Δεν είμαι από αυτούς που θα μειώσει τη δυναμική καμίας ομάδας. Ακόμα και η Κηφισιά που τη γνώρισα αντίπαλο του Χολαργού στη Δ Εθνική κάποτε, έχει δυναμική. Το απέδειξε σήμερα μάλιστα.
Όλοι έχουν δικαίωμα να διεκδικήσουν ότι μπορούν. Και κάπου εδώ εστιάζεται το πρόβλημα στη χώρα μας. Έχει επικρατήσει η λογική σε μεγάλη μερίδα του φίλαθλου κόσμου πως δεν τρέχει και τίποτα αν σφάξουμε την Τρίπολη ή τον Παναιτωλικό αν είναι να χαρούμε τα καλομαθημένα μας.
Ουδείς έχει αναρωτηθεί πως είναι για έναν άνθρωπο στη Τρίπολη που έχει πλατεία με τέσσερα περίπτερα στις γωνίες, τι σημαίνει να ζει άλλη μία απογοήτευση στη καθημερινότητά του γιατί δεν τον υπολογίζουν και δεν τον σέβονται ούτε στο ποδόσφαιρο. Την προηγούμενη εβδομάδα είδε την ομάδα του να δέχεται γκολ από ένα ξεκάθαρο μαρκάρισμα εκτός περιοχής. Κάποια χρόνια πριν του στέρησαν ένα κύπελλο. Ενδιάμεσα μπορώ να θυμηθώ πολλά. Ποιος λοιπόν σου δίνει το δικαίωμα να του στερείς μία πιθανή χαρά στις ελάχιστες που έχει να ζήσει.
Το χυδαιότερο είναι πως τον γελοιοποιούν κιόλας. “Συμφώνησε με τον Ευαγγέλου ο παρατηρητής”. Αν συμφώνησε, είναι για φυλακή. Προφυλάκιση, 18 μήνες μέχρι τη δίκη και μετά βλέπουμε.
Ο Ατρόμητος δεν έχει δικαίωμα να παίξει; Με πρωταγωνιστή τον Παπαπέτρου είδε κάποτε παίκτη του Ολυμπιακού να χτυπά το κεφάλι ποδοσφαιριστή του λες και ήταν μπάλα και έκανε τον Κινέζο. Ο Παπαπέτρου μεσοβδόμαδα έβαλε λάθος της γραμμές.
Πριν από αυτά, αέρας φύσηξε στο Καραϊσκάκη και όλοι ξέρουμε πως ο Ποντένσε δεν άντεξε στην Αγγλία που μάχονται οι άνθρωποι. Εδώ, ένα μακροβούτι και το βλαχαδερό θα δείξει άσπρη βούλα. Θα συμφωνήσει και ο άλλος από το VAR. Χαζός είναι να κάνει τον ήρωα.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι πως αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο. Μεσοβδόμαδα μου γύρισε το μάτι με αυτά που είδα back to back σε Τρίπολη και Φιλαδέλφεια. Και δεν μου γύρισε γιατί δεν θα πάρει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα. Για βλάκα μη με περνάς. Και επειδή δουλειά μου είναι το ποδόσφαιρο, δεν μπορείς να παίζεις με το ψωμί μου. Δεν το επιτρέπω σε κανέναν.
Σήμερα στη Λεωφόρο, το παιχνίδι ήταν στη κόψη του ξυραφιού. Ο Πορτογάλος έπαιξε έδρα ξεκάθαρα, κυρίως στο πειθαρχικό, ενώ σε στιγμές στο τέλος που κάποια φάουλ δινόντουσαν, το παιχνίδι θα έσβηνε. Επίσης, αρχικά έδωσε τέσσερα λεπτά καθυστέρηση, μετά τα έκανε πέντε δηλαδή και ένα μπόνους και ενώ η μπάλα είναι στο κέντρο όταν συμπληρώνονται δεν το λήγει. Ήρθε λοιπόν το μοιραίο για τον ΠΑΟΚ που την ήθελε τη νίκη για να καλύψει το χάντικαπ. Ποιο χάντικαπ όμως θυμάται κανείς; Αυτό που δημιουργήθηκε γιατί το μαρκάρισμα του Μπράντον στη Κρήτη χρεώθηκε έξω από την περιοχή ενώ ήταν μέσα και δεν έδειξε την δεύτερη κίτρινη στον Γκαγκιέχος για αγκωνιά στη μούρη του Ζίφκοβιτς. Το χάντικαπ που δημιουργήθηκε επειδή ο Παπαπέτρου, πρωταγωνιστής στην ιστορία μας, δεν έδωσε δεύτερη κίτρινη σε μπλοκάρισμα μπάλας ποδοσφαιριστή που έκοψε καθαρή φάση. Αυτό το χάντικαπ.
Και έρχεται ο άλλος και σου λέει για τον Κύζα. Μία διαιτησία στην ιστορία από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου που όντως πήραμε τα σπόρια και αποβλήθηκε αντίπαλος με κίτρινη που δεν ήταν. Ο Κύζας βέβαια είναι πριν επτά χρόνια. Ο Κύζας, δεν σφύριξε ποτέ ξανά που τόλμησε να αλλάξει το στάτους των ευνοούμενων. Ο Παπαπέτρου; Σφυρίζει;
Το γελοίο της υπόθεσης, είναι η διαφορά νοοτροπίας. Αν εγώ ως αρθρογράφος που υποστηρίζω τον ΠΑΟΚ, τολμήσω να ορμίσω στον διαιτητή σε παιχνίδι που έχασα 4-0, θα ακούω μπινελίκια από τους δικούς μας σε όλες τις γλώσσες που έχουν ανακαλυφθεί. Και ποτέ δεν θα το κάνω. Όπως και να σφύριξε, το 4-0 εκθέτει την ομάδα. Τέλος. Δεν είναι παιχνίδι που είναι στο όριο.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα 4-0 στο Καραϊσκάκη που είχαμε πάει κανονικά για τουρισμό μετά από ταξίδι τεσσάρων ημερών στη Χάιφα. Μιλάμε κανονικός Ευτύχης Μπλέτσας ο ΠΑΟΚ τότε. Διαιτητής ο Παπάς, ο Αλ Μπάντι για όσους τον ξεχάσατε. Πρώτο φάουλ, το κερδίσαμε στο 26΄. Δεν μας έδινε ούτε την ανάσα του. Τι να κάτσω να γράψω όμως; Τέσσερα έφαγα.
Και για να κλείσω αυτή την γελοία παρελθοντολογία, αυτοί που μιλάνε για τον Κύζα θυμούνται τι έγινε στο πρώτο παιχνίδι εκείνης της σειράς; Υπάρχει χειρότερο μη σφύριγμα στην ιστορία από την μαντσέτα του Χουλτ μπροστά στα μάτια του επιπρόσθετου Κομίνη;
Ο Λουτσέσκου σήμερα έχει δίκιο συνδυαστικά με το τι έγινε πριν τρεις μέρες. Γιατί είναι συνδυαστικός ο εκνευρισμός του, όπως όλων μας. Ή θα παίξουμε μπάλα ή όχι. Αποφασίστε.
Δηλαδή έχω χάσει επτά βαθμούς στο πρωτάθλημα που δεν έπρεπε να χαθούν ποτέ. Έχουν κερδίσει οι άλλοι κάποιους που ίσως και να μην έπρεπε να τους κερδίσουν.
Αυτό είναι το δικό μας σκεπτικό. Το δικό μου, του Λουτσέσκου, τον μέσου φιλάθλου της ομάδας. Διαμορφωμένο από γεγονότα και μόνο τέτοια. Τώρα όποιος θέλει να μπει στη διαδικασία του εσείς τότε, εμείς τότε και οι άλλοι τότε, δεν με απασχολεί.
Η αλήθεια είναι πως όποιος νιώθει από ποδόσφαιρο, ντρέπεται για την κατάντια του. Όπως και ντρέπεται για σχεδόν όλα όσα συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα.
Χρόνια λέω σε συζητήσεις ένα πράγμα. Έχω ταξιδέψει αρκετά για να διαβάσω διάφορους λαούς που στα μάτια μας είναι υποβαθμισμένοι.
Έχω καταλήξει σε ένα συμπέρασμα, σύμφωνα με το οποίο εμείς και οι Αιγύπτιοι, είμαστε τα χειρότερα λαμόγια από αυτά που έχω συναντήσει.
Συμπτωματικά, λαοί με πολύ ενισχυμένο αρχαίο πολιτισμό που οι κοινωνίες τους μάλλον επαναπαύτηκαν σε αυτόν αλλά νομίζουν πως ακόμα υπερέχουν.
Γελασμένοι είστε όλοι όσοι το πιστεύετε αυτό. Με αφορμή το ποδόσφαιρο που ψάχνεται πάντα δικαιολογία για να υποστηρίξετε την δήθεν επαναστατικότητά σας, κάντε μία αυτοκριτική και θα έρθετε στα λόγια μου.
Παραδεχτείτε τουλάχιστον πως ποδοσφαιρικά αλλά και κοινωνικά, ζείτε εις βάρος της υπόλοιπης Ελλάδας.
Οι Παναθηναϊκοί λένε πως δεν πήραν τίποτα τα τελευταία χρόνια, αλλά εγώ έζησα τον Λίτσα και πολλούς άλλους. Οι Ολυμπιακοί μιλάνε ειρωνικά για εξυγίανση και έχουν κατακλέψει τους πάντες. Οι ΑΕΚτζήδες είναι διαφορετικοί λένε και μου έκλεψαν πρωτάθλημα με τον πλέον χυδαίο τρόπο. Και αυτό που γίνεται προφανώς αυτή τη στιγμή, έχει τη σφραγίδα τους.
Ο ΠΑΟΚ στα τέσσερα χρόνια που ασχολήθηκε με την ΕΠΟ, δεν μπορεί να του προσάψει τίποτα κανείς. Γιατί δεν έχει τη νοοτροπία του μονοφαγά, απλά ξέρει πως ο ανταγωνισμός πιστεύει πως δικαιούται το … σύμπαν.