Για όσους δεν το έχουν καταλάβει, στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν κερδίζει συνήθως αυτός που παίζει, αλλά αυτός που εκθέτει τον αντίπαλό του. Αυτή τη φορά, η ζωή τα έφερε βολικά στον ΠΑΟΚ και προηγήθηκε με γκολ τύπου – περνά, περνά η μέλισσα – σε μία αστεία ποδοσφαιρική στιγμή είναι η αλήθεια. Δεν ήταν και το κρυφτό του Μπουχαλάκη βέβαια, αλλά ένα θέμα με τα παιδικά παιχνίδια το έχουν εκεί στον Άρη τελευταία.
Και αφού ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε στο 6΄, είπε να εκθέσει το παιχνίδι του Άρη. Ενώ οι κίτρινοι είναι εξαιρετικοί σε ένταση, δεύτερες μπάλες και γρήγορη μετάβαση, έχουν ξεκάθαρη αδυναμία στο να συνδυαστούν. Δεν μπορούν να διασπάσουν καλά οργανωμένες άμυνες γιατί κανένας από τους μεσοεπιθετικούς του δεν έχει στο μυαλό του το συνδυαστικό, πλην του χαμάλη αλλά τίμιου Μάνου που δεν έχει όμως την τεχνική.
Το γκολ του Σβαμπ έδωσε την ευκαιρία στον ΠΑΟΚ να περιμένει και στον Άρη να μη βρει χώρους για τις ατομικές ενέργειες των παικτών του. Και μέχρι το τέλος του αγώνα, βρήκε μία σοβαρή απειλή και αυτή με παίκτη παραπάνω.
Οι δύο μεγάλες φάσεις μετά το γκολ είναι του ΠΑΟΚ. Του Καντουρί και του Ζίφκοβιτς. Έπρεπε ο Γάλλος διαιτητής Ντελαζό, να ανακαλύψει μία ανύπαρκτη δεύτερη κίτρινη στον Ουάρντα για να χαλάσει την ισορροπία που είχε βρει ο ΠΑΟΚ και να φτιάξει ο Άρης τη μοναδική του φάση. Όμως καμιά φορά, είναι γραφτό να συμβεί κάτι τέτοιο για να αναδειχτεί ένας παίκτης που τόσα άκουσε φέτος απ όλους μας όπως ο Πασχαλάκης, ο οποίος με τη μεγάλη απόκρουση που έκανε έδωσε βαθμούς στην ομάδα του.
Για τον Γάλλο, άλλη μία ανακάλυψη Κλάτενμπεργκ, το μόνο που έχω να πω είναι πως σε ένα ντέρμπι που η κλοτσιά πέφτει σύννεφο, βγάζει μόλις μία κάρτα στους γηπεδούχους, τους δίνει όλα τα σπόρια και είναι σαφές πως μέσα στον αγώνα έχει …συμπάθειες.
Εγώ δεν θεωρώ τυχαίες τις διαιτησίες του ΠΑΟΚ στο Βικελίδης ποτέ. Με το ζόρι να αλλάξουν οι ισορροπίες κάθε φορά που παίζουμε. Είδαμε και τι έγινε στο παιχνίδι πρωταθλήματος με τον Νιλχάουζ.
Έστω και έτσι, ο ΠΑΟΚ κέρδισε. Έκανε τη δουλειά του, έστω και χωρίς να είναι ελκυστικός. Σε αυτή την περίοδο ειδικών συνθηκών, το αποτέλεσμα μετράει. Εννοείται πως δεν μπορεί να πάει μακροπρόθεσμα με αυτή τη φιλοσοφία. Ήδη, με τον Παναθηναϊκό απέναντί του την Κυριακή, δύσκολα θα διατηρήσει αυτόν τον σχηματισμό.
Σήμερα απλά ο ΠΑΟΚ κέρδισε τη γαλήνη του. Γιατί με αυτά που ακούμε όλη την χρονιά από τους συντοπίτες, θα ξεχάσουμε τα όσα ξέρουμε.
Ξέχωρα από την καζούρα και τον χαβαλέ, δεν θέλω να μειώσω σε τίποτα την προσπάθεια των παιδιών του Άκη Μάντζιου και του ιδίου. Τον θεωρώ και εξαιρετικό προπονητή και εκπληκτικό άνθρωπο και μπράβο του για την χρονιά που κάνει, έχοντας παραλάβει την ομάδα από εκπρόσωπο του ΕΟΤ και όχι από προπονητή.
Απλά ο περίγυρος που έχει αυτή η ομάδα, είναι συγκλονιστικά κουραστικός, σε βαθμό τέτοιο ώστε να μη μπορείς να μιλήσεις μαζί τους για τίποτα. Για αυτό λοιπόν όσο σωπάσουν, κέρδος είναι για τον πλανήτη κυρίως. Ίσως και για το σύμπαν.
