Ούτε "διαρροές" για να... μετρήσει αντιδράσεις ούτε επιλογή Μέσου ή δημοσιογράφου για να "μεταδώσει" το "αντίο" του στον αθλητισμό. Αντίθετα, με περηφάνια και ήθος, όπως τον διέκρινε στην περπατησιά του στο ελληνικό μπάσκετ, ο Ιωάννης Παπαπέτρου επέλεξε να αιφνιδιάσει την αθλητική Ευρώπη ανακοινώνοντας με ένα δικό του ποστάρισμα στα social media το φινάλε μιας σημαντικής καριέρας. Κι αν υπάρχουν κάποιοι που έχουν ένσταση με το "ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ" ας πάνε εκείνοι να κατακτήσουν (ως πρωταγωνιστές και αρχηγοί) πρωταθλήματα και κύπελλα με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, να σηκώσουν το τρόπαιο της Ευρωλίγκας και να τιμήσουν τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος από μικρά παιδιά μέχρι 58 ματς με τη γαλανόλευκη στο στήθος στο υψηλότερο επίπεδο.
Όταν ακούσαμε για πρώτη φορά το όνομά του λέγαμε "Ο γιος του Αργύρη Παπαπέτρου". Σήμερα που αποχωρεί είναι ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ. Με τεράστιο αποτύπωμα στο χώρο. Με επιτυχίες που κάνουν τον σπουδαίο πατέρα του να καμαρώνει και αύριο μεθαύριο θα τις διηγείται ο ίδιος με περηφάνια στα παιδιά του.
Είναι ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ αυτός που κατάφερε να "σπάσει" την τοξική αντιπαλότητα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού και να εισπράξει, λίγη ώρα μετά την ανακοίνωση της αποχώρησής του, τα εύσημα και το "ευχαριστώ" των ερυθρόλευκων. Πολύ πολύ σημαντική ανάρτηση. Κι αν κάποιοι πείτε "αυτονόητο" θα σας θυμίσω πως ζούμε στη χώρα που -και αθλητικά- έχει διαλύσει κάθε αυτονόητο. Για τούτο χαίρομαι πολύ γι αυτή την ανάρτηση. Γιατί οι άνθρωποι της ΚΑΕ Ολυμπιακός δεν σκέφτηκαν στιγμή τι θα πει ο κάθε οπαδικά "τρελός" που θα βρίζει διαχρονικά τον Παπαπέτρου για την απόφασή του να πάει στον Παναθηναϊκό, αλλά λειτούργησαν με βάση τις αξίες.
Ο Ιωάννης ήρθε κύριος και φεύγει σαν κύριος από το ελληνικό μπάσκετ. Δε θέλησε να βασανίσει το κορμί του παίζοντας σε επίπεδο το οποίο δεν θα ταίριαζε στην κλάση και τη διαδρομή του. Διέγνωσε νωρίτερα από τον καθένα πως τα ταλαιπωρημένα γόνατα δεν θα του επέτρεπαν να είναι εκεί που του άξιζε: με τον Παναθηναϊκό (του) στην Ευρωλίγκα. Είχε το σθένος και την ψυχή να βάλει "τέλος" χωρίς να βιώσει αυτό που λένε "Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν".
Αποχώρησε εκείνος με το κεφάλι ψηλά. Δίνοντας μάχη με το επώδυνο "αντίο" όπως έδωσε όλα τούτα τα χρόνια στο παρκέ αγωνιζόμενος. Είμαι σίγουρος ότι έκλαψε πολλά βράδια μέχρι να φτάσει εδώ. Όχι από χαρά και αγαλλίαση όπως είχε συμβεί πέρυσι στο Βερολίνο, στη μεγάλη ευρωπαϊκή βραδιά του Παναθηναϊκού, αλλά από πόνο. Γιατί σκίζεται η ψυχή ενός παλικαριού 31 ετών όταν αναγκάζεται να αποχωριστεί αυτό που λατρεύει.
Ο Ιωάννης Παπαπέτρου τίμησε τον Παναθηναϊκό όπως τον τίμησε και ο σύλλογος που λάτρεψε αυτός και η οικογένειά του. Όπως ακριβώς ανέφερε η πράσινη ΚΑΕ στο δικό της αποχαιρετισμό: "Όποιο κι αν είναι το επόμενο βήμα σου είμαστε βέβαιοι ότι θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά: σεβασμός, ήθος, προσπάθεια. Ιωάννη Παπαπέτρου, σε ευχαριστούμε για όλα όσα ζήσαμε μαζί. Θα είσαι ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ μέλος της οικογένειας του ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ μας"
Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν επιλέξεις από εδώ και πέρα, Ιωάννη. Μακάρι το ελληνικό μπάσκετ να συνεχίσει να σε έχει κοντά του. Θα είναι (είσαι) ΤΙΜΗ του!
