φόρα στην Ελλάδα. Ήρθαν με φόρα στην Αθήνα και το ΟΑΚΑ. Ήρθαν μέσα σε μια μηχανή του χρόνου και νόμιζαν ότι ήρθαν στα ΄90s, κάνοντας παιχνιδάκια άλλων δεκαετιών.
Ο Λούκα Μπάνκι έφερε την ομάδα του στην Αθήνα για τα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς με τους πρωταθλητές Ευρώπης και την πήγε για προπόνηση στο ΣΕΦ. «Παιχνιδάκια» μικροπολιτικής που τον μόνο που εκθέτουν είναι τον ίδιο τον Ιταλό προπονητή και τον σύλλογο της Εφές. Φοβήθηκε ο Ιταλός ότι ο Αταμάν θα του «τρυπούσε» την προπόνηση. Εν έτει 2025. Που κανείς δε μπορεί να κρύψει τίποτα από κανέναν. Αλλά δεν τον χάλασε τον Μπάνκι. Και ήττα στο πρώτο ματς (παρά την εξαιρετική απόδοση της ομάδας του και την απόλυτη στήριξη που είχε από τους Μπελόσεβιτς και Ντιφαλά) και στήσιμο στον… τοίχο από τον Εργκίν Αταμάν.
Ο Τούρκος τεχνικός εξέθεσε τον Ιταλό ομόλογό του για τις τακτικές του και με δυο απλές δηλώσεις τον κρέμασε στα μανταλάκια. Ήττα κατά κράτος σε όλα τα επίπεδα. Και συνεχίζουμε…
Πάμε και στο αγωνιστικό τώρα (πριν περάσουμε ξανά στο εξωαγωνιστικό)…
Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν στα καλύτερά του χθες βράδυ. Απόλυτα φυσιολογικό για την ομάδα που έχει την έδρα. Όλη η πίεση στο Game 1, πάντα μα πάντα, είναι στην πλευρά του γηπεδούχου. Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι και 2-0 να γίνει η σειρά θα έχουν τις ευκαιρίες στην έδρα τους. Αλλά ο Παναθηναϊκός αν έχανε το πρώτο ματς στο ΟΑΚΑ, θα έχανε το πλεονέκτημα της έδρας και το ματς της Πέμπτης θα είναι do or die. Μην πάτε μακριά. Θυμηθείτε τι έγινε πέρσι στη σειρά με τη Μακάμπι.
Ο Παναθηναϊκός όμως αυτή τη φορά δε λύγισε. Τα κατάφερε. Ο Παναθηναϊκός απέδειξε και πάλι πως είναι ομάδα που έχει μάθει να επιβιώνει στα δύσκολα. Πως έχει μάθει να βρίσκει την λύση ακόμα και αν κάποιοι των θεωρούν τελειωμένο. Οι «πράσινοι» απέδειξαν πως και στο κακό βράδυ του Κέντρικ Ναν (ναι, θα υπάρξουν και αυτά) έχουν τον τρόπο να πάρουν τα μεγάλα παιχνίδια. Γιατί ο Παναθηναϊκός δεν έχει μόνο έναν σούπερ σταρ. Έχει πλειάδα σούπερ σταρ. Και χθες βγήκε μπροστά ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ και διέλυσε την Εφές κάνοντας τον Λούκα Μπάνκι να τον βλέπει και στον ύπνο του.
Ο Ισπανός σούπερ σταρ έκανε το παιχνίδι της ζωής του. Για ένα ακόμα βράδυ απέδειξε ότι είναι ο κορυφαίος 2-way παίκτης της λίγκας και πόσο πολύτιμος είναι για τον Παναθηναϊκό.
Άραγε που να είναι όλοι αυτοί που πέρσι ηθοποιό τον ανέβαζαν, ηθοποιό τον κατέβαζαν;
Πολύ σημαντικό στοιχείο για τον Παναθηναϊκό είναι το γεγονός πως ακόμα και όταν στράβωσε το ματς, ακόμα και όταν βρέθηκε στο -12, ακόμα και όταν έγινε πλήρως αντιληπτό από όλους πως οι Μπελόσεβιτς και Ντιφαλά είχαν πάει στο ΟΑΚΑ με ξεκάθαρο σκοπό, δεν έχασε την αυτοσυγκέντρωσή του, δεν έχασε την ηρεμία του και συνέχιζε το παιχνίδι του, βάσει πλάνου, γνωρίζοντας πως κάποια στιγμή θα αποδώσει. Όπως και έγινε.
Το ότι δεν έπαιξε καλό μπάσκετ σε μεγάλη διάρκεια του αγώνα πλέον δε λέει τίποτα. Πλέον αυτό που μετράει είναι η νίκη. Η ουσία. Ο Παναθηναϊκός έκανε το 1-0 και θέλει δύο ακόμα νίκες (το πολύ σε τέσσερα ματς) για να πάρει το εισιτήριο για το Άμπου Ντάμπι και να δώσει τη «μάχη» του για τη διατήρηση των κεκτημένων και το back to back που θα μείνει στην ιστορία.
Πάμε και στους Ντιφαλάδες… που πολύ εύστοχα έγραψε ο Γιώργος Ζάκκας στην περιγραφή του παιχνιδιού.
Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να προβληματιστεί περισσότερο από το μήνυμα που του έστειλε η Ευρωλίγκα, με την απόδοση των Μπελόσεβιτς και Ντιφαλά, παρά με τα προβλήματα που παρουσίασε η ομάδα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Το συγκεκριμένο δίδυμο δεν πήγε στο ΟΑΚΑ για να διαιτητεύσει, αλλά πήγε για να αποδείξει ότι δεν είναι… ελέφαντας.
Μπελόσεβιτς και Ντιφαλά σε θεωρητικό επίπεδο θα μπορούσαν να είναι εκ των κορυφαίων διαιτητών της Λίγκας. Αλλά με τέτοιες εμφανίσεις το μόνο που κάνουν είναι να εκθέτουν τους εαυτούς τους και να δυσφημούν την ίδια την διοργάνωση.
Η καραμέλα του Ντιφαλά, μετά τα χθεσινά… έλιωσε. Κάποιοι είχαν πιαστεί από τον Γάλλο για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Να ρίξουν τις ευθύνες και της περσινής τους αποτυχίας πάνω στον Γάλλο διαιτητή, έτσι ώστε να αποτινάξουν από πάνω τους την οργή του κόσμου και να τη στρέψουν αλλού. Και σε συνδυασμό με τον «στρατό» των τρολ κατάφεραν σε πολύ μεγάλο βαθμό να το πετύχουν. Αλλά από χθες το αφήγημά τους πήγε… περίπατο.
Αυτό, όμως, έχει μικρή σημασία. Γιατί, ναι μεν ο Παναθηναϊκός μπορεί να απέχει μόλις 4 νίκες μακριά από το 8 ευρωπαϊκό αλλά είναι ξεκάθαρο ότι με τέτοιες διαιτησίες η Euroleague είναι αποφασισμένη να του κάνει τη ζωή κόλαση.
Και ναι. Ο Γιαννακόπουλος μπορεί να έχει κάνει και αυτή τη φορά τα λόγια του πράξη και να έχει δημιουργήσει ομάδα που κερδίζει και τη διαιτησία, αλλά είναι ανθρωπίνως αδύνατο αυτό να συμβαίνει σε κάθε παιχνίδι.
ΥΓ1: Ο Κέντρικ Ναν το είπε με το που πήρε το βραβείο του MVP. Σεβασμό. Αυτό ζητάει. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Και δεν τον έχει. Βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
ΥΓ2: Την εμφάνιση που πραγματοποίησε χθες το βράδυ ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ ο Σάσα Βεζένκοφ δε μπορεί να την κάνει. Θέλουν δε θέλουν ορισμένοι. Και αυτό δεν αποτελεί μομφή για τον παίκτη του Ολυμπιακού. Εξαιρετικός είναι, αλλά είναι άλλου είδους παίκτης. Με άλλα χαρακτηριστικά, άλλα γνωρίσματα. Η σύγκριση γίνεται μόνο και μόνο επειδή παίζουν και οι δύο στο «4». Το ότι ο Ισπανός είναι καλύτερος και πληρέστερος παίκτης δε μειώνει σε τίποτα την αξία του Βεζένκοφ.
ΥΓ3: Η φάση όπου ο Γκραντ πετυχαίνει το τρίποντο από τη γωνία, κάνει το 85-80 και ουσιαστικά «κλειδώνει» την νίκη για τον Παναθηναϊκό είναι ο ορισμός της κυκλοφορίας της μπάλας. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό είναι το «Αταμάν Basketball»; Η ο Τούρκος δεν έχει συστήματα, δεν κάνει προπόνηση, δεν κάνει μεταγραφές και τα λοιπά γραφικά;
ΥΓ4: Αμέσως μετά το τέλος του αγώνα ο Κέντρικ Ναν έκανε ανάρτηση τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Ο κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης, κάνει ένα βήμα πίσω και αποθεώνει το κορυφαίο τεσσάρι της Ευρώπης. Με μία λέξη; Οικογένεια.
ΥΓ5: Στο δεύτερο ημίχρονο, κάθε φορά που οι παίκτες της Εφές σούταραν βολές, ανάμεσα στον κόσμο που σηκωνόταν για να τους αποσπάσει την προσοχή, ήταν και ο Ματίας Λεσόρ. Δείτε για να καταλάβετε την τρέλα του.
ΥΓ6: Είναι φοβερό πάντως να έχει δίπλα σου ανθρώπους που δεν τους ενδιαφέρει αν θα εκτεθούν και αν θα φανούν άσχετοι με το αντικείμενο, μόνο και μόνο για να προωθήσουν την προπαγάνδα σου. Η φάση του Χουάντσο με το διχτάκι είναι το καλύτερο παράδειγμα. Κρίμα που υπάρχουν κανονισμοί, κρίμα που είναι γραμμένοι παντού και κρίμα που κάποιοι δεν τους γνωρίζουν και απλά εκτίθενται.
ΥΓ7: Kostas Sloukas time…
ΥΓ8: Για τον κόσμο τι άλλο να πεις πλέον. Έχουν στερέψει οι λέξεις. Έχουν χάσει το νόημά τους. Ένα ακόμα βράδυ που οι οπαδοί του Παναθηναϊκού έκαναν την Ευρώπη να παραμιλάει με αυτό που έβελπε στις εξέδρες.
ΥΓ9: Κάποιος θα μπορούσε να πει πως η εμφάνιση του Χουάντσο ήταν η απάντησή του στην ανάδειξη του Μπαμπ ως κορυφαίοι αμυντικού... Λέμε εμείς τώρα...
