Τα ντέρμπι, λέει ένα κλασικό ποδοσφαιρικό ρητό, κρίνονται στις λεπτομέρειες. Πως θα μπουν οι δυο ομάδες, με ποια ψυχολογία, κάπως έτσι προέκυψαν τα όμορφα κλισέ για το λεγόμενο «γκολ από τα αποδυτήρια». Η ΑΕΚ ήταν φάτσα με το 0-1 και στην αντεπίθεση έγινε το 1-0. Εκτός γηπέδου...
Τώρα που άρχισε να καταλαγιάζει η σκόνη, ένα μικρό rewind θα θυμίσει σε όλους τι προηγήθηκε του αγώνα και πως άλλαξαν τα δεδομένα του. Η ΑΕΚ δεν θα έλεγε όχι και σε Έλληνες διαιτητές. Ο Παναθηναϊκός ρίχνει μονοκούκι «ξένους».
Ξαφνικά, 4 μέρες πριν το ντέρμπι από διαρροή των πρασίνων προέκυψε η πληροφόρηση ότι το ντέρμπι θα το σφυρίξει Έλληνας, ο πλέον ανεπιθύμητος για τη Λεωφόρο, ο Τάσος Σιδηρόπουλος. Το επόμενο πρωί, γίνεται κόλαση στην Εκτελεστική της ΕΠΟ (που θυμίζουμε ότι στην πλειοψηφία της πρόσκεινται στην Ένωση) και λαμβάνεται η απόφαση με ομοφωνία να ζητηθεί από τον Μπένετ η αλλαγή διαιτητή και ο ορισμός μόνο ξένων διαιτητών σε όλα τα φετινά ντέρμπι μεταξύ των πέντε μεγάλων.
Ο Παναθηναϊκός που στην προηγούμενη πενταετία ήταν αδύναμος, ανίσχυρος και όταν αντιδρούσε έμοιαζε με σκυλί που γαβγίζει και δεν δαγκώνει, είχε κερδίσει την πρώτη μάχη, διαφοροποιώντας τα δεδομένα του ντέρμπι. Γιατί;
Διότι είναι πιο έτοιμος σαν ομάδα, έπαιζε στην έδρα του, έχει καλύτερη ψυχολογία, κι οι τρόποι να χάσει το ματς ήταν λίγοι: Ο βασικότερος ήταν να παραταχθεί με χαλασμένο μυαλό κι ο κόσμος να ασχολείται 90 λεπτά με τον Σιδηρόπουλο. Κι έτσι ακριβώς έγινε στην πράξη.
Οι πράσινοι ήταν ανώτεροι και στα 90 λεπτά του αγώνα, είχαν πλάνο, ηρεμία, αυτοπεποίθηση και πιθανόν δεν θα κέρδιζαν, ούτε στην άλλη ζωή, τα δυο πέναλτι αν σφύριζε Έλληνας διαιτητής, όχι μόνο ο Σιδηρόπουλος αλλά οποιοσδήποτε. Τόσο απλά, τόσο ξεκάθαρα. Έλληνας δεν θα έδινε δυο πέναλτι στο ντέρμπι παρά μόνο αν απέκρουε τη μπάλα με το χέρι πάνω στο τέρμα!
Για καλή… τύχη του Παναθηναϊκού ένα κομβικής σημασίας στην εξέλιξη του πρωταθλήματος παιχνίδι, το παιχνίδι το σφύριξε ξένος διαιτητής. Που άφησε το παιχνίδι να έχει εξαιρετικό ρυθμό, με μόλις 21 φάουλ σε 90’, κι αυτό βολεύει πάντα τις ομάδες που είναι ανώτερες, θέλουν να ελέγχουν τον ρυθμό και παίζουν εντός έδρας.
Δεν είναι παράλογες οι φωνές της ΑΕΚ. Οποιοσδήποτε μέσα σε 3 λεπτά δεχόταν δυο πέναλτι (ενώ μάλιστα προηγείται 0-1), ειδικά μετά τη φασαρία που προηγήθηκε του αγώνα, και βρισκόταν στο -6 μόλις στην 4η αγωνιστική ενός πρωταθλήματος που έχει ιστορική σημειολογία για την Ένωση, θα είχε πάνω κάτω περίπου ίδιες αντιδράσεις. Το ποδόσφαιρο είναι ωραίο γιατί πολλές φορές γεννά ακραία συναισθήματα. Σε κάνει άρρωστο με την ομάδα σου, τα βλέπεις όλα όπως θες εσύ, οι απέναντι σου φαίνονται τρελοί. Και είναι! Είναι τρελοί με την ομάδα τους κι αν βρεθεί κανείς να τους πει κάτι άλλο, τρελαίνονται ακόμα περισσότερο. Για αυτό είναι το ωραιότερο δευτερεύον πράγμα στον κόσμο!
Η ΑΕΚ φάνηκε ότι ήταν με το δάχτυλο στη σκανδάλη όταν αντέδρασε άμεσα με τοποθέτηση, στο πρώτο πέναλτι στο οποίο ο Χατζησαφί ζήτησε φάουλ για σπρώξιμο από πίσω πέφτοντας… πίσω με τα χέρια ανοιχτά. Η δεύτερη περίπτωση είναι η μοναδική που σηκώνει συζήτηση, μαζί με το άλλο πέναλτι που καταλόγισε υπέρ της ΑΕΚ ο Βούλγαρος διαιτητής πριν ακυρωθεί άμεσα λόγω οφσάιντ.
Αφενός γιατί γίνεται τρία λεπτά μετά το πρώτο, αφετέρου γιατί ένα θέμα τίθεται προς συζήτηση κι όχι αν είναι μέσα ή έξω γιατί η απώθηση γίνεται μισό μέτρο μέσα στην περιοχή, ούτε καν στη γραμμή: Αν ο Γκάνεα έπεσε από το σπρώξιμο του Λιβάι. Πήρε θέση μπροστά του, τζαρτζ δεν υπάρχει, οι παίκτες έτρεχαν με μεγάλη ταχύτητα, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο Γκάνεα κέρδισε έξυπνα αλλά μάλλον σωστά την παράβαση από τη λάθος αντίδραση του Γκαρσία. Και λέω «μάλλον» γιατί η φάση δεν είναι κατηγορηματικής άποψης όπως το πρώτο πέναλτι, ούτε η διαμαρτυρία εντάσσεται στη σφαίρα της γραφικότητας όπως οι φωνές του Ολυμπιακού για 2 πέναλτι κόντρα στον Βόλο. Έχει βάση, δικαιούται ο καθένας που αγαπά την ομάδα του να έχει διαφορετική γνώμη.
Ο Αλμέιδα είπε πάνω στην τούρλα της στιγμής ότι ήταν φάουλ αλλά αν ήταν φάουλ τότε είναι πέναλτι. Η φάση είναι ή πέναλτι ή τίποτα. Και το VAR μπορεί να κάνει λάθη, να επιβεβαιώνονται ακόμα και οι πιο παράξενες αποφάσεις διαιτητών, αλλά Παπουτσέλης το 2022 δεν υπάρχει να κάνει τέτοιες βαπτίσεις σε εντός/εκτός περιοχής παραβάσεις. Γιατί αν το δούμε κι αυτό…
Το ματς έπειτα έγινε ροντέο, το σκορ διατηρήθηκε και τελικώς, δεν ξέρουμε ποιο θα ήταν το σκορ με τον Σιδηρόπουλο και Έλληνα στο VAR αλλά δυο πέναλτι σε τρία λεπτά δεν έχει πάρει τα τελευταία 20 χρόνια ο Παναθηναϊκός με διαιτητές ελληνικής ταυτότητας, υπηκοότητας ή… νατουραλιζέ.
Για την ΑΕΚ έχει πέσει πολύ βαριά η εκκίνηση αλλά μετά τη διακοπή έχει όλο τον χρόνο να εντάξει περαιτέρω ποιότητα στην άμυνα με τον Σιντιμπέ (και πιθανόν τον Μουκουντί) να καταλήξει στο σύστημα που θέλει να δουλέψει και να βρει ισορροπία. Να γίνει θελκτική στον κόσμο και να βάλει υγιείς βάσεις ώστε να καταστεί ανταγωνιστική.
Το παράδειγμα του Παναθηναϊκού, ή ακόμα και του πρώτου χρόνου του Πέδρο Μαρτίνς, δείχνει τον δρόμο. Καμία ομάδα δεν γεννιέται πρωταθλήτρια σε μια μέρα και η ΑΕΚ χρειάζεται χρόνο, ακόμα και μέσα από ήττες αρκεί να τις χρησιμοποιήσει σαν το λίπασμα. Ναι θα μυρίζει άσχημα αλλά μελλοντικά θα κάνει καλό και θα δρέψει καρπούς. Προϋπόθεση αυστηρή να πιστέψει ότι βρήκε τον σωστό άνθρωπο που θα την οδηγήσει στην επόμενη μέρα, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων.
Οι περισσότερες μεταγραφές δείχνουν ότι αναβαθμίζεται ποιοτικά κι ακόμα δεν τελείωσε. Το κερασάκι για την ΑΕΚ θα σκάσει ως την Πέμπτη.
Την ίδια ώρα, ο Παναθηναϊκός κυνηγάει δυο παίκτες για τον βασικό του κορμό στο 6-8 και στο 8-10. Που θα διεκδικήσουν θέση κι όχι θα πάρουν τη φανέλα βασικού σπίτι τους. Η μεγαλύτερη νίκη του πράσινου οργανισμού είναι ακριβώς αυτή: Ο κόσμος μπορεί να έχει τη δική του γνώμη αλλά πιστεύει ξανά, μετά το 2012 έστω και σε άλλο άθλημα, στο δόγμα: «Ο Γιοβάνοβιτς ξέρει». Κι ο Ομπράντοβιτς είχε εμμονές, κάποτε επί μια πενταετία δεν έπαιρνε σέντερ, άλλοτε αργούσε, αλλά η ιστορία γράφει πάντα τους νικητές και η χρυσή Βίβλος σε κάθε σπορ δίνει τις απαντήσεις για το ποιος ξέρει και ποιος δεν ξέρει…
