Ο αρμόδιος υπουργός Κωνσταντίνος Τσιάρας έχει προαναγγείλει εδώ και περίπου ένα μήνα την ψήφιση διατάξεων που θα δημιουργήσουν συνθήκες ταχύτατης απονομής δικαιοσύνης. Δικαστές και δικηγόροι εκφράζουν επιφυλάξεις για τα κυβερνητικά σχέδια, τα οποία είχαν αποτύχει όταν εφαρμόστηκαν προ δεκαπενταετίας, επί υπουργίας Παπαληγούρα.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο δοκίμασε πολλές φορές αυτό το σύμπτωμα των πρωτοφανών καθυστερήσεων που δικαιολογημένα κάνουν καχύποπτους και τους πιο καλοπροαίρετους. Όταν η ίδια η πολιτεία θωρακίζει το νόμο απέναντι στον παράνομο στοιχηματισμό και την ίδια στιγμή ακυρώνει την προσπάθειά της μέσα από ακατανόητες διαδικασίες παραγραφών, τότε κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα έρχεται από τη διαβόητη υπόθεση του Koriopolis. Μαγνητοφωνήθηκαν από την ΕΥΠ εκατοντάδες ώρες συνομιλιών, χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες σελίδες δικογραφιών, κατηγορήθηκαν εκατοντάδες άνθρωποι, προφυλακίστηκαν κάποιοι μετρημένοι στα δάχτυλα και άλλαξε ο νόμος από πλημμέλημα σε κακούργημα. Παρόλα αυτά, δέκα χρόνια αργότερα, φτάσαμε στο σημείο να μην υπάρχει καμία απολύτως ποινή σε ένα τόσο αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο.
Η μεγάλη υπόθεση στοιχηματικής απάτης που αποκαλύφθηκε αυτήν την εβδομάδα, έχει τις ρίζες της στο 2014. Η διάρθρωση των εμπλεκομένων θυμίζει έντονα εγκληματική οργάνωση. Ως ύποπτοι ελέγχονται μεγαλομέτοχος, πρόεδρος, προπονητής, τεχνικός διευθυντής και ποδοσφαιριστές! Δηλαδή κανείς δεν έμεινε έξω από το κόλπο.
Και μόνο αυτό το στοιχείο θα αρκούσε για ένα αναπτυγμένο κράτος να επιταχύνει τις διαδικασίες ώστε να διαλευκάνει την υπόθεση. Εγινε ακριβώς το αντίθετο. Η ανάκριση καθυστερεί εδώ και οκτώ χρόνια, σε λίγο οι τρεις μάρτυρες θα έχουν ξεχάσει τι κατέθεσαν και τα πλημμελήματα είναι ήδη παραγεγραμμένα.
Το κράτος είχε βάλει το 2011 ένα… στοίχημα με τον εαυτό του. Να εξαρθρώσει τις παράνομες οργανώσεις που προσπορίζονται μυθικά οφέλη από τη στοιχηματική απάτη και να αυξήσει τα έσοδα του δημοσίου ταμείου μέσω των νομίμων στοιχηματικών εταιριών.
Το πέτυχε σε ένα βαθμό.
Οσο όμως διατηρείται το εκφυλιστικό σύμπτωμα της καθυστέρησης απονομής δικαιοσύνης, άλλο τόσο οι παραβάτες θα ενθαρρύνονται για να συνεχίσουν τη δράση τους και πολύ περισσότερο ο κρατικός κορβανάς θα αδειάζει αντί να γεμίζει.
