Τότε όμως έγινε. Όπως έγινε, με τον τρόπο που έγινε, υπό το κλίμα που έγινε. 11 Μαΐου 2003, στο αναμορφωμένο «Γεώργιος Καμάρας» της Ριζούπολης, ένα γήπεδο κλουβί που χρησιμοποίησε ο Ολυμπιακός μέχρι να ολοκληρωθούν τα έργα στο ενταγμένο στο φάκελο των ολυμπιακών ακινήτων «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
Το ματς «τελικός», ουσιαστικά έκρινε πρωτάθλημα και έδινε στον Παναθηναϊκό περιθώριο ακόμα και ήττας με ένα γκολ διαφορά. Για τον Ολυμπιακό τα είχε πει όλα ο πρώην προπονητής του Σρέτσκο Κάτανετς:
«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχει αυτή η πίεση για το έβδομο πρωτάθλημα. Δεν θα την έλεγα καν πίεση, πιο πολύ ψύχωση είναι και δεν εξελίσσεται καλά για μένα και την ομάδα. Η ομάδα θα είναι πρώτη εφόσον αξίζει να είναι πρώτη και πάντα είσαι πρωταθλητής, εφόσον το αξίζεις να είσαι πρωταθλητής. Psychoza, psychoza…». Αυτή ήταν η τελευταία επίσημη τοποθέτηση του Σρέτσκο Κάτανετς ως προπονητή του Ολυμπιακού, στις 6 Φεβρουαρίου του 2003.
Μια μέρα αργότερα ακολούθησε ανακοίνωση απόλυσης της ΠΑΕ Ολυμπιακός: «Η ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ γνωστοποιεί τη διακοπή της συνεργασίας της με τον προπονητή Στρέτσκο Κάτανετς. Οι λόγοι που την οδήγησαν σε αυτή την απόφαση έχουν να κάνουν με το κακό κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην ομάδα, με αποτέλεσμα τις τελευταίες εμφανίσεις της ομάδας, αλλά και τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Κάτανετς, οι οποίες κρίνονται απαξιωτικές για το Σύλλογο και τους ποδοσφαιριστές και δείχνουν την έλλειψη πίστης από την πλευρά του σε ό,τι αφορά το στόχο της ομάδας, που είναι η κατάκτηση του έβδομου συνεχόμενου πρωταθλήματος, όπως επιθυμούν η Διοίκηση, οι ποδοσφαιριστές και τα εκατομμύρια των φιλάθλων του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ. Την ευθύνη της τεχνικής ηγεσίας αναλαμβάνει ο Ολεγκ Προτάσοφ».
Τόσο πολύ το ήθελε ο Ολυμπιακός, τόσο πολύ κυνηγούσε «το έβδομο» που ο Κόκκαλης για πρώτη φορά αδιαφόρησε για την αποζημίωση του κλειστού συμβολαίου των δυόμισι ετών του Σλοβένου και τον απέλυσε χωρίς δεύτερη σκέψη. Μετά ανέλαβε να τελειώσει τη δουλειά η οργανωμένη αλητεία.
Από «λάθος επιχειρησιακό σχεδιασμό» της Αστυνομίας, η αποστολή του Παναθηναϊκού πέρασε μέσα από τον φανατικό πυρήνα των οπαδών του Ολυμπιακού αφού περιπλανήθηκε για ώρες. Το πούλμαν δέχτηκε φωτοβολίδες, πέτρες, ξύλα, λογής αντικείμενα, μετά κόπων και βασάνων στάθμευσε έξω ακριβώς από το πορτάκι εισόδου των αποδυτηρίων, όπου άπαντες προπηλακίστηκαν και συνεχίστηκε το κλίμα τρομοκρατίας.
Τρεις σημαντικές λεπτομέρειες της ιστορίας: η πρώτη ότι την αποστολή του Παναθηναϊκού συνόδευε ως επικεφαλής της διοίκησης μόνον ο ιατρός κ. Αργύρης Μήτσου, γεγονός που καταδεικνύει ότι η ομάδα οδηγήθηκε απροστάτευτη και σαν πρόβατο στη σφαγή στο σημαντικότερο παιχνίδι της σεζόν. Η δεύτερη ότι Διευθυντής της Αστυνομίας Αθηνών και επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων στο ματς Ριζούπολης, ήταν ο Ταξίαρχος κ. Γιώργος Τσιρώνης. Ο ίδιος Τσιρώνης που ανέλαβε διευθυντής ασφαλείας της ΠΑΕ Ολυμπιακός αμέσως μετά την αποστρατεία του. Και η τρίτη ότι παρατηρητής του αγώνα ορίστηκε από την τότε ΕΠΑΕ ο κ. Βαγγέλης Μπαλόκας, μετέπειτα υπεύθυνος διεξαγωγής των αγώνων της ΠΑΕ Ολυμπιακός.
Όλα μελετημένα και καθορισμένα, οι κατάλληλοι άνθρωποι στα κατάλληλα πόστα. Μετά ανέλαβε ο κόσμος του Ολυμπιακού. «ΕΕΕ-ΑΑΑ, το έβδομο ανήκει στη θύρα την 7», υπήρχε και το σχετικό σύνθημα. Το γήπεδο ασφυκτικά γεμάτο, η ατμόσφαιρα να μυρίζει μπαρούτι και με την παρουσία 2-2μισι χιλιάδων περίπου οπαδών του Παναθηναϊκού να περνά απαρατήρητη. Ο στόχος ήταν οι ποδοσφαιριστές.
Συνοδεία των ΜΑΤ έγιναν τα πάντα, από την προσπάθεια για προθέρμανση, μέχρι την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο. Με τη φυσούνα να μην τραβιέται ποτέ μπροστά, ημιδιαλυμένη, περιστοιχισμένη από συνδεσμίτες. Με τα αποδυτήρια γεμάτα «σεκιούριτι», «άσβερκους» και «καλόπαιδα». Και το καλύτερο; Με την κεντρική εξέδρα να φιλοξενεί το μισό υπουργικό συμβούλιο. Όλα έγιναν υπό το βλέμμα της επίσημης Πολιτείας. Όλα.
Το ματς δεν έπρεπε να ξεκινήσει ποτέ, υπό αυτές τις συνθήκες δεν παίζεται ποδόσφαιρο, πιο σωστά δεν θα έπρεπε να παίζεται ποδόσφαιρο. Στην Ελλάδα όμως έχουμε δει τα πάντα και μάλιστα είμαστε σε ένα επίπεδο που κάποιοι επικροτούν τα έκτροπα, διατυπώνουν επίσημες θέσεις με άκρατο ρεβανσισμό και επιδοκιμάζουν τις παραβατικές συμπεριφορές, νομιμοποιούν την καφρίλα.
Ειδικότερα οι ξένοι παίκτες του Παναθηναϊκού σοκαρίστηκαν, ήταν αδύνατον να διαχειριστούν την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί στο γήπεδο και όταν ο Μποροβήλος σφύριξε για πρώτη φορά, η εξέλιξη του αγώνα έμοιαζε προδιαγεγραμμένη.
Πράγματι, ο Παναθηναϊκός του Μαρκαριάν δεν εμφανίστηκε στο γήπεδο, ο Ολυμπιακός δεν τον άφησε να πάρει ανάσα και από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό τον κονιορτοποίησε. Ο Ζιοβάνι μόλις στο 3ο λεπτό το πρώτο, ο Γιαννακόπουλος στο 15ο λεπτό το «γκολ-πρωτάθλημα». Το 3-0 ξανά του Stelios με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, απλώς ήταν το κερασάκι στην τούρτα.
Ο Ολυμπιακός εν μέσω αποθέωσης κατέκτησε το έβδομο συνεχόμενο πρωτάθλημα και ο Παναθηναϊκός διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη, αφού οι ποδοσφαιριστές του στοχοποιήθηκαν από διοίκηση και ιδιοκτησία ως λιπόψυχοι και ριψάσπιδες. Έχει σημασία ωστόσο πως θυμούνται ή περιέγραψαν οι αρχηγοί και πρωταγωνιστές το συγκεκριμένο ματς υπό τη συγκεκριμένη ατμόσφαιρα:
Άγγελος Μπασινάς: «Το παιχνίδι αυτό δεν έπρεπε να γίνει ποτέ. Μόνο ποδόσφαιρο δεν παίχθηκε. Δεν είχε καμία σχέση με το ποδόσφαιρο. Πόλεμος ήταν. Πόρτες σπασμένες, φωνές, μας σημάδευαν συνεχώς με φωτοβολίδες-στιλό. Θυμάμαι ότι πηγαίναμε να βγούμε στον αγωνιστικό χώρο και έσβηνα την μπλούζα του Γιούρκα που είχε πιάσει φωτιά. Θυμάμαι να λέω “κάτσε να βγω στο χορτάρι να το δω λίγο” και τότε έριξαν τη φυσούνα. Ο Τζόρτζεβιτς μου λέει “πάμε μαζί”, αλλά ακόμη κι εκείνον πήγαν να τον χτυπήσουν. Τότε ναι, πήγαμε ορφανοί. Είναι ευθύνη όλων αυτό. Της Διοργανώτριας Αρχής, της Αστυνομίας. Δεν μπορώ να καταλάβω. Η αστυνομία έβλεπε τι γινόταν και έλεγε ότι δεν παίρνει την ευθύνη να αναβάλλει το παιχνίδι. Ε, δεν γίνεται αυτό. Στα αποδυτήρια οι ξένοι έλεγαν “δεν μας ενδιαφέρει το ματς, θέλω να δω την οικογένειά μου”. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα κίνδυνο. Δεν ξέρω που ήταν ο Φιλιππίδης. Κακά τα ψέματα. Δεν μπορούν να υπάρχουν τέτοιες συνθήκες. Εγώ δεν μπορούσα να πω “δεν παίζουμε”. Αν ήμουν γενικός αρχηγός, θα ήταν άλλο. Μας είχαν δύο ώρες στο πούλμαν και περιμέναμε. Εγώ θα έλεγα “πάμε πίσω, δεν παίζουμε αυτό το παιχνίδι. Ας μας τιμωρήσετε».
Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς: «Ναι υπήρχε ένταση στην Ριζούπολη. Όχι όμως πιο μεγάλη ένταση, όπως είχαμε εμείς σε άλλα γήπεδα. Σε παιχνίδια σε Λεωφόρο και Τούμπα γίνονταν ανάλογες φασαρίες. Το συγκεκριμένο ματς το «έφτιαξαν» λίγο παραπάνω για να δικαιολογήσουν κάποια πράγματα, αλλά αγωνιστικά ήμασταν πολύ καλύτεροι. Ο Παναθηναϊκός έδιωξε τότε τα δικά του παιδιά και μετά έτρεχε να τα μαζέψει. Ήταν λάθος του αυτό. Εάν δεν το είχε κάνει ίσως να είχε πετύχει περισσότερα πράγματα».
Γιούρκας Σεϊταρίδης: «Δεν μπορούσαμε να λειτουργήσουμε. Για το γεγονός ότι έγινε το ματς, πάνω απ’ όλα ήταν λάθος της διοίκησης. Έπρεπε να πει πάρτε το ματς, πάρτε και το πρωτάθλημα. Σας το χαρίζουμε, εμείς δεν διακινδυνεύουμε τη σωματική ακεραιότητά των ποδοσφαιριστών μας. Ο οδηγός του λεωφορείου έπρεπε να βάλει όπισθεν και να φύγουμε. Και ας τιμωρηθούμε. Με το που φτάνουμε στο γήπεδο, βλέπουμε ότι είμαστε περικυκλωμένοι από οπαδούς. Η αστυνομία δεν έκανε τίποτα απολύτως. Από την κερκίδα μας πέταγαν τεράστια τούβλα. Μερικά από αυτά βρήκαν τα τζάμια του πούλμαν και τα έσπασαν. Επαναλαμβάνω ότι οι αστυνομικοί απλώς κοίταγαν και είχαν κατεβασμένες τις ασπίδες. Ο φροντιστής της ομάδας φώναζε στους αστυνομικούς να υψώσουν τις ασπίδες για να περάσουμε και αυτοί τον κοίταζαν. Δεκαπέντε λεπτά αφού είχαμε μπει στα αποδυτήρια, σπάει η πόρτα και μπαίνουν μέσα τέσσερις φουσκωτοί με διακριτικά εταιρίας σεκιούριτι που αρχίζουν να μας βρίζουν. Θα σας γ@μησουμε και τέτοια. Τα υπόλοιπα τα είδατε. Μπήκαμε στο γήπεδο και μας σημάδευαν με πιστόλια με φωτοβολίδες. Ούτε προθέρμανση κάναμε, ούτε παιχνίδι παίξαμε. Είχαμε το μυαλό μας στην κερκίδα. Μη μας πάρει καμιά φωτοβολίδα στο μάτι ή στο λαιμό. Πώς να παίξεις μπάλα μετά; Και μετά βγαίνει και ο κ. Φιλιππίδης -τότε πρόεδρός μας- και μας λέει έχουν δίκιο που σας είπαν κότες. Αντί να μας υποστηρίξει, μας εξέθεσε κιόλας. Βέβαια, ο ίδιος δεν ήταν στο γήπεδο, έκατσε στο σπίτι του να δει το ματς. Ο Βαζέχα και ο Καραγκούνης του απάντησαν. Ο Χρήστος του είπε «εμείς τουλάχιστον απ’ ό,τι θυμάμαι ήμασταν εκεί. Εμείς πήγαμε στο γήπεδο» και ο Κάρα τον ρώτησε «πώς να παίζαμε; Κινδυνεύαμε να μας βγάλουν το μάτι με τις φωτοβολίδες». Αυτό το ματς ήταν για να γίνει έτσι. Ήταν για να χάσουμε».
Στέλιος Γιαννακόπουλος: «Είχε πολύ ένταση εκείνο το ματς, πραγματικά δεν ήταν ωραίο. Σε κανέναν δεν αρέσει ότι συνέβη. Ήταν αυτό που ήταν, It is what it is που λένε και οι Αμερικανοί. Είχαμε πάει νωρίς στο γήπεδο, χωρίς να έχουμε φάει και να έχουμε κοιμηθεί, ήμασταν όλοι μέσα στην ένταση. Πάντως δεν μου αρέσουν τέτοιες καταστάσεις γενικά στα γήπεδα. Βιώναμε και εμείς τα ίδια εκείνα τα χρόνια όταν αγωνιζόμασταν στην Τούμπα».
Γιόνας Κόλκα: «Όταν φτάσαμε στο γήπεδο τα πράγματα ήταν ακόμη φυσιολογικά. Ωστόσο, δεν μπορούσαμε να πάρουμε τις τσάντες μας από το κάτω μέρος του πούλμαν και χρειαστήκαμε την προστασία της αστυνομίας για να μπούμε. Τελικά η αστυνομία φρόντισε για τις τσάντες. Πριν πάμε στα αποδυτήρια έπρεπε να περιμένουμε 5-10 λεπτά, προκειμένου η αστυνομία να τσεκάρει ότι δεν υπήρχαν εκρηκτικά ή επικίνδυνα υλικά. Έπειτα, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα έπρεπε να επιθεωρήσουμε τον αγωνιστικό χώρο. Υπήρχαν σεκιούριτι, όμως ήταν διασκορπισμένοι, επομένως δεν μπορούσαμε να πάμε στον αγωνιστικό χώρο γιατί μπορεί να μας χτυπούσαν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην δούμε καν τον αγωνιστικό χώρο πριν από το παιχνίδι. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε προθέρμανση, διότι οι ίδιοι οπαδοί του Ολυμπιακού μας περίμεναν. Περιμέναμε λοιπόν μέχρι να βγουν και οι παίκτες του Ολυμπιακού στο γήπεδο και πήγαμε προς την πλευρά τους για να προστατευθούμε. Έπειτα κάναμε προθέρμανση προς το κέντρο, όπου όλη την ώρα έπεφταν φωτοβολίδες και άλλα αντικείμενα. Μερικοί παίκτες μας είχαν χτυπηθεί από φωτοβολίδες και είχαν τρύπες στις προπονητικές τους φόρμες. Μετά την προθέρμανση πήγαμε στα αποδυτήρια υπό την προστασία της αστυνομίας. Μου έχει εντυπωθεί καλά αυτό. Όταν άρχισε το παιχνίδι ο τερματοφύλακάς μας πήγε στην εστία και δέχθηκε ένα μπουκάλι στην πλάτη. Ήταν ξαπλωμένος για λίγο, και ο διαιτητής πήγε και του είπε «σήκω και παίξε». Ύστερα απ’ όλα αυτά, χάναμε ήδη 2-0. Το ματς είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα. Έληξε 3-0, αλλά νομίζω ότι αν γινόταν σήμερα κάτι ανάλογο, δεν υπήρχε περίπτωση να διεξαχθεί το παιχνίδι. Τα διοικητικά παιχνίδια ήταν τότε πολύ σκληρά. Οι οπαδοί μας πέταξαν αντικείμενα και συνεπλάκησαν εκτός γηπέδου. Ίσως να ήμουν συναισθηματικά φορτισμένος, αλλά ναι, απ’ ότι φάνηκε δεν μας επετράπη να κατακτήσουμε εκείνο το πρωτάθλημα».
Αλέκος Αλεξανδρής: «Στο παιχνίδι της Ριζούπολης δεν έγινε κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι γίνεται σε όλα τα υπόλοιπα γήπεδα. Επειδή τους πείραξε η ήττα, έψαξαν να βρουν ένα άλλοθι και μία δικαιολογία για την αποτυχία τους. Δηλαδή, σε ένα ντέρμπι δεν θα προπηλακιστείς; Δεν θα φας μπουκάλια ή κέρματα; Έχουμε πάει με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα κι έχει πέσει δίπλα μου ένας λαιμός χωριάτικης βρύσης. Αν με πετύχαινε θα με σκότωνε. Έπεσε όπως το σπαθί του Braveheart! Δεν πρέπει να στεκόμαστε σ’ αυτά τα πράγματα. Ειδικά εκείνη τη δεκαετία ήταν πολύ άγριες οι καταστάσεις. Πηγαίναμε στο Γεντί Κουλέ για να παίξουμε με τον ΟΦΗ και μας έφτυναν σε κάθε πλάγιο. Είτε χάναμε είτε κερδίζαμε δεν αναφερθήκαμε ποτέ σε ψυχολογική βία. Αυτά τα θεωρώ παιδιάστικα και για τιτίκες. Εμάς μάς έφτιαχναν αυτές οι καταστάσεις. Να έχει 50 χιλιάδες θεατές η Τούμπα κι ας μας έριχναν τσιμέντα. Έρχονταν τα ξημερώματα έξω απ’ το ξενοδοχείο 2 χιλιάδες άτομα και χτυπούσαν ταμπούρλα για να μην κοιμηθούμε. Είναι χαζό να καταγγέλλουν βρισιές στη φυσούνα ή πέσιμο στο πούλμαν. Κανένας δεν χτύπησε στη Ριζούπολη. Ο Παναθηναϊκός μπήκε χεσμένος στον αγωνιστικό χώρο. Έπαιζαν για παραπάνω από δύο αποτέλεσμα και εμείς μόνο για ένα και τα καταφέραμε».
Κριστόφ Βαζέχα: «Πιστεύω πως οι ξένοι φοβήθηκαν το παιχνίδι με όλη αυτήν την ένταση. Νομίζω ότι σε αυτές τις συνθήκες δεν έπρεπε να γίνει το παιχνίδι. Εντάξει θα μου πει κάποιος τώρα, τώρα το λες; Αλλά πραγματικά πρώτη φορά έβλεπα κάτι τέτοιο. Έβλεπα και τους ποδοσφαιριστές φοβισμένους. Ήταν ο Κόλκα τότε, ο Χένρικσεν, ο Μικάελσεν. Αυτοί οι τρεις σχεδόν δεν ήξεραν που να τρέξουν και τί να κάνουν».
Δημήτρης Ελευθερόπουλος: «Έχω ζήσει και χειρότερες καταστάσεις, στην Τούμπα για παράδειγμα. Τι έγινε στη Ριζούπολη; Εντάξει, δεν ήταν εκκλησία αλλά όχι και λόγος για να χάσεις 3-0. Ήταν ένα ωραίο άλλοθι τα περί ζούγκλας».
Εμάνουελ Ολιζαντέμπε: «Ήταν η χειρότερή μου εμπειρία στην Ελλάδα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Κόλκα και τον Μικαέλσεν. Είχαν πάθει σοκ, δεν μπορούσαν καν να μιλήσουν. Δεν έπρεπε να γίνει ποτέ αυτό το παιχνίδι. Απορώ δηλαδή. Αυτό που συνέβη με τους φίλους του Ολυμπιακού δεν είχε να κάνει με ποδόσφαιρο, έμοιαζε περισσότερο σαν τρομοκρατική επίθεση».
Θανάσης Κωστούλας: «Θυμάμαι ότι εκείνη τη μέρα όλοι ήμασταν λιγομίλητοι, φύγαμε από το ξενοδοχείο με συνοδεία και καθώς φτάναμε στο γήπεδο, είδαμε μια μεγάλη σημαία του Ολυμπιακού και εκατοντάδες φιλάθλους να την προσκυνούν. Το πούλμαν είχε σταματήσει γιατί δεν μπορούσε να περάσει. Σηκώθηκε θυμάμαι να σηκώνεται ο Νινιάδης και βλέποντας όλον αυτό το χαμό είπε: «Ρε μ@λακες, τι γίνεται; Θα μας γ@μησουν εάν δεν κερδίσουμε σήμερα. Και πραγματικά νν το δεις αυτό το ματς είναι για έξι γκολ όχι για τρία. Τα ίδια και χειρότερα γινόντουσαν και στη Λεωφόρο. Στο ματς με το ξύλο στον Ευθυμιάδη, εμένα τον Τζόλε και τον Ελέ, μας έσωσε ο Καρβουνίδης, ο φυσικοθεραπευτής του Παναθηναϊκού. Είχαμε ξεμείνει στο γήπεδο και θα μας σκότωναν. Είχαμε πάρει τα πλαστικά καθίσματα που είχαν πετάξει μέσα, τα είχαμε βάλει στο κεφάλι για να αποφύγουμε τα αντικείμενα και μας φυγάδευσε ο Καρβουνίδης».
Αντώνης Νικοπολίδης: «Η διοίκηση μας είχε αφήσει απροστάτευτους. Θα μπορούσε να αρνηθεί να αγωνιστούμε με αυτές τις συνθήκες. Μου είχε κάνει εντύπωση που και η αστυνομία μας άφησε τελείως απροστάτευτους και πιστεύω ότι και την επόμενη μέρα στα επεισόδια στην Παιανία εσκεμμένα άργησε. Δεχθήκαμε επίθεση από κάποιους που ορισμένοι τους είχαν παρακινήσει να έρθουν εκεί. Ντράπηκα πραγματικά όταν έμαθα ότι βρέθηκε άνθρωπος να χαστουκίσει τον Βαζέχα, την ζωντανή ιστορία της ομάδας. Η Ριζούπολη εξυπηρέτησε την επιδίωξη να μας αποδώσουν τον χαρακτηρισμό των losers, έναν βολικό χαρακτηρισμό που αρκετοί επαναλαμβάνουν μέχρι και σήμερα. Παράλληλα βρήκαν μια αρκετά καλή αφορμή να ξηλώσουν την ομάδα που και στην Ευρώπη είχε διακριθεί και χρήματα έφερνε στο σύλλογο. Ο μόνος που εμφανίστηκε στα αποδυτήρια από τη διοίκηση ήταν ο Φιλιππίδης, ο οποίος μας στόλισε κανονικά, μας χαρακτήρισε κότες και μας είπε κιόλας ότι ήμασταν οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για την απώλεια του τίτλου. Ναι, εκείνο το πρωτάθλημα το χάσαμε οι παίκτες, αλλά η διοίκηση με την αδιαφορία της, βοήθησε αποφασιστικά. Χάσαμε και λόγω επεισοδίων και επειδή ήμασταν κακοί. Έπαιξε ρόλο και το κλίμα και όλα. Φταίμε κι εμείς και τα επεισόδια. Το κλίμα ήταν κακό, πολύ δύσκολο για εμάς, αλλά μετά φταίξαμε κι εμείς. Μήπως δεν είχαν γίνει άλλα κι άλλα και πριν τη Ριζούπολη; Δεν έπρεπε να γίνει το ματς με αυτές τις συνθήκες, αλλά κι οι παίκτες δεν ήμασταν στην καλύτερη μέρα».
