Προπονήσεις μπορεί να μην υπήρχαν αρκετές για να δουλέψει τα πόδια, ο coach του Παναθηναϊκού όμως φαίνεται πως έκανε καλή δουλειά στο mindset των ποδοσφαιριστών του. Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε σαν μια ομάδα δουλεμένη καιρό από τον προπονητή της και στο σημερινό μας κείμενο θα αναλύσουμε ένα - ένα τα στοιχεία που έφεραν την καλύτερη φετινή εμφάνιση του Παναθηναϊκού στο Ελληνικό πρωτάθλημα.
Έλεγξε τον ρυθμό και απέφυγε τα λάθη
Λέγαμε πριν το ματς παρουσιάζοντας τον Ρουί Βιτόρια πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται κατεύθυνση στο παιχνίδι του από αθλητές με playmaking στοιχεία.
Μια πρώτη προσπάθεια φαίνεται να γίνεται από το νέο τεχνικό τιμ, καθώς ο Ουνάι ανέλαβε μεγάλο μέρος ευθύνης στην ανάπτυξη. Ο Μαροκινός ήταν ο παίκτης που έκανε διαρκώς κινήσεις εκτός μπάλας για να ελευθερωθεί, φαινόταν όμως πως υπήρχε και συγκεκριμένη οδηγία τα στόπερ του Παναθηναϊκού, ακόμα και τα μπακ να τον ψάχνουν για να οργανώσει το παιχνίδι.
Σαφώς και αυτό από μόνο του δε θα μπορούσε να διορθώσει πολλά, έτσι είχαμε αλλαγή και στον τρόπο προσέγγισης και ανάπτυξης. Ο Ρουί Βιτόρια πήγε σε διάταξη 2-4 με τα δύο του μπακ ψηλότερα από τους δύο αμυντικούς χαφ Αράο και Ουνάι.
Χαμήλωσε το tempo και έφερε κοντά τις γραμμές
Μεγάλη εντύπωση έκανε ο τρόπος που οι παίκτες του Παναθηναϊκού απέφευγαν τα λάθη. Το ρίσκο ήταν χαμηλό, ο Παναθηναϊκός στα ¾ του γηπέδου έπαιζε με μεγάλη ασφάλεια στην πάσα. Έτσι, δεν έωσε κόντρα επιθέσεις στην ομάδα του Βόλου και παρέμεινε ασφαλής.
Το counter pressing λειτούργησε καλά, οι αποστάσεις σε πλάτος και μήκος είχαν συνοχή και με πολλούς παίκτες κοντά στην μπάλα, όταν αυτή χανόταν υπήρχε ανάκτηση, ή λάθος του αντιπάλου.
Ήταν χαρακτηριστική η προσπάθεια των παικτών του Ρουί Βιτόρια να χαμηλώσουν τον ρυθμό του αγώνα σε κάθε ευκαιρία, με τον Παναθηναϊκό να αλλάζει πολλές πάσες. Όταν έβρισκε επιθετικό αδιέξοδο, προτιμήθηκε να γυρίσει η μπάλα πίσω για να ανέβει ο αντίπαλος και να επιτεθεί από την αρχή παρά να ρισκάρει μια πάσα που μπορεί να δημιουργούσε προβλήματα στο αμυντικό transition.
Οι διατάξεις του σε άμυνα και επίθεση
Στο αμυντικό κομμάτι προτιμήθηκε 4-1-4-1 διάταξη, με τον Αράο να είναι πίσω από την μεσαία γραμμή. Ο Παναθηναϊκός είχε συνοχή και δεν πίεζε το Βόλο, παρά μόνο στις πίσω πάσες όπως και στο διάστημα του counter pressing που διαρκεί 5-6 δευτερόλεπτα. Είχαμε περισσότερο stand off αντιμετώπιση για να μην χαλάνε οι γραμμές και να μην δημιουργούνται ρήγματα. Με αυτόν τον τρόπο, κατάφερε να κρατήσει μακριά από αρκετές τελικές τον Βόλο, κατάσταση που υπέφερε στα προηγούμενα ματς ο Παναθηναϊκός. Αφού λοιπόν είχε λύσει στο αμυντικό κομμάτι κατά μεγάλο βαθμό τα προβλήματά του, πάμε να δούμε τι έκανε μεσοεπιθετικά.
Στο build up είχαμε 2-4 διάταξη, ενώ όταν η μπάλα έφτανε μετά από την σέντρα και ορθολογικά, ο Παναθηναϊκός άλλαζε σε 3-2-5 / 3-1-6 ανάλογα τις κινήσεις του Αράο.
Κάθετο ποδόσφαιρο στο τελευταίο τρίτο, receivers & runners
Ενώ όπως αναφέραμε παραπάνω υπήρχε υπομονή στο παιχνίδι της ομάδας του Ρουί Βιτόρια με τον Παναθηναϊκό να ελέγχει τον ρυθμό, να αποφεύγει τις μεταβάσεις και να παραμένει compact, στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου και για την διάσπαση της αμυντικής γραμμής του Βόλου, οι παίκτες του Παναθηναϊκού προσπάθησαν να συνδυαστούν γρήγορα και σε μικρούς χώρους, παίζοντας κάθετα την τελική πάσα. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις, θυμίζει Μπράγκα την περσυνή σεζόν ο τρόπος επίθεσης στο final third και βάζει όλους τους ποιοτικούς παίκτες του κοντά με receivers και runners στον χώρο.
Τα ζευγάρια και οι ρόλοι
Το πρώτο δίδυμο που εντοπίσαμε ήταν σαφώς το Αράο - Ουνάι. Ο Βραζιλιάνος είχε τον ρόλο του καθαρού αμυντικού χαφ χωρίς μεγάλες αρμοδιότητες στο επιθετικό κομμάτι, υπήρξαν φορές που έπαιζε πιο ψηλά από τον παρτενέρ του στο double pivot. Ο Μαροκινός σαφώς και ήταν ο playmaker του Παναθηναϊκού και κινούνταν περιμετρικά του Αράο, έπαιρνε την πρώτη πάσα σε αρκετές περιπτώσεις και πήγε καλά στο κομμάτι οργάνωσης - κατεύθυνσης. Το σημαντικό είναι πως απέφυγε τα λάθη.
Δεύτερο ζευγάρι που θα μας απασχολήσει, είναι το Ιωανίδης - Τετέ. Φαίνεται ότι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις να έρθουν ορθολογικά σε επαφές και οι δύο. Στα κατεβάσματα του Ιωαννίδη αντιδρούσε σωστά ο Τετέ που έπαιρνε την θέση του φορ. Ο Ιωαννίδης δεν βρέθηκε σε καλή μέρα, είναι θέμα χρόνου όμως να βρει και πάλι την φόρμα του καθώς ο Παναθηναϊκός καταφέρνει να πάει ορθολογικά την μπάλα στην μπροστά του γραμμή.
Σημαντική και η συνεισφορά του Βαγιαννίδη που με την σειρά του κρατάει το φτερό δίνοντας την δυνατότητα στον Τετέ να κινηθεί πιο ελεύθερα στο δεξί half space ή να πάρει την θέση του Ιωαννίδη.
Μλαντένοβιτς - Τζούρισιτς το είχαν ξανακάνει. Ο σκόρερ του Παναθηναϊκού έρχεται στο “10” από την αριστερή πλευρά, ενώ ο συμπατριώτης του παίρνει όλο το πλάτος. Η μεγάλη διαφορά ήταν στο αμυντικό κομμάτι καθώς ο ένας βοηθούσε τον άλλον.
Έχασε την συνοχή του για ένα δεκάλεπτο
Μοναδική ανορθογραφία, ένα διάστημα δέκα λεπτών στο δεύτερο ημίχρονο που ο Παναθηναϊκός έχασε τον έλεγχο του ρυθμού, οι αποστάσεις άνοιξαν και δέχτηκε αντεπιθέσεις. Δεν το πλήρωσε, δεν κατάφερε όμως και να τελειώσει το παιχνίδι με δεύτερο γκολ, όμως δημιούργησε καταστάσεις επικίνδυνες.
Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να ελέγξει τον ρυθμό του αγώνα και να αποφύγει τα λάθη άρα και το αμυντικό transition. Οι γραμμές έχουν συνοχή και οι έντεκα που βρίσκονται στον αγωνιστικό χώρο έχουν μικρές αποστάσεις σε μήκος και πλάτος και λειτουργούν σαν ενιαίο unit. Φυσικά χρειάζονται ακόμα πολλές βελτιώσεις όμως η αρχή έγινε και είναι ενθαρρυντική. Σκοπός πρέπει να είναι να υπάρχει μόνιμα κατεύθυνση εντός γηπέδου σε άμυνα και επίθεση, συνοχή και να βρεθεί τρόπος να αξιοποιηθούν οι ποιοτικοί του μεσοεπιθετικοί. Το κάθετο ποδόσφαιρο μέσω γρήγορων συνδυασμών στο final third θα είναι ίσως αυτό που θα μας απασχολήσει στα προσεχή παιχνίδια.
