Δυστυχώς η Ελλάδα κάθε χρόνο στέφεται παγκόσμια πρωταθλήτρια σε οφειλές προς Ελληνες και ξένους παίκτες. Οι διαρκείς νομοθετικές ρυθμίσεις, η προσπάθεια όλων των κυβερνήσεων να φροντίσουν τα χρέη των αθλητικών ανωνύμων εταιριών και η αναξιοπιστία των παραγόντων έχουν συντελέσει τα μέγιστα στην αύξηση αυτών των χρεών.
Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 50 εκατ. ευρώ έχουν γραφείο στο χιόνι του ελληνικού ποδοσφαίρου και η FIFPRO έστειλε ήδη ειδοποίηση στα μέλη της να αποφεύγουν τη χώρα μας και τη Λιβύη! Ξέρουν ότι δεν θα πάρουν ποτέ τα λεφτά τους.
Δεν μιλάμε για οφειλές μεγάλων συμβολαίων. Μιλάμε για δεδουλευμένα, τα οποία υπολογίζουν οι ποδοσφαιριστές για να επιβιώσουν.
Η αυτοκτονία Τσουμάνη έφερε στην επιφάνεια το μέγεθος του προβλήματος και υπάρχουν πολλοί Ελληνες ποδοσφαιριστές που αποφεύγουν να δώσουν δημοσιότητα στις συνθήκες διαβίωσής τους.
Μεγάλα ονόματα έχουν διαλέξει δουλειές του ποδαριού για να ζήσουν. Απλήρωτος παίκτης έχασε το σπίτι του, ένας άλλος αδυνατεί να πληρώσει το ρεύμα και να ζεστάνει την οικογένειά του εδώ και οκτώ μήνες. Υπάρχει περίπτωση μεγάλου παίκτη του παρελθόντος που έγινε ντελιβεράς και κάποιος άλλος που μετανάστευσε στη Γερμανία για να γίνει οδηγός.
Ο πρόεδρος της Κίνησης Ελεύθερων Ποδοσφαιριστών Χρήστος Μπούρμπος εξήγησε ότι οι απλήρωτοι συνάδελφοί του δεν θέλουν να δημοσιοποιηθεί το πρόβλημά τους γιατί ντρέπονται. Ενώ θα έπρεπε να ντρέπονται όλοι όσοι δημιούργησαν αυτά τα προβλήματα.
Και δεν είναι μόνον οι κακοπληρωτές πρόεδροι, αλλά και η πολιτεία. Θα μπορούσε να θεσπίσει ένα μέτρο υποχρεωτικότητας στις ΠΑΕ για το ποσοστό που λαμβάνουν από το στοίχημα. Να παρακρατείται μέρος των οφειλών προς παίκτες από αυτό το ποσοστό, το οποίο δυστυχώς δεν πηγαίνει στις υποδομές.
Υπάρχει και μία άλλη παράμετρος, η οποία είναι σοβαρότερη. Η Αρχή Ξεπλύματος ελέγχει νυν ποδοσφαιρικούς παράγοντες για βρώμικο χρήμα. Ο επίτιμος αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαράλαμπος Βουρλιώτης πρέπει να πάρει στα χέρια του και τη λίστα πρώην προέδρων ΠΑΕ, οι οποίοι πλούτισαν προσωπικά και ταυτόχρονα φτώχυναν τις ομάδες τους.
Με διάφορους μεθόδους αποκόμισαν περιουσιακά οφέλη από το ποδόσφαιρο και άφησαν απλήρωτους παίκτες, προπονητές και εργαζόμενους. Η αναλγησία αυτών των ανθρώπων είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
