«Η ομάδα δεν είναι ακόμα έτοιμη, η διακοπή θα μας κάνει καλό προκειμένου να δουλέψουμε και να βελτιώσουμε τις αδυναμίες μας». Θα μπορούσε να είναι και διαχρονικό ρεπορτάζ οποιασδήποτε ομάδας κατά τη συνηθισμένη πρώτη διακοπή για τις υποχρεώσεις των εθνικών ομάδων.
Η (ανανεωμένη) Σούπερ Λιγκ 1 άλλαξε ονομασία και τρόπο διεξαγωγής, αλλά δεν αλλάζει τα χούγια της. Μόλις μπήκε ο Σεπτέμβριος και έχουμε ήδη πέντε αλλαγές / παραιτήσεις / απολύσεις προπονητών. Αναγνωρίζουμε ήδη κακούς σχεδιασμούς, λάθος εκτιμήσεις και μπήκε στη ζωή μας απ’ όλες τις απόψεις και το VAR. Ο «βοηθός διαιτητής» που με τη βοήθεια της τεχνολογίας και σε συνδυασμό με τους νέους κανονισμούς θα μας έλυνε τα προβλήματα, τελικά όμως μας μπέρδεψε ακόμη περισσότερο.
Ένα πρώτο δείγμα για τις δυνατές ομάδες το είχαμε ήδη πάρει με τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Εκεί διαπιστώσαμε τον Δρ. Τζέκυλ και Μρ. Χάιντ ΠΑΟΚ, ο οποίος άφησε υποσχέσεις με τον Άγιαξ και κατέρρευσε με τη Σλόβαν. Εκεί σοκαρίστηκε η ΑΕΚ με την επιλογή Καρντόσο κινδυνεύοντας να μείνει έξω ακόμα και από την Κραϊόβα. Εκεί διαφάνηκε ότι ο Ατρόμητος του Κάναντι αποτελεί ανάμνηση και τα πράγματα φέτος στο Περιστέρι θα είναι πολύ πιο δύσκολα. Εκεί έγινε σαφές και το ταβάνι του Άρηπου όπως και η ΑΕΚ στην Τραπεζούντα, πρόλαβε και μάζεψε τις εντυπώσεις με το «παραλίγο» στη ρεβάνς με τους Νορβηγούς.
Ο μοναδικός που στάθηκε στο ύψος του, μάζεψε και τα λεφτά και αγόρασε ηρεμία και χρόνο, ήταν ο Ολυμπιακός. Ο ίδιος Ολυμπιακός που στο ελληνικό πρωτάθλημα ξεκίνησε ασθμαίνοντας, νικώντας στο γκολ τον Αστέρα και στη Λάρισα χωρίς να πλησιάσει ούτε κατά διάνοια στο επίπεδο των εμφανίσεων με την Κράσνονταρ. Η ευρωπαϊκή επιτυχία ωστόσο, πρόσφερε στον Ολυμπιακό την πολυτέλεια να «υποβαθμίσει» το πολύ μέτριο ξεκίνημα και να κρύψει αγωνιστικές αδυναμίες και προβλήματα κυρίως πίσω από τις αποτυχίες των άλλων.
Ο απερχόμενος πρωταθλητής ΠΑΟΚ δεν είναι καλά. Παραβιάζω ανοιχτές θύρες, αλλά η ομάδα μοιάζει ανοχύρωτη, προβληματίζει και παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε με δυο «εύκολα» παιχνίδια στην Τούμπα, ψάχνεται. Έχουν πέσει όλοι πάνω στους Βιεϊρίνια, Μαουρίσιο και Βέρνμπλουμ, το κενό στα χαφ είναι ευδιάκριτο, ο Πασχαλάκης μετά το Άμστερνταμ βγάζει όλες τις ανασφάλειες και αδυναμίες του, ο Βαρέλα δεν είχε ξεκινήσει καλά και τραυματίστηκε, ο Ζαμπά είναι αλλού γι’ αλλού.
Ο Φερέιρα μόλις έκλεισε δίμηνο, δεν γνωρίζει ακόμα την ομάδα, ξεκίνησε χωρίς απώλειες όπως και ο Ολυμπιακός, αλλά η ομάδα «δεν πατάει καλά» και τακτικά δεν πατάει καλά και ο ίδιος. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να διορθώσει πολλά, ο Εσίτι για κάποιον λόγο μετά τη μια ώρα αγώνα εξαφανίζεται από το γήπεδο, ο Πέλκας όντως ξεκίνησε άσχημα, κακώς όμως τρώει όλο το χρέωμα και κακώς τον αλλάζει μονίμως ο προπονητής, ο Μπίσεσβαρ μετά την επική εμφάνιση στο Άμστερνταμ μοιάζει «άδειος». Πολλά τα ανοικτά ζητήματα.
Από τα λίγα θετικά είναι η ενσωμάτωση του Μίσιτς στο σχήμα, το πολύ καλό ξεκίνημα του Γιαννούλη και η διαρκής επαφή του Σφιντέρσκι με τα δίχτυα. Ο Πολωνός μπορεί να μην κάνει άλλες δουλειές στο γήπεδο, αλλά κάνει το πιο σημαντικό: σκοράρει. Και για τον Πρίγιοβιτς κάποια εποχή είχε ξεκινήσει η ίδια συζήτηση, ας αναλογιστούμε όμως πού θα βρισκόταν και τί θα είχε καταφέρει στο πρώτο μισό της περσινής καταπληκτικής σεζόν ο ΠΑΟΚ χωρίς τα υπερπολύτιμα γκολ του Σέρβου.
Δεν είναι το γκολ το πρόβλημα. Μια ομάδα, έναν οργανισμό τον καταλαβαίνεις και από τα παράπλευρα, από την ατμόσφαιρα, από στιγμές και κινήσεις που φαινομενικά είναι αδιάφορες. Ο ΠΑΟΚ είχε το πιο ταραχώδες καλοκαίρι απ’ όλους σε όλα τα επίπεδα και ήταν αδύνατον να μην επηρεαστεί και αγωνιστικά. Η αφύπνιση με τον Πανιώνιο απέδωσε, ήρθε η νίκη, ο ΠΑΟΚ γλύτωσε από ένα πολύ μεγάλο κάζο που θα του κόστιζε πάρα πολύ στην πορεία του φετινού μαραθωνίου. Η νίκη όμως πρέπει να «μετρηθεί» σωστά.
Έχω την αίσθηση ότι και πέραν της τιμωρίας, ο φετινός Πανιώνιος είναι από τις πιο αδύναμες, αν όχι η πιο αδύναμη ομάδα του πρωταθλήματος. Η ήττα από το Βόλο στη Νέα Σμύρνη είναι ενδεικτική του συναγερμού που πρέπει να ηχήσει στην πλατεία, μια ήττα στην Τούμπα – και μάλιστα δύσκολη – είναι πάντοτε εντός προγράμματος. Η ήττα από τον νεοφώτιστο Βόλο όμως κοστίζει διπλά και στην οικονομία των play out τριπλά.
Ο ΝΠΣ Βόλος ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2017 και αγωνίστηκε απευθείας στη Γ Εθνική στη θέση της Πύδνας Κίτρους, ανέβηκε αμέσως πρώτος στη Β΄Εθνική και φέτος ανέβηκε επίσης αμέσως, πρώτος στη Σούπερ Λίγκ. Ο Αχιλλέας Μπέος είναι χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο, έφτιαξε μια ομάδα με πολλούς δανεικούς και 3-4 σημεία αναφοράς, έναν προπονητή νεαρό και ικανό, καταλήγοντας να ξεκινήσει με δυο νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια. Κι αν η νίκη στη Νέα Σμύρνη ήταν «ελεγχόμενη» έκπληξη, η νίκη επί του φιλόδοξου Άρη ήταν μη αναμενόμενη.
Ο Άρης ξεκίνησε με συγκεκριμένους στόχους τη φετινή χρονιά, πόνταρε πολλά στην ευρωπαϊκή επιστροφή, ξεπέρασε τις οικονομικές του δυνατότητες με την υπογραφή του Ιντέγε, προσπαθεί να οικοδομήσει κάτι αξιόλογο. Ο απολογισμός του ενός βαθμού με αντιπάλους θεωρητικά του «κάτω» ταμπλώ δεν αφήνει περιθώρια μεγάλης αλλά μόνο συγκρατημένης αισιοδοξίας. Θα συνέλθει ο Άρης, έχει καλό υλικό, ο Παντελίδης είναι καλός προπονητής και δεν αφήνει συντρίμμια πίσω του. Ίσως όμως ο Καρυπίδης και συνεπεία ο οργανισμός πρέπει να «μαζέψει» λίγο τις προσδοκίες του.
Εκείνος που πολύ νωρίς προσγειώθηκε ανώμαλα είναι ο Παναθηναϊκός. Αναφέρθηκα αναλυτικά στο ζήτημα σε προηγούμενο σημείωμα, το θέμα όμως με τον Παναθηναϊκό είναι ότι δεν διαφαίνεται ίαση στο πρόβλημα. Όποιον ελεύθερο και να φέρει, όσο και να βελτιωθεί το υπάρχον υλικό, είναι λάθος δομημένο το ρόστερ και η διοικητική ανυπαρξία δεν επιτρέπει οποιαδήποτε σκέψη μεταστροφής κλίματος. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να ανασκουμπωθεί, να κάνει μια ρεαλιστική στοχοθεσία στη σεζόν και φροντίσει να βγει η χρονιά ομαλά με την ελπίδα ο Βοτανικός να συσπειρώσει και να αποτελέσει το εφαλτήριο για την επιστροφή της ομάδας στα ιστορικά της στάνταρ.
Με μια-δυο μεγάλες νίκες και την αποφυγή εμπλοκής της ομάδας σε επικίνδυνες κουβέντες περί σωτηρίας και αποφυγής του υποβιβασμού, ο Παναθηναϊκός έχει τη δυνατότητα λόγω μεγέθους να λογίσει τη φετινή σεζόν σαν «μεταβατική». Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, η παρατεταμένη εσωστρέφεια θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.
Η εικόνα του παιχνιδιού με τον ΟΦΗ ήταν ενδεικτική – όχι ότι στη Λαμία έθελξε με την απόδοσή της η ομάδα του Δώνη – αλλά εν προκειμένω υπήρχε και ένας θαυμάσιος αντίπαλος, με πολύ καλό προπονητή-παιδαγωγό και διοικητική σταθερότητα. Ο ΟΦΗ διαθέτει όλα τα εχέγγυα για να εξελιχθεί στην έκπληξη του πρωταθλήματος, να γίνει κάτι σαν τον Ατρόμητο των περασμένων ετών. Δεν είναι οι τέσσερις βαθμοί σε Βικελίδης και ΟΑΚΑ που καταδεικνύουν το μέλλον, αλλά η εικόνα της ομάδας. Διότι και η Ξάνθη μπήκε στη διακοπή με δυο αναπάντεχες εκτός έδρας νίκες σε ΟΑΚΑ και Αγρίνιο, η εικόνα της όμως δεν ήταν τόσο πειστική όσο των Κρητικών.
Επί της ουσίας η Ξάνθη εκμεταλλεύτηκε το μομέντουμ της ΑΕΚ στο κύκνειο άσμα του Καρντόσο στον πάγκο της. Ήταν μέτρια έως κακή στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ, αλλά είχε απέναντί της μια ομάδα δίχως αρχή μέση και τέλος. Η ΑΕΚ φρόντισε τουλάχιστον να αποφορτίσει τον ψυχολογικό γολγοθά αλλάζοντας δραστικά αγωνιστικό πλάνο και η εικόνα διαφοροποιήθηκε αμέσως. Με καταθέσεις ψυχής και όχι με αμιγώς ποδοσφαιρικά κριτήρια, αλλά επαναφέροντας τη σχέση έρωτα με τον κόσμο της.
Η επιλογή να εμπιστευθεί ο Μελισσανίδης το αγωνιστικό τμήμα στον συμπαθή στον οργανισμό Ίλια Ίβιτς και η επιλογή του Σέρβου να εισακούσει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μονιμοποιώντας τον Κωστένογλου μοιάζει περίεργη, αλλά είναι ορθήστην παρούσα φάση. Εν πρώτοις δεν έχει ολοκληρωθεί το ομαλό διαζύγιο με τον Καρντόσο και δεύτερον και κύριον, ο Ίβιτς δεν διέθετε ούτε τον χρόνο, ούτε τη διαπραγματευτική ισχύ να κλείσει έναν ξένο προπονητή χαμηλού ρίσκου που έπρεπε και να μάθει την ομάδα και να φέρει άμεσα αποτελέσματα.
Η ΑΕΚ της Τρίπολης ήταν ψυχωμένη, συμπαγής, κέρδισε τον Αλμπάνη, απέκτησε στο πρόσωπο του Λιβάγια την κεντρική ηγετική φυσιογνωμία της και απέδειξε ότι πάντα εκπλήσσει εκεί που δεν το περιμένει κανένας οπαδός της. Όλοι, εμού συμπεριλαμβανομένου, μετά την υπερπροσπάθεια της Τραπεζούντας ανέμεναν ένα κλειστό ματς χαμηλού ρυθμού, με λίγα τρεξίματα και φλυαρία. Απεναντίας, είδαμε την ΑΕΚ να μάχεται, να επιστρέφει δυο φορές και να κερδίζει ένα χαμένο παιχνίδι με καθολική κυριαρχία.
Το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν είναι ούτε η εικόνα της ούτε η αμφισβήτηση. Άλλωστε αποκατέστησε τη σχέση με το κοινό της σε Τραπεζούντα και Τρίπολη. Ο οπαδός δεν είναι αχάριστος ούτε αγνώμων. Ο κόσμος της ΑΕΚ διέγνωσε την προσπάθεια, αναγνώρισε ότι οι ποδοσφαιριστές υπερέβαλαν εαυτούς και ακόμη κι αν η κεφαλιά του Σιμόες έβρισκε το δοκάρι, θα ήταν ικανοποιημένος. Το ζητούμενο είναι τι θα γίνει από δω και πέρα γιατί από δω και πέρα ξεκινούν τα δύσκολα.
Ατρόμητος, ΑΕΛ, Παναιτωλικός και Λαμία, πέραν του φανταστικού γκολ του Απόστολου Βέλλιου στο ΔΑΚ, δεν μας έκαναν σοφότερους. Ο Ατρόμητος προσπαθεί να παίξει καλύτερα με τον Αναστασίου αλλά έπαψε να είναι συμπαγής όπως επί Κάναντι και λαμβανομένου υπόψη ότι έχασε κομβικούς ποδοσφαιριστές, πολύ δύσκολα θα τρυπώσει στην πρώτη πεντάδα. Οι υπόλοιποι δείχνουν ότι πάνε σε μια ακόμη σεζόν «διαχείρισης» με ελάχιστα πράγματα για το κοινό τους εκτός από τα καθιερωμένα παιχνίδια με τους μεγάλους στην έδρα τους.
Σε γενικότερο πλαίσιο, η εικόνα μέχρι τη διακοπή έδειξε τρόπον τινά και τα μελλούμενα. Το θέαμα θα κυμανθεί στα επίπεδα που γνωρίζουμε, το ευρύ κοινό θα κρίνει βάσει αποτελεσμάτων (διότι έτσι το έμαθαν διοικήσεις και Τύπος) και οι ταχύτητες θα είναι συγκεκριμένες.
Όλα είναι ζήτημα ψυχοσύνθεσης, ο ΠΑΟΚ φερειπείν ταξιδεύει στο Περιστέρι πριν υποδεχθεί τον Άρη στην Τούμπα. Ακόμα και με δυο δύσκολες νίκες, η σιγουριά στην ομάδα θα επιστρέψει, ο Φερέιρα θα αισθανθεί πιο ασφαλής, οι παίκτες θα έχουν περάσει αναίμακτα τις πρώτες στροφές.
Ο Ολυμπιακός από την άλλη έχει τη συμμετοχή στη γιορτή του Τσάμπιονς Λιγκ, μια νίκη με την Τότεναμ αυτομάτως «δικαιολογεί» και απώλεια στο πρωτάθλημα, παρά το γεγονός ότι ο Μαρινάκης ήταν σαφής αναφορικά με τον νούμερα ένα στόχο στη σεζόν. Ο Ολυμπιακός θα κριθεί καλύτερα όταν ο Μάρτινς θα κληθεί να διαχειριστεί την πρώτη κρίση και όταν αποκτήσουμε σαφή εικόνα και των ποδοσφαιριστών που ήρθαν να συμπληρώσουν το ρόστερ την τελευταία ημέρα του Αυγούστου.
Η απουσία των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων και για τον ΠΑΟΚ και για την ΑΕΚ είναι διττής ανάγνωσης. Ενόσω ο Ολυμπιακός θα έχει τις ευκαιρίες – αλλά και την κούραση και το ψυχολογικό βάρος – να χαρίσει στον κόσμο του μεγάλες βραδιές, οι δυο διεκδικητές θα είναι αφοσιωμένοι στους αγώνες του πρωταθλήματος. Μην λησμονούμε ότι τη φετινή σεζόν το κύπελλο ενσωματώνεται αργά, η ΕΠΟ ορθά διευκόλυνε τις ομάδες με ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, εκείνο που δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς ήταν ότι θα αποκλειστούν όλοι από τον Αύγουστο.
Τα μέτωπα για τον καθένα είναι ανοικτά, τα προβλήματα δεδομένα, οι ανορθογραφίες στα ρόστερ παρούσες. Ο Ολυμπιακός όπως έχει ξανατονιστεί, μοιάζει το φαβορί, ο ΠΑΟΚ φαίνεται σε δεύτερο πλάνο και η ΑΕΚ επιχειρεί μια ανοικοδόμηση καθ’ οδόν, η οποία βγήκε μεν σε ψυχολογικό επίπεδο, αλλά δεν έχουμε ιδέα αν θα βγει και σε ποδοσφαιρικό.
Στα τέλη του μήνα που θα επανέλθουμε, η εικόνα θα είναι ακόμα πιο καθαρή, το πλαίσιο θα είναι πιο ασφαλές και οι κρίσεις ευκολότερες. Στο ποδόσφαιρο δεν χρειάζεται ούτε ανάθεμα ούτε πρόωροι πανηγυρισμοί. Ορθές ποδοσφαιρικές κρίσεις και σεβασμός στην ποδοσφαιρική λογική είναι τα προαπαιτούμενα. Και οι ομάδες ούτε φέτος φρόντισαν να πορευθούν ακολουθώντας σύγχρονα εξορθολογισμένα μοντέλα διακυβέρνησης. Μεγάλη συζήτηση για ποιους λόγους δεν συμβαίνει αυτό και ακόμη μεγαλύτερη για το αν μπορεί να συμβεί στο συγκεκριμένο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον.
