Ηρθε, λοιπόν, και η ώρα του Ολυμπιακού να μπει στην Ευρωλίγκα. Στις 21.00 οι Πειραιώτες υποδέχονται την Μπασκόνια και τι άλλο να θέλουν παρά να μπουν με το δεξί στην διοργάνωση. «Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» δεν λένε; Κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Και βεβαίως οι φιλόδοξοι φέτος «ερυθρόλευκοι» στη προσπάθειά τους να φτάσουν όσο πιο μακριά γίνεται, ένα πράγμα, που πρέπει να κοιτάξουν είναι την έδρα τους. Να την αξιοποιήσουν όσο περισσότερο γίνεται. Μία έδρα, το ΣΕΦ, που στο πρόσφατο παρελθόν τους πλήγωσε πολύ.
Φέτος, όμως, έχουμε έναν Ολυμπιακό, που δεν μοιάζει με τους αμέσως προηγούμενους. Δεν είναι 100% αλλαγμένος, αλλά υπάρχουν σημαντικότατες διαφορές σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Εχουμε και λέμε:
Α) Η πρώτη και βασικότερη διαφορά δεν είναι άλλη από την απουσία του τεράστιου Βασίλη Σπανούλη. Ο εκ των μύθων του ευρωπαϊκού μπάσκετ δεν είναι πια κάτοικος ΣΕΦ και γενικώς δεν είναι πλέον ενεργός αθλητής. Αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του, οι τιμές και οι αποθεώσεις θα κρατήσουν για πολύ καιρό ακόμη και ο Ολυμπιακός τραβάει πλέον έναν άλλο δρόμο χωρίς τον μεγάλο του αρχηγό. Τον χρόνο δεν μπορεί να τον νικήσει κανείς, ο Σπανούλης οδήγησε πολύ ψηλά την ομάδα του Πειραιά μα ήρθε η ώρα να σταματήσει. Το νικηφόρο του πνεύμα δεν είναι εύκολο να αντικατασταθεί, αλλά είπαμε: η ζωή προχωράει, ο Ολυμπιακός είναι ένα τεράστιο σωματείο, που πρέπει να βρει έναν άλλο τρόπο, έναν άλλο δρόμο για να φτάσει σε επιτυχίες.
Β) Ο Γιώργος Μπαρτζώκας επέστρεψε στον Ολυμπιακό πριν από κάτι παραπάνω από ενάμιση χρόνο. Όταν είχε αναλάβει μεσούσης της σεζόν, καταλαβαίνει κανείς ότι εκείνη η ομάδα δεν ήταν δικό του δημιούργημα. Για πέρυσι δεν μπορείς να πεις το ίδιο, αλλά φέτος τα πράγματα έγιναν όπως περίπου ήθελε ο προπονητής των Πειραιωτών. Υπό την έννοια ότι αποκτήθηκαν τρεις παίκτες πεντάδας με εμπειρία Ευρωλίγκας, ο Ουόκαπ, δηλαδή, ο Φαλ και ο Ντόρσεϊ. Τρεις παίκτες, που και αξία έχουν, και δεν χρειάζονται ιδιαίτερο χρόνο για να προσαρμοστούν στη νέα τους κατάσταση. Και την ίδια ώρα έχουμε και την επιστροφή στην Α1. Οποιον προπονητή και να ρωτήσεις, θα σου πει ότι δεν υπάρχει ομάδα στον κόσμο, που να μην θέλει τα δύο παιχνίδια την εβδομάδα. Ο Μπαρτζώκας όχι μόνο δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, αλλά το έλεγε συνεχώς αυτό το πράγμα την περυσινή χρονιά.
Γ) Ο οργανισμός του Ολυμπιακού είναι πλέον όπως ήταν και πριν από μερικά χρόνια, πριν, δηλαδή, γίνει η αποχώρηση από το ΟΑΚΑ. Θα λέγαμε μάλιστα ότι είναι σε καλύτερη κατάσταση κιόλας καθώς στην ΕΟΚ έγιναν τα πράγματα, όπως ήθελαν οι Αγγελόπουλοι. Εφυγε το καθεστώς Βασιλακόπουλου και ήρθε ένας άνθρωπος, ο Βαγγέλης Λιόλιος, τον οποίο, όπως τόνισαν στις δηλώσεις τους τα αφεντικά της ΚΑΕ, υποδέχονται με ικανοποίηση. Την ίδια ώρα ήρθε και η επιστροφή στην Α1, οπότε τι άλλο να πούμε για να καταδείξουμε το μήκος κύματος, στο οποίο κινείται πλέον η ομάδα του Πειραιά; Όλα ή σχεδόν όλα, λοιπόν, ιδανικά.
Και το ερώτημα, που κάνουν πολλοί είναι: τι μπορεί να πετύχει αυτός ο Ολυμπιακός στην Ευρωλίγκα; Κατ’ αρχάς ας ξεκινήσουμε από τον βασικό του στόχο, που είναι η είσοδος στην οκτάδα. Θα το παλέψει σκληρά είναι η αλήθεια, αν και πολλές ομάδες βράζουν πάνω, κάτω στο ίδιο καζάνι. Αν θεωρήσουμε ότι ΤΣΣΚΑ, Εφές, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα θα είναι σίγουρα στην οκτάδα και η Αρμάνι έχει μία παραπάνω τύχη από τις άλλες ομάδες για να βρεθεί κι αυτή εκεί, τι μένει; Τρεις θέσεις για όλες τις άλλες ομάδες πλην Αλμπα και Ερυθρού Αστέρα, που δεν πιστεύουμε ότι μπορούν να κάνουν κάτι.
Εντεκα, δηλαδή, ομάδες για τρεις θέσεις. Κάπως έτσι είναι το σκηνικό, τουλάχιστον στο μυαλό μας. Δεν είναι εύκολο για τον Ολυμπιακό να τα καταφέρει, αλλά δεν είναι και δύσκολο. Ετσι όπως είναι τα πράγματα δεν αποκλείεται και πάλι την τελευταία ή την προτελευταία αγωνιστική να κριθούν πράγματα. Ένα άστοχο σουτ, ένα χαμένο ριμπάουντ, είναι πιθανό να κρίνουν ποια ομάδα θα περάσει και ποια όχι.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι ο Ολυμπιακός έχει και μία κενή θέση ξένου. Προς το παρόν νοιώθει σίγουρος για τις δυνάμεις του, αλλά αυτή η θέση υπάρχει. Και ανά πάσα στιγμή μπορεί να την καλύψει και να γίνει πιο δυνατός.
Το πλέον σίγουρο, όμως, είναι ότι βρίσκεται στην αφετηρία της Ευρωλίγκας έτσι όπως τον ξέραμε πριν από μερικά χρόνια. Μπαίνει στη μάχη με τις συνθήκες, που αυτός θέλει και πάλεψε για να έχει, ελπίζοντας ή μάλλον πιστεύοντας ότι θα επιστρέψει σε παλιές ένδοξες μέρες.
*Διαβάστε εδώ όλα τα θέματα από το μεγάλο preview του SDNA για την Euroleague.
