Δυστυχώς, υπάρχουν φορές που πρέπει να ξεκινήσεις εντελώς ανάποδα. Γιατί, στην Ελλάδα, όταν θέλεις να τονίσεις κάτι αρνητικό για κάποιον, δεν νοείται να το κάνεις αν δεν «πονάς», αν δεν είσαι οπαδός του αντιπάλου. Κάποιο κρυφό κίνητρο πρέπει να έχεις, δεν είναι δυνατόν απλά να θέλεις να σταθείς σε ένα γεγονός που σου έκανε κακή εντύπωση.
Ο άνθρωπος που γράφει αυτό το κείμενο δεν υποστηρίζει αγγλική ομάδα, δεν του «έφαγε» κοπέλα ο Κλοπ παλιά στην Φρανκφούρτη, δεν τον έκοψε από την Ακαδημία της Μάιντς πριν 20 χρόνια, ούτε του αρνήθηκε δήλωση όταν τον πέτυχε έξω από το Melwood. Επίσης, δεν είναι ούτε Γιουβέντους, ούτε Ιντερ, ούτε Μπάρι, ούτε Σιένα. Δεν υπάρχει πόνος για τίποτα. Και. Ο Κλοπ, αντικειμενικά, είναι τεράστιος προπονητής.
Ομως σε καμία περίπτωση δεν είναι ο Mister Nice Guy όπως πολλά Μέσα προσπαθούν να μας πείσουν. Γ@μώ τα παιδιά ο Γερμανός, πανηγυρίζει σαν τρελός μπροστά στο Kop, κάνει χαβαλέ, λέει ατάκες. Ομως ο πραγματικά καλός, φαίνεται στα δύσκολα. Οταν το σκηνικό πάει καλά, όλοι καλοί είμαστε. Είναι σπάνιο μέσα σε μια όμορφη κατάσταση να βρεις κάποιον να γίνει επιθετικός, αγενής ή κακότροπος.
Φέτος; Ολα σούπερ. Κούπα στο League Cup, τελικός FA Cup, τελικός Champions League. Τίποτα, «πετάει» η ομάδα και με το -1 από την Σίτι, πάει ακόμα και για quadruple. Ολα σούπερ. Μέχρι το βράδυ του Σαββάτου (07/09).
Οταν δηλαδή η Λίβερπουλ υποδέχθηκε την Τότεναμ και ο Αντόνιο Κόντε έκανε το μοιραίο λάθος. Εστησε την ομάδα του με τρόπο που δεν άρεσε στον Κλοπ και το χειρότερο; Εφυγε από το Anfield με μια ισοπαλία που ήταν πλήγμα στις ελπίδες των Reds για το πρωτάθλημα. Αυτό ήταν, ο Γερμανός έπαθε deja-vu με πριν δύο χρόνια όταν η Ατλέτικο πέρασε με 2-3 στην παράταση από την Αγγλία και απέκλεισε με δύο νίκες την Λίβερπουλ από τους «16» του Champions League.
«Δεν μου αρέσει αυτό το στιλ ποδοσφαίρου. Είχαν κατοχή 34%, όμως είναι δικό μου το πρόβλημα, δεν θα μπορούσα με τίποτα να παίξω έτσι. Παίκτες παγκόσμιας κλάσης, μπλοκάρουν όλες τις μπάλες. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να κάνουν περισσότερα για το παιχνίδι. Το πλάνο τους δουλεύει, όμως είναι ακόμα 5οι» ήταν η επίθεση στον Κόντε και την Τότεναμ, ενώ θυμήθηκε και το ματς με του Rojiblancos. «Η Ατλέτικο το κάνει επίσης. Ωραία, παίρνουν νίκες, όλα καλά. Πραγματικά, όλα καλά. Το σέβομαι, αλλά δεν είμαι εγώ».
Οχι φίλε Γίργκεν, δεν το σέβεσαι. Γιατί αν το σεβόσουν, θα έλεγες αυτό που πραγματικά συνέβη. Οτι δεν μπορούσες να ξεκλειδώσεις την σεμιναριακή άμυνα της Τότεναμ, η οποία σου έβαλε ένα απίστευτο γκολ με αντεπίθεση που κρύφτηκε η μπάλα και η ομάδα σου δεν θα ισοφάριζε πότε αν δεν στεκόταν τόοοσο τυχερή με την καραμπόλα του Λουίς Ντίας.
Ο Γερμανός δεν βρίσκεται συχνά σε αυτή τη θέση. Λογικό να «τρελάθηκε» που χάνει το πρωτάθλημα, αλλά ο χαρακτήρας φαίνεται όταν στραβώνει το πράγμα. Πέρυσι, μετά τον αγώνα με την Μπράιτον, την είχε πει μέσα στο γήπεδο στον ρεπόρτερ που τον ρώτησε αν ο Μίλνερ τραυματίστηκε. «Ναι, συγχαρητήρια» ήταν η απίθανη απάντηση του πρώην τεχνικού την Ντόρτμουντ.
Ηθελε δηλαδή ο Κλοπ να κατέβει η Τότεναμ με τρόπο που θα αρέσει στον ίδιο; Ρητορική ερώτηση. Είναι πραγματικά απίστευτο ένας προπονητής να «λέει» στον άλλο πως ο ίδιος θέλει να παίξει. Αν το ξανασκεφτείς, είναι κάτι αδιανόητο. Προπονεί μια ομάδα που ο πιο φτηνός παίκτης κάνει 30-40 εκατ. ευρώ και θέλει ο αντίπαλος να έρθει και να τον κοντράρει με τρόπο που να τον βολεύει.
Παρεμφερείς δηλώσεις έχει κάνει κατά καιρούς και ο Πεπ Γκουρδιόλα. Σε ματς που η αδύναμη ομάδα έπαιξε «ταμπούρι» και πήρε αποτέλεσμα, είπε στο τέλος. «Επαιζαν 11 πίσω από την μπάλα». Αν με ομάδα που κοστίζει δισεκατ. ευρώ θέλεις και τον αντίπαλο να παίξει όπως σε βολεύει, δεν κάνουμε τίποτα.
Και στην τελική, στο μάτι αρκετών ουδέτερων που δεν τους έχει «πονέσει» ο Κλοπ, σίγουρα ωραία μπάλα δεν είναι επί 90 λεπτά σέντρες από κάθε σημείο του γηπέδου. Καλό το gegenpressing, εντυπωσιακή η άμεση επανάκτηση, σούπερ η ενέργεια του Anfield, όμως και η τακτική, η στρατηγική και το πλάνο του Αντόνιο Κόντε, δεν είναι κάτι εύκολο να τα εκτελέσεις στην έδρα μιας πανίσχυρης ομάδας που καίγεται για τη νίκη.
Ο Αντόνιο, αν και έχασε τη νίκη που θα τον κρατούσε κοντά στο Champions League, ήταν πολύ χαλαρός. «Μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Παίξαμε όπως έπρεπε να παίξουμε. Είναι ανόητο να σκέφτεσαι ότι υπάρχει ένας τρόπος που το ποδόσφαιρο ‘πρέπει’ ή δεν ‘πρέπει’ να παίζεται. Οι παίκτες μου έκαναν τη δουλειά, οι δικοί του, όχι…».
Aυτά που έχει πετύχει ο Κλοπ με την Ντόρτμουντ και την Λίβερπουλ δεν μπορεί να τα κάνει ο οποιοσδήποτε. Μιλάμε για έναν προπονητή που αποτελεί τον ορισμό του winner, όμως εξακολουθεί να δείχνει ότι σαν άνθρωπος, παραμένει ένας bad loser…
