MENU

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή... Ο ΑΝΟ Μεταμόρφωσης είχε κάνει εκπρόθεσμα δηλώσεις συμμετοχής για τη διοργάνωση, με αποτέλεσμα η Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδας, να τιμωρήσει τον σύλλογο επιτρέποντας στις μικρές αθλήτριες να λάβουν μέρος στους αγώνες, όμως εκτός συναγωνισμού. Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά αγωνίστηκαν κανονικά, βαθμολογήθηκαν, αλλά ήταν εκτός μεταλλίων και οι βαθμοί δεν πιστώθηκαν στον σύλλογο τους.

Σκληρό, πολύ, αλλά στη χώρα που ο κανόνας είναι να μην σεβόμαστε τους νόμους και τους κανονισμούς, ακόμα κι αυτό είναι ένα σπουδαίο μάθημα. Τα λάθη κοστίζουν και κάποιες φορές δεν διορθώνονται...

Ο ΑΝΟ Μεταμόρφωσης προσπάθησε να ανατρέψει την απόφαση καταθέτοντας ασφαλιστικά μέτρα, τα οποία απορρίφθηκαν από το Πρωτοδικείο της Αθήνας και μία μερίδα γονέων -ευτυχώς μικρή- προσπάθησε να δημιουργήσει τοξικό κλίμα, διαρρέοντας ότι θα αποδοκιμάσει την ομάδα που θα κατακτούσε το χάλκινο μετάλλιο για το οποίο φαβορί ήταν η δική τους ομάδα (η ανωτερότητα του ΝΟ Χανίων και του ΚΟ Ηρακλείου δεν άφηνε καμία ελπίδα για το 1-2). 

Οι φήμες ευτυχώς δεν επιβεβαιώθηκαν παρότι γίναμε αυτήκοοι μάρτυρες αυτής της τοξικότητας από μία θλιβερή μειοψηφία και τελικώς επικράτησε ο πολιτισμός και η ευγενής άμιλλα. Η Ροή κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στον τελικό του ελεύθερου ομαδικού με τον ΑΝΟ Μεταμόρφωσης να μένει εκτός μεταλλίων παρότι είχε συγκεντρώσει υψηλότερη βαθμολογία. 

Μία μέρα μετά ήταν η σειρά της Ροής να χάσει το χάλκινο μετάλλιο στον τελικό του free combination, επειδή το πρόγραμμα της ομάδας υπερέβη κατά πέντε δευτερόλεπτα τον προβλεπόμενο χρόνο. Η ποινή ήταν ένας ολόκληρος βαθμός με αποτέλεσμα να βρεθεί στην 5η αντί της τρίτης θέσης η ομάδα. 

Οι Λατίνοι το έθεσαν λακωνικά: Dura lex, sed lex, δηλαδή «Σκληρός νόμος, αλλά νόμος». 
Χθες, ένιωσα μεγάλη χαρά βλέποντας την κόρη μου να πανηγυρίζει το πρώτο της μετάλλιο σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, ταυτόχρονα όμως ένιωθα μία πικρία για τα παιδιά που το στερήθηκαν εξαιτίας ενός διοικητικού λάθους. 

Σήμερα, αντιθέτως, η απώλεια του χάλκινου μεταλλίου δεν μου άφησε καμία πικρία, γιατί μας έδωσε κάτι πολυτιμότερο, ένα μάθημα ζωής. Όταν η μικρή ήρθε διαμαρτυρόμενη να μου πει ότι της στέρησαν το μετάλλιο της υπενθύμισα ότι μία μέρα νωρίτερα το είχε κερδίσει χάρη στους κανονισμούς, οι οποίοι ήταν αυτοί που της το στέρησαν σήμερα. Οι κανονισμοί και οι νόμοι δεν μπορεί να ισχύουν ala cart, αλλά πρέπει να εφαρμόζονται πάντοτε και για όλους. Και αυτό είναι μέρος του αθλητισμού και του πολιτισμού μιας χώρας, στο οποίο προφανώς πάσχουμε...

Πολιτισμός είναι να ξέρεις να χάνεις, ακόμα και στα «χαρτιά»!