Η μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού στην Τούμπα, δεν ήταν άλλη μια μεγάλη νίκη, ούτε άλλο ένα μεγάλο διπλό. Ήταν η επαναφορά των ερυθρολεύκων σε εργοστασιακές ρυθμίσεις, ήταν η επίδειξη ικανότητας της ομάδας να παίζει σε άλλη πίστα όταν το βάζει στόχο και σκοπό.
Φυσικά, απέναντί τους οι Πειραιώτες είχαν έναν ΠΑΟΚ με πολλά θέματα. Πρώτο και καλύτερο η απουσία του Ράζβαν Λουτσέσκου από τον πάγκο. Αγωνιστικά βεβαίως δεν είχαν αγκάθια, «υπέρκομπλε» κατέβηκαν οι Θεσσαλονικείς. Οι «απουσίες» έγκειται στη συνοχή τους, στις μεταγραφές που δε δίνουν γκολ και στον killer που δεν ήρθε ποτέ αυτό το καλοκαίρι.
Killer που έχει ο Ολυμπιακός. Και τι killer; Ένα από τα πιο «ζεστά» πιστόλια στην Ευρώπη. Ο Ελ Κααμπί συνέχισε το έργο του και μαζί του άνοιξε λογαριασμό και ο Μπάμπης Κωστούλας. Ο 17χρονος στάθηκε σαν άντρας και ήταν εκείνος που άνοιξε το δρόμο, ήταν αυτός που δικαίωσε τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ να τον ρίξει στη μάχη και σήμερα έχει –δικαίως- όλα τα φώτα επάνω του.
Αμ για τον Ζέλσον Μαρτίνς τι να πει κανείς; Με εμφανίσεις σαν τη χθεσινή, ξεχνάς Ποντένσε και Φορτούνη μαζί. Ο Πορτογάλος από την αρχή της χρονιάς φαίνεται ορεξάτος και με διάθεση να μας δείξει ποιος πραγματικά είναι, αλλά στην Τούμπα… παραήταν καλός, όπως και ο Τσικίνιο που τέλειωσε το ματς με δύο ασίστ… Τεόντοσιτς.
Αυτοί είναι οι λόγοι της «θορυβώδους» επικράτησης του Ολυμπιακού στη Θεσσαλονίκη: έβγαλε κάμποσους MVP στο σχέδιο Μεντιλίμπαρ που δούλεψε τόσο καλά, που (ίσως) ούτε ο Βάσκος το είχε φανταστεί.
Στον 63χρονο τεχνικό πρέπει να σταθούμε: στην ενδεκάδα που κατέβασε, στην πνευματική και επικοινωνιακή προετοιμασία του αγώνα, αλλά και των παικτών του. Στην τόλμη και γοητεία που έδωσε στην ομάδα του. Αυτό ήταν το κλειδί του παραδείσου για τον Ολυμπιακό. Η όλη στάση του Μεντιλίμπαρ. Που δεν κρύβεται στα ζόρια και στις δύσκολες στιγμές. Που θα βγει και θα πει «εγώ φταίω, τα δικά μου συστήματα δε βγήκαν, οι δικές μου επιλογές ήταν λανθασμένες». Που δε θα κλαφτεί για τις απουσίες και τους τραυματισμούς του, ούτε για τα λάθος σφυρίγματα. Που με τη δικαιολογία δεν έχει συναντηθεί ποτέ, όσο τουλάχιστον τον «ζούμε» στο (τυχερό που τον έχει) ελληνικό πρωτάθλημα.
Ο Βάσκος άφησε στην Αθήνα τον Βέλντε και τον Πασχαλάκη. Είδε τον Ροντινέι, από τα πόδια του οποίου περνάει το μισό παιχνίδι του Ολυμπιακού, να μην τα καταφέρνει. Ο Γιαζιτσί τέλος. Ο Μασούρας δεν έχει πιάσει τα περσινά στάνταρντ του. Τον Στάμενιτς ακόμα τον περιμένει, ενώ και ο Γκαρθία χθες έδωσε πράγματα για πρώτη φορά, κυρίως ανασταλτικά και στην κάλυψη χώρων.
Τι έκανε ο Μεντιλίμπαρ; «Εχουμε απουσίες, αλλά έχουμε και 31 παίκτες, δεν υπάρχουν δικαιολογίες» είπε πριν από το παιχνίδι. Και μετά το ματς τι είπε πάλι; «Αλλάξαμε το παιχνίδι μας, παίξαμε με μακρινές μπαλιές, γιατί είδαμε ότι έτσι θα μας έβγαινε καλύτερα» σε ελεύθερη μετάφραση. Σε αυτά προσθέστε τον αιφνιδιασμό με τον Κωστούλα δίπλα στον Ελ Κααμπί, τη σωστή τοποθέτηση του, πιο έμπειρου Πιρόλα από τον Αποστολόπουλο, στο αριστερό άκρο της άμυνας και την εμπιστοσύνη στον «δικό του» Γκαρθία, κρατώντας τα τρεξίματα του Έσε για το τελευταίο κομμάτι του 90λεπτου.
Κάποιοι θα πουν ότι τον «πήγε» το ματς και ότι ο ΠΑΟΚ ήταν άτυχος σε όλα. Μπορεί. Αλλά α) χωρίς λίγη τύχη δεν μπορεί να πάει τίποτα καλά (νόμος αυτό), β) ο ΠΑΟΚ βρήκε και τα δύο γκολ από καθαρή τύχη και γ) η τύχη πάει σε αυτούς που την προετοιμάζουν.
Ο Μεντιλίμπαρ την προετοίμασε και μας έχει αποδείξει με τη φρεσκάδα και την ευελιξία του μυαλού του ότι μας έχει πει ένα μεγάλο «ψέμα» για την ηλικία του. Δύο… τριαντάρηδες μπορεί να είναι, 60φεύγα με τίποτα…
