Διαβάζοντας την κοινή ανακοίνωση των παικτριών της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού πραγματικά στεναχωριέσαι για αυτά τα κορίτσια που θα ζήσουν μια τόσο μεγάλη στιγμή της καριέρας τους σε ένα γήπεδο νεκροταφείο επειδή για ακόμη μία φορά η ΕΠΟ και η Ελληνική Αστυνομία αδυνατούν να διοργανώσουν έναν κανονικό τελικό - γιορτή. Πριν ακόμη κοπάσουν οι… ιαχές αποθέωσης της ΕΠΟ και του Μάκη για την διεξαγωγή του τελικού Ολυμπιακού - ΟΦΗ με οπαδούς και των δύο ομάδων στο γήπεδο που χαιρετίστηκε ως επιστροφή στην κανονικότητα ήρθε η πραγματική επιστροφή στην… ανικανότητα.
Κρίμα για τα κορίτσια αλλά και για τους φιλάθλους που θα ήθελαν να παρακολουθήσουν έναν ωραίο αγώνα με δύο κορυφαίες ομάδες του Ελληνικού πρωταθλήματος που θα διεκδικήσουν τον τίτλο του κυπελλούχου. Και φυσικά άλλη μια υπενθύμιση πως σε κάποια πράγματα θα είναι καλό να μην μιλάς εκ του ασφαλούς γιατί η πραγματικότητα μπορεί να σε διασύρει. Στην περίπτωση της ανικανότητας της ΕΠΟ να διοργανώσει τελικό με κόσμο ο διασυρμός ήρθε σε χρόνο ρεκόρ…
Τα κορίτσια μας πάνε για το Νταμπλ λοιπόν και η αντρική ΑΕΚ ετοιμάζεται για να μπορέσει να διεκδικήσει την επόμενη σεζόν τους δύο τίτλους που φέτος εγκατέλειψε από αρχές Μαρτίου.
Το θέμα του προπονητή είναι αυτό που κυριαρχεί και από εκεί θα δοθεί το στίγμα και παράλληλα θα ξεκινήσει να συμπληρώνεται το παζλ της ομάδας της νέας σεζόν με μεταγραφές παικτών ενώ δεν αποκλείεται και οι… παραγοντικές μεταγραφές να ακολουθήσουν το κλείσιμο προπονητή.
Σε κάθε περίπτωση αναμένουμε την πρώτη, ουσιαστικά, ΑΕΚ της εποχής Μάριου Ηλιόπουλου. Με εξαίρεση τον Ριμπάλτα που όμως ουσιαστικά τώρα ξεκινάει να δείχνει με πράξεις το έργο του όλοι οι άλλοι πυλώνες στο διοικητικό και ποδοσφαιρικό κομμάτι θα είναι 100% νέοι και όλοι, μαζί με τον Καταλανό, προσωπικές επιλογές του ιδιοκτήτη της ΑΕΚ.
Κι όπως συμβαίνει πάντα στο ποδόσφαιρο αυτός θα έχει την κεντρική ευθύνη για ότι καλό ή κακό συμβεί. Όμως όπως κι αν πάνε τα πράγματα είναι δεδομένο πως μετράνε και οι επιλογές. Τόσο ο Ριμπάλτα όσο και οι διοικητικές… μεταγραφές που ακούγονται είναι από τις περιπτώσεις που μειώνουν όσο γίνεται το ρίσκο. Από εκεί και πέρα είναι θέμα χημείας και πραγματικής ομαδικής δουλειάς. Ο καθένας δηλαδή να κάνει την δουλειά του όσο το δυνατόν καλύτερα χωρίς να ανακατεύεται… απρόσκλητος στη δουλειά του άλλου και όλοι μαζί να δουλεύουν για το αφεντικό τους. Δηλαδή την ΑΕΚ. Γιατί όποιος κι αν είναι πρόεδρος ή ιδιοκτήτης το αφεντικό πάντα είναι η ίδια η ΑΕΚ και όλοι για αυτό δουλεύουν.
Κι όσο πιο ψηλά είσαι στην ιεραρχία τόσο περισσότερο υπεύθυνος είσαι για την μεγάλη ΑΕΚ και την ψυχική κατάσταση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Για αυτό αξίζει κάθε δευτερόλεπτο αποθέωσης και κάθε λέξη από καλό λόγο όποιος τα καταφέρνει. Ο Μάριος Ηλιόπουλος φαίνεται ότι προσπαθεί φτιάχνοντας την δική του εκδοχή της ΑΕΚ να βασιστεί σε πετυχημένους και έμπειρους στους τομείς τους. Όμως δεν αρκεί μόνο αυτό. Ακόμη κι ένα κομμάτι να μην ταιριάζει το παζλ μπορεί να μείνει λειψό και να μην λειτουργήσει ποτέ.
Αυτό ισχύει και για την διοικητική αλλά και για την ποδοσφαιρική ομάδα. Για αυτό είναι σημαντικότερο από οτιδήποτε άλλο το να υπάρχει χημεία και ομαδικό πνεύμα. Δεν θα είναι όλοι το ίδιο… παικταράδες σε γήπεδα και γραφεία όμως ΠΡΕΠΕΙ να είναι μια γροθιά στην υπηρεσία της ΑΕΚ. Ο καθένας με την αξία του και τις ευθύνες του. Και ότι αποδεδειγμένα δεν ταιριάζει πρέπει όσο το δυνατόν γρηγορότερα να αποκόπτεται. Το παρελθόν πρέπει να είναι πάντα οδηγός για το μέλλον. Το ποδόσφαιρο έχει ανακαλυφθεί εντός και εκτός γηπέδου.
