Μπορεί η πρόκριση στους τελικούς να μην κρίθηκε στο τρίτο παιχνίδι ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ αλλά το τελικό του αποτέλεσμα ήταν κομβικό. Κυρίως γιατί η νίκη πήγε στην πλευρά του Παναθηναϊκού που διατήρησε το πλεονέκτημα έδρας καθώς αν ο ΠΑΟΚ έφευγε νικητής θα είχε ένα μοναδικό και τεράστιο advantage βάζοντας πολλαπλάσια πίεση στους πράσινους. Αντιθέτως τώρα η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου έκανε το 2-1 αλλά η εικόνα του ΠΑΟΚ, που έχει παιχνίδι εντός έδρας την Τετάρτη, δεν μπορεί να τον κάνει να μοιάζει «τελειωμένος».
Η αγωνιστική βελτίωση του δικεφάλου ήταν εμφανής στο πρώτο μισό του παιχνιδιού και ουσιαστικά έμοιαζε με συνέχεια του αγώνα της Πυλαίας. Η παρουσία της παλιοσειράς που λέγεται Τακουρίδης έφερε δυναμική πάνω στο φιλέ για τον ΠΑΟΚ κάτι που σε συνδυασμό με την αστάθεια στη δημιουργία από πλευράς Έλγερτ έδωσε στους Θεσσαλονικείς το προβάδισμα. Ο ΠΑΟΚ μπήκε δυναμικά γιατί είχε άγνοια φόβου, πίεσε πολύ από το σερβίς και γιατί δεν υπέπεσε σε εύκολα λάθη όπως ο Παναθηναϊκός.
Έγινε ξεκάθαρα αισθητό, όμως, ότι όταν οι πράσινοι πιάνουν υψηλή απόδοση από το δικό τους σερβίς είναι ικανοί να αλλάξουν την εικόνα του παιχνιδιού. Οι πράσινοι έχουν πολλές περιστροφές στις οποίες μπορούν να πιέσουν την απέναντι υποδοχή και αυτό συνέβη από το τρίτο σετ και μετά.
Καταρχάς το πιο σημαντικό στοιχείο ήταν για την ομάδα του Ανδρεόπουλου ότι δεν κατέρρευσε ψυχολογικά όταν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και μάλιστα σε ένα τρίτο σετ όπου τα πράγματα παρέμειναν ρευστά. Επιπλέον, οι πόντοι και οι αριθμοί κάνουν αίσθηση και λένε πολλά αλλά είναι κάποια πράγματα που δεν τα εξηγούν. Ένα από τα βασικότερα γρανάζια του Παναθηναϊκού είναι όλη τη σεζόν ο Πρωτοψάλτης και αυτό έγινε και πάλι. Τι και αν επιθετικά ο έμπειρος ακραίος έμεινε στα ρηχά με μόλις 25%, τα πράγματα που πρόσφερε στο αμυντικό κομμάτι ήταν το πρώτο και βασικό βήμα για την ανατροπή. Η εξαιρετική του υποδοχή αλλά κυρίως οι τοποθετήσεις του στην πίσω ζώνη έδωσαν ζωή σε πολλές φάσεις οι οποίες αξιοποιήθηκαν επιτυχώς σε κόντρα μπάλες.
Και αν ο Νίλσεν παραμένει το μεγαλύτερο επιθετικό όπλο της ομάδας υπάρχει και το έτερο δέος που λέγεται Γκάσμαν. Σαφώς και η σταθερότητα του Δανού σε όλη τη διάρκεια του αγώνα ήταν κομβική αλλά όταν ο Γκάσμαν αξιοποιήθηκε σωστά έγινε καταλύτης. Το σερβίς του είναι από μόνο του ένα στοιχείο ικανό να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα αλλά η παρουσία του στη μπροστά ζώνη δίνει την εντύπωση ότι ο Παναθηναϊκός διαθέτει έναν παίκτη σε ρύθμιση… beast mode. Όταν επιτίθεται είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί τόσο λόγω της ικανότητάς του όσο και λόγω μεγέθους. Ταυτόχρονα, όμως, επηρεάζει την αντίπαλη πλευρά όχι μόνο χαλώντας επιθέσεις όσο και φθείροντας το μυαλό τους καθώς δημιουργεί την αίσθηση ότι επιτίθονται πάνω σε τοίχο. Με τον Γκάσμαν να έχει φορμαριστεί πλέον όταν ο Έλγκερτ ή ο Κασαμπαλής τον αξιοποιούν σωστά ο Παναθηναϊκός γίνεται μία κλάση καλύτερος.
ΥΓ: Οι δύο ομάδες διαθέτουν προπονητές που πέρα από ικανοί και έξυπνοι είναι και gentlemen. Οι απαντήσεις που έδωσαν, σε διαφορετικά ερωτήματα ο καθένας μετά το ματς, δείχνουν κάτι που δεν το μάθαμε σήμερα αλλά παραμένει ενδιαφέρον. Δεν είναι εγωκεντρικοί και έχουν ως φυλαχτό και ευαγγέλιο την πίστη στην ομάδα και την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις των παικτών τους. Και αυτό κάνει σαφές γιατί ακόμα και όταν στριμώχνονται Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ οι παίκτες είναι έτοιμοι να βουτήξουν σε κάθε μπάλα και για τους προπονητές τους.
