Ο Βέλιμιρ Ζάετς, τεράστια μορφή του πάλαι ποτέ γιουγκοσλαβικού ποδοσφαίρου, αλλά και ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στην ιστορία του Παναθηναϊκού, φόρεσε την φανέλα του «τριφυλλιού» για μια τετραετία (1984/88), κατακτώντας το νταμπλ το 1986, το Κύπελλο Ελλάδας το 1988, ενώ το 1985 ήταν εκ των πρωταγωνιστών στην πορεία μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Επίσης, το 1986 αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής σε ολόκληρη την Γιουγκοσλαβία.
Ο «Ζέκο» προτού μεταπηδήσει στον Παναθηναϊκό, είχε ήδη διετέλεσε αρχηγός της εθνικής Γιουγκοσλαβίας με παρουσία στο Μουντιάλ του 1982 και το Euro '84.
Πρόσφερε στον Παναθηναϊκό σε τρεις διαφορετικές θητείες. Στη δεκαετία του '80 ως ποδοσφαιριστής, στη δεκαετία του '90 ως προπονητής και στη δεκαετία του 2000 ως τεχνικός διευθυντής. Μάλιστα, την σεζόν (2003/04) πανηγύρισε το νταμπλ ως τεχνικός διευθυντής!
Με αφορμή τα 115α γενέθλια του Παναθηναϊκού, ο παλαίμαχος «μαέστρος» της ομάδας απαριθμεί στο SDNA μια σειρά από τους λόγους για τους οποίους ο Παναθηναϊκός καταλαμβάνει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής του!
Ο «Ζέκο» έδωσε την δική του εξήγηση για το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός καθιερώθηκε ως μια υπολογίσιμη ευρωπαϊκή δύναμη, ενώ αναφέρθηκε στην άφιξη του στους «πράσινους» και τις πρώτες εικόνες που αντίκρισε. Όπως δηλώνει, ήταν βέβαιος πως είχε πάρει την σωστή απόφαση για την καριέρα του...
-Τι σημαίνει για εσάς ο Παναθηναϊκός; Τι αισθάνεστε όταν ακούτε το όνομα της ομάδας;
«Νιώθω πολύ περήφανος που αποτελώ ένα μικρό κομμάτι στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Ο Παναθηναϊκός πάνω απ' όλα για μένα είναι ιδέα. Είναι το τριφύλλι, καλοί φίλαθλοι, το ΟΑΚΑ το οποίο θυμάμαι να έχει 80.000 κόσμο σε σημαντικό ματς, Παναθηναϊκός είναι ενότητα, φιλία, όραμα, κουλτούρα, θύρα 13, Παιανία, Λεωφόρος, συμπαίκτες όπως οι Λαφτσής, Σαργκάνης, Καρούλιας, Ρότσα, Σαραβάκος, Ταράσης, προπονητές όπως οι Γκμοχ, Πάκερτ, Δανιήλ. Για μένα Παναθηναϊκός είναι ο καπετάνιος Γιώργος Βαρδινογιάνης, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, ο Αλαφούζος, η Μαρία, γραμματέας του συλλόγου, η γυναίκα μου Ζωρζέτα, Ζαβραδινός και άλλοι πολλοί. Τώρα όμως το όνειρο μου είναι να δω να δημιουργηθεί το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Όλα τα παιδιά μου είναι Παναθηναϊκοί. Αυτό είναι για μένα ο Παναθηναϊκός, μια ωραία καθημερινή συνήθεια.Ο πιο φανατικός φίλαθλος του Παναθηναϊκού είναι η μικρή μου κόρη, η Μιλένα που έχει πάρει το όνομα της συγχωρεμένης μητέρας μου».
-Πόσο σημαντικός ήταν ο Παναθηναϊκός για την καριέρα σας;
«Εδώ βρήκα καλούς ανθρώπους, εδώ βρήκα την οικογένεια μου και γνώρισα πολλούς φίλους. Ο Παναθηναϊκός είναι Υδροχόος στο ζώδιο, όπως είμαι και εγώ. Πλέον έγινε 115 ετών και θέλω να ευχηθώ χρόνια πολλά στην ομάδα. Αν και είναι πλέον λίγο ηλικιωμένη, αλλά θα την χαιρόμαστε για περισσότερα χρόνια»
-Η μεγαλύτερη στιγμή σας στον Παναθηναϊκό;
«Οι μεγαλύτερες στιγμές μου στον Παναθηναϊκό, ήταν το πρωτάθλημα που κατέκτησα, τα Κύπελλα Ελλάδας, αλλά και οι ευρωπαϊκές πορείες που κάναμε. Δυστυχώς είχα και έναν σοβαρό τραυματισμό που με οδήγησε στο να εγκαταλείψω το ποδόσφαιρο. Γενικά, όμως στον Παναθηναϊκό και στην Ελλάδα έζησα και εξακολουθώ να ζω χαρούμενες στιγμές».
- Εάν υπάρχει μόνο ένα πράγμα που δεν θα ξεχάσετε ποτέ ποιο θα ήταν;
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μέρα που ήρθα στον Παναθηναϊκό. Στο αεροδρόμιο υπήρχε πολύς κόσμος. Δεν το περίμενα για να είμαι ειλικρινής, αλλά τότε αντιλήφθηκα πως ήρθα στην κατάλληλη ομάδα. Κατάλαβα πως δεν έκανα λάθος. Όλοι μου έλεγαν πήγαινε στο Αμβούργο, στη Νότιγχαμ Φόρεστ και στη Λάτσιο, αλλά προτίμησα τον Παναθηναϊκό».
- Ήταν μια έκπληξη για εκείνη την εποχή, η απόφαση σας να μεταπηδήσετε στον Παναθηναϊκο...
«Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης φταίει για όλα (γέλια). Με είχε κλείσει στον Παναθηναϊκό πολύ πριν το Euro '84, όπου ήμουν αρχηγός στην εθνική Γιουγκοσλαβίας και μια διοργάνωση που ασφαλώς έπαιξε μεγάλο ρόλο στις προτάσεις που είχα. Συμφωνήσαμε προφορικά και δεν ήθελα να αθετήσω τον λόγο μου».
- Πως ερμηνεύετε την φήμη και το ευρωπαϊκό κύρος που απέκτησε ο σύλλογος;
«Το σημαντικότερα ήταν τα αποτελέσματα που έφερνε στην Ευρώπη ο Παναθηναϊκός, ενώ ο σύλλογος είχε την φήμη ενός τζέντλεμαν του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Είχαμε φτάσει πολύ ψηλά στο UEFA club ranking, μας υποστήριζαν και μας βοηθούσαν καλοί φίλαθλοι που αγαπούσαν τον Παναθηναϊκό. Είχαμε 80.000 κόσμο στο ΟΑΚΑ γεγονός που δεν περνούσε απαρατήρητο από τους Ευρωπαίους.
Όλα αυτά έπαιξαν ρόλο στην γιγάντωση του ονόματος του Παναθηναϊκού. Επίσης φέραμε κάποια εντυπωσιακά αποτελέσματα, όπως τότε με την Λίνφιλντ που χάναμε 3-0 και ισοφαρίσαμε 3-3 ή όταν αποκλείσαμε την Φέγενορντ και φτάσαμε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Επίσης, δύο φορές σε μια τετραετία προκριθήκαμε στα προημιτελικά του Κυπέλλου UEFA. Ήταν κάποια ματς που πρόσφεραν δόξα στη λαμπρή ιστορία του Παναθηναϊκού».
