Το μισό καλοκαίρι και βάλε, ο Ολυμπιακός και ο Μπαρτζώκας προσπαθούσαν να τον «ψήσουν» να έρθει στην Ευρώπη. Αυτός δεν το κουνούσε απ’ τις ΗΠΑ και απ’ την ιδέα πως θα περιμένει μέχρι τελευταία στιγμή μια πρόταση από το ΝΒΑ. Εκεί όπου η ποιότητά του, χωράει και με το παραπάνω. Το έχει αποδείξει άλλωστε.
Ο Κέντρικ Ναν ήξερε πως η Euroleague θα μπορούσε να του δώσει χρήματα που δε θα έβρισκε στις ΗΠΑ, αλλά επέμενε. Χρειάστηκε να φτάσει στα τέλη του ο Οκτώβρης, για να τον πείσει ο Παναθηναϊκός, η συζήτηση με τον Αταμάν και ο ρόλος που θα του έδινε όπως ο ίδιος αποκάλυψε. Υπογράφοντας τότε μέχρι το τέλος της σεζόν. Ρίχνοντας «άκυρο» στον Ολυμπιακό και την Αρμάνι που δεδομένα τον ήθελαν.
Ακόμη κι έτσι, ο Ναν με το που πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα, δήλωσε πως ήρθε για να παίξει καλά και να γυρίσει το καλοκαίρι στο ΝΒΑ. Απ’ το μυαλό του δεν περνούσε καν η ιδέα πως ίσως να του αρέσει, ίσως κάτι να τον κρατήσει στην Ευρώπη έστω για ακόμη μια σεζόν. Τη στιγμή μάλιστα που στο μυαλό του είναι ξεκάθαρη η ιδέα που έχει για τον εαυτό του και την μπασκετική του ικανότητα. Το πόσο πιστεύει στις δυνατότητές του, το έδειξε όταν δήλωσε πως είναι ο κορυφαίος επιθετικά στην Euroleague.
Ένας άνθρωπος από κάθε άποψη… προγραμματισμένος να γυρίσει στην Ευρώπη. Η μόνη ελπίδα που άφησε μετά από καιρό και μετά από λατρεία που έλαβε, ήταν πως αν τελικά σκεφτεί να μείνει σε αυτή την πλευρά του Ατλαντικού, θα το κάνει για λογαριασμό του Παναθηναϊκού.
Κάπου εδώ μπαίνει ο οργανισμός των «πράσινων». Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Η ΚΑΕ και ο τρόπος που λειτουργεί πλέον. Η διοίκηση του «τριφυλλιού». Η μπασκετική οικογένεια που έχει δημιουργηθεί εντός αποδυτηρίων. Αυτό το «πακέτο» έκανε έναν άνθρωπο που πριν 6,5 μήνες δήλωνε «ήρθα για να γυρίσω στο ΝΒΑ το καλοκαίρι», να υπογράψει όχι για ένα χρόνο αλλά για δύο!
Τα 2.500.000 ευρώ ετησίως, προφανώς και δεν είναι λίγα λεφτά. Μπορούσε όμως να τα βρει κι αλλού. Αφήστε που απέδειξε απ’ το περασμένο καλοκαίρι κιόλας, πως τα λεφτά δεν είναι το πρώτο που κυνηγά. Ενδιαφέρουν προφανώς όπως ισχύει με κάθε επαγγελματία, όχι όμως ως βασική αιτία επιλογής.
Ο Ναν βρήκε την μπασκετική… γη της επαγγελίας. Εκεί που και ο ίδιος δεν πίστευε πως υπάρχει. Όσο καλός παίκτης κι αν είναι κάποιος, δε θα μπορούσε ποτέ να κάνει αυτά που βλέπουμε απ’ τον Αμερικανό, σε περίπτωση που ψυχολογικά δεν ήταν καλά. Δεν αισθανόταν πως βρήκε στον Παναθηναϊκό ένα νέο «σπίτι» κι όχι μια επαγγελματική γωνιά για να μείνει συγκεκριμένο διάστημα.
Σημαντική η στιγμή που έγινε γνωστή η υπογραφή για 2 χρόνια. Ακριβώς μετά την έκρηξη χαράς για την επιστροφή στο Final Four μετά από 12 χρόνια. Αυτός που δεν είναι απλά ένας καλός παίκτης, αλλά ο κορυφαίος της Ευρώπης και το δείχνει χωρίς καν να συμπληρώσει μια σεζόν στην Ευρώπη, δεν ζήτησε χρόνο, δεν είπε «σας εκτιμώ αλλά τα λέμε το καλοκαίρι». Υπέγραψε από τώρα στον Παναθηναϊκό.
Η αλλαγή στα… μυαλά, στην καρδιά, στη νοοτροπία ενός σούπερ μπασκετμπολίστα που σαφώς και έχει θέση στο ΝΒΑ σύμφωνα με την αξία του, είναι το παράσημο για τον Παναθηναϊκό. Ως ιδιοκτήτης, ως στελέχη της ΚΑΕ, ως διοίκηση, ως ομάδα/αποδυτήρια, ως προπονητής, ως κόσμος, ως οργανισμός για να τα συμπεριλάβουμε όλα.
Πραγματικό κατόρθωμα που λέει πολλά για το μέλλον, όχι απλά για το παρόν. Η προοπτική του Παναθηναϊκού όταν πετυχαίνει μια τέτοια συμφωνία που αμφιβάλουμε αν οποιοσδήποτε άλλος στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή θα μπορούσε να επαναλάβει, δεν μπορεί να έχει ταβάνι. Τουλάχιστον είναι τόσο ψηλό που εμείς δεν έχουμε την ικανότητα να σηκώσουμε τόσο το κεφάλι για να το δούμε.
Η χαρά για την παραμονή του «killer», τεράστια για κάθε Παναθηναϊκό. Η πιο μεγάλη χαρά όμως, είναι για αυτά που μπορεί ξανά να κάνει ο οργανισμός του «τριφυλλιού». Αυτή η μπασκετική οικογένεια, με το μεράκι του Γιαννακόπουλου, την «δίψα» και την ικανότητα των στελεχών, τους χαρακτήρες που βρήκε ο Ναν. Με λίστα λόγια ο Παναθηναϊκός που ξέραμε ως μπασκετική δυναστεία, ένας μύθος του αθλητισμού.
Η πορεία που έχει χαραχθεί άλλωστε, εκεί οδηγεί. Ο Ναν είναι ένα σημαντικό λιθαράκι, όμως ακολουθούν πολλά ακόμη. Όχι μόνο σε επίπεδο ρόστερ, αλλά παντού.
