Διανύουμε το έτος 2022. Τον τελευταίο χρόνο «πετάγονται» από παντού καταγγελίες που εντάσσονται στο κίνημα MeToo και - πραγματικά ελπίζω - ότι οι περισσότεροι έχουμε την ίδια άποψη πάνω σε αυτό το ζήτημα. Άλλωστε, η γενιά μου, οι 25+, είμαστε σε φάση αναδιοργάνωσης της κοινωνικής μας πραγματικότητας: Σε αντίθεση με τους γονείς μας ή τα μεγαλύτερα ηλικιακά άτομα στον περίγυρό μας, δεν έχουμε «μπολιαστεί» με σεξιστικά στερεότυπα ή, για να το θέσουμε πιο σωστά, έχουμε μάθει να τα ξεχωρίζουμε.
Και, πιστέψτε με, πολλοί από εμάς παλεύουμε να τα βγάλουμε από πάνω μας, γιατί ΟΝΤΩΣ είναι ένα από τα πιο «μαύρα» στοιχεία της καθημερινότητάς μας.
Θέλω να το ξαναγράψω: Πραγματικά το ελπίζω. Και σαν ένας νέος άνδρας στα 27 μου θα ήθελα να δω την επόμενη γενιά να έχει «αποτινάξει» εντελώς αυτό το κομμάτι και να το τοποθετήσει βαθιά στις σελίδες των αναλύσεων της ιστορικής διαδρομής στην κοινωνική μας πραγματικότητα.
Και ενώ οι καταγγελίες, η κατακραυγή ή απλά η επικράτηση της κοινής λογικής σε αρκετές περιπτώσεις δημιουργούν μία καλή βάση για το μέλλον, κάπου - κάπου πετάγεται μία Βαγγελίτσα Βαμβακά για να «γκρεμίσει» την ψευδαίσθηση (;) ότι η γενιά μου βρίσκεται σε καλό δρόμο.
Μία 30χρονη γυναίκα δεν θα έπρεπε ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ να χρησιμοποιήσει σύνθημα που έχει σεξιστική διάθεση. ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΙ. Τελεία, παύλα, παράγραφος.
Δυστυχώς όμως, η αθλήτρια του Ολυμπιακού - που δεν είναι ούτε 15χρονη, ούτε 20χρονη, ούτε 25χρονη - αποφάσισε να κάνει πλάκα και καζούρα (;) δημόσια, χωρίς ΚΑΝ να αντιληφθεί το status της. Ξέρετε, το να παίζεις σε μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός σου δημιουργεί αυτόματα ευθύνη. Δεν είσαι πλέον φίλαθλος, ούτε κινείσαι στην ανωνυμία, άρα αυτόματα πρέπει να έχεις και ένα - τυπικό έστω - φίλτρο για το λες, κάνεις και δείχνεις στον κόσμο των social media.
H Βαμβακά δεν μπήκε καν στον κόπο. Η Βαμβακά προτίμησε να ακολουθήσει την τακτική αρκετών ακόμα γυναικών, που, δυστυχώς, αναπαράγουν και ζουν με σεξιστικά πρότυπα και συνήθειες που θα έβλεπε κάποιος στα καφενεία ενός απομονωμένου χωριού.
Συγνώμη αν ίσως χαλάει το αφήγημα κάποιων περί μόνιμης ευθύνης της πατριαρχίας για όσα ζούμε, αλλά ναι, είναι πολλές οι γυναίκες που παρουσιάζουν αισχρή συμπεριφορά και φρασεολογία - για παράδειγμα - σε καταγγελίες βιασμών ή σε αντίστοιχα εγκλήματα. Μία βόλτα σε posts ειδησεογραφικών sites στα social θα σας δείξει την αλήθεια, αλλά ας μην ξεφεύγουμε.
Από χθες (15/6), όταν και είδαμε την είδηση για το περιβόητο post, περίμενα μία αντίδραση. Ένα συγνώμη, μία ανακοίνωση. Κάτι. Μάλλον εθελοτυφλούμε.
Μπαίνοντας στο site του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, η πρώτη είδηση στο section του γυναικείου μπάσκετ αφορά την προ ημερών ανανέωση στη συνεργασία του συλλόγου με την Βαμβακά!
Και εδώ έρχονται κάποια ερωτήματα. Ας δεχτούμε ότι το ποστ της 30χρονης αυτό έγινε πάνω στην... τρέλα του οπαδού. Δεν είναι καν λογική απάντηση, αλλά ας την δεχτούμε για την οικονομία του blog. Οκ. Έγινε. Μετά από λίγο, βλέπεις ότι ΟΛΟΙ οι υγιείς φίλαθλοι βρίσκονται απέναντι. ΟΛΟΙ. Δεν λέμε για τους «ναι μεν, αλλά» και όσους στέκονται σε περιστατικά άλλων. Λέμε για τους ανθρώπους που καταλαβαίνουν και σκέφτονται λογικά.
Τι κάνεις; Γιατί δεν λες ένα ειλικρινές «συγνώμη, λάθος μου, μαλ@@@α, παρασύρθηκα»; Γιατί προτιμάς να μένεις στην απέναντι μεριά του δρόμου; Πώς μπορείς να στέκεσαι σε κόσμο με γυναίκες που παλεύουν να ξεπεράσουν στερεότυπα και ειρωνείες; Πώς γίνεται να ξεχνάς ότι έχεις την ιδιότητα της αθλήτριας και ότι, σε τελική ανάλυση, δείχνεις με το δάχτυλο έναν συνάδελφό σου;
Και, για να το πάμε λίγο παρακάτω: Πού είναι ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός; Ποια ομάδα στον κόσμο θα άφηνε αθλητή ή αθλήτριά της να συμπεριφέρεται έτσι, χωρίς καμία τιμωρία; Τα φιλικά προς την ομάδα του Πειραιά Μέσα γιατί δεν ανέδειξαν ένα θέμα που (θα έπρεπε να) ΞΕΠΕΡΝΑ τις οπαδικές διαφορές και τις «γραμμές»; Πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που δεν θεωρούν λάθος το ποστ;
Για να συνοψίζουμε: Είναι πολύ ειλικρινές και αξιοπρεπές να παραδεχτείς το σφάλμα σου. Είναι στάση περηφάνιας να αναλαμβάνεις την ευθύνη, ειδικά από την στιγμή που δεν κινείσαι σε καθεστώς ανωνυμίας και, καλώς ή κακώς, εκπροσωπείς έναν μεγάλο σύλλογο. Όταν δεν το κάνεις, ενώ έχεις αποδεδειγμένα ξεπεράσει όρια, τότε ίσως θεωρείς πως ζεις σε καθεστώς ανομίας, σε ένα περιβάλλον που «μπολιάζει» ανάρμοστες συμπεριφορές και δεν κάνει έστω την παραμικρή προσπάθεια να διορθώσει τα κακώς κείμενα.
Μόνο που εδώ δεν μιλάμε απλά για το μπασκετάκι. Εδώ έχουμε μία από τις μεγαλύτερες «πληγές» μας ως κοινωνία. Όταν εκεί έξω ακούς ότι «ήθελε και τα έπαθε» για κοπέλες που βιάστηκαν, όταν υπάρχουν άνθρωποι που δεν «νιώθουν» την ισότητα και την ισονομία, όταν παλεύει κόσμος για να ξεφύγουμε από οτιδήποτε σεξιστικό, ρατσιστικό και φασιστικό, τότε η Βαμβακά - και η κάθε Βαμβακά - ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να κάνει τέτοια post. Χωρίς «μα», χωρίς «μου», χωρίς τίποτα άλλο. Και αν δεν το αντιλαμβάνεται η ίδια, τότε οφείλει να πράξει τα δέοντα η ομάδα της, που εκπροσωπεί ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του φίλαθλου/οπαδικού κινήματος.
Αν δεν γίνει τίποτα από αυτά, τότε ίσως τσάμπα χαλάμε χρόνο και λέξεις στο πληκτρολόγιο. Ίσως κάποια πράγματα, κάποιες τακτικές και νοοτροπίες δεν θα αλλάξουν ποτέ.
