«Όποιος χάνει πρέπει να πει κάτι για τη διαιτησία». Ατάκα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Οι σφυρίχτρες της Euroleague είναι μια... πονεμένη ιστορία. Ειδικά τη φετινή σεζόν το πράγμα έχει ξεφύγει πανευρωπαϊκά. Με τις φωνές και τις έντονες αντιδράσεις να έρχονται ακόμη κι από εκεί που κανείς δεν τις περιμένει.
Η γνωστοποίηση των διαιτητών που θα είναι στο Final Four, ξαφνικά έχει φέρει... γύρισμα στο μπιφτέκι. Εκείνοι που ήταν βασικοί υπερασπιστές του συστήματος της διαιτησίας, αυτοί που... έβαζαν τα στήθη τους μπροστά για να μη θίξει κανείς την «καθαρότητα» των ρέφερι, άρχισαν να προβληματίζονται έντονα. Και να το εκφράζουν σε περίεργο σημείο. Φανερώνοντας πως ξάφνου έχασαν τη βόλεψή τους.
Το περίεργο στην όλη υπόθεση, είναι γιατί φτάσαμε ως εδώ. Διότι οι πέντε διαιτητές βαλκανικής προέλευσης που έμειναν εκτός Άμπου Ντάμπι, ήταν από τα... βαριά χαρτιά μέσα στη σεζόν. Από την στιγμή που κρίνονται ως ανίκανοι και ανεπαρκείς για να βρίσκονται στα τέσσερα σημαντικότερα ματς της σεζόν, πώς ήταν ικανοί να ορίσουν τις τύχες της διοργάνωσης σε επίπεδο... πλασαρισμάτων, θέσεων, πλέι οφ;
Καμιά φορά αν δεν... σκουντήσεις κάποιον, δεν θα ξέρεις ποτέ τις προθέσεις και την πραγματική του αντίδραση. Αυτό ακριβώς συνέβη με την κίνηση της Euroleague να «κόψει» τους Νταμίρ Γιαβόρ, Σάσα Πουκλ, Σρέτεν Ράντοβιτς, Tόμισλαβ Χόρντοφ και Ούρος Νίκολιτς, από το Final Four.
Οι ίδιοι διαιτητές, ήταν σε πολλούς αγώνες κρίσιμους στην regular season και στα πλέι οφ. Ειδικά σε ματς του Ολυμπιακού η παρουσία τους ήταν ουσιαστικά μόνιμη. Κι αναφέρουμε το σωματείο του λιμανιού, επειδή τερμάτισε πρώτο στην βαθμολογία και έπαιξε πλέι οφ με την Ρεάλ Μαδρίτης. Άρα τα παιχνίδια του ήταν κομβικά από κάθε άποψη.
Η κατάσταση δεν είναι για να πανηγυρίζει κανείς. Πρέπει απλά να μεγαλώσει ο προβληματισμός, αναφορικά με το γιατί έφτασε στο σημείο η Euroleague να πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει τόσο αργά. Την στιγμή που ήδη οι κακές αποφάσεις ίσως αλλοίωσαν την ίδια τη διοργάνωση.
Η μεγαλύτερη απόδειξη του προβλήματος πάντως, είναι η ξαφνική ενόχληση και ο πανικός των υπερασπιστών του συστήματος. Εκείνοι που μέχρι χθες δεν «έβλεπαν» κανένα πρόβλημα στη διαιτησία, είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη σε όλους, ξαφνικά δεν εμπιστεύονται τους οκτώ που επιλέχτηκαν για το Final Four. Θεωρώντας πως μόνο οι πέντε Βαλκάνιοι που θα δουν τη διοργάνωση από το σπίτι τους, ήταν ικανοί να φέρουν εις πέρας την αποστολή.
Ασφαλώς το SDNA αισθάνεται απόλυτα δικαιωμένο για πολλοστή φορά. Διότι είναι το ΜΟΝΟ Μέσο που όσα τολμά να σας αποκαλύπτει, τα «πιστοποιεί» η ίδια η διοργάνωση πλέον. Την ίδια ώρα, οι υπερασπιστές αισθάνονται ενοχλημένοι. Αυτοί που μερικές ώρες νωρίτερα διαφήμιζαν σαν... ευαγγέλιο την ανακοίνωση των διαιτητών. Ο πρόεδρος και σημαντικά μέλη των οποίων, θα μπορούν να απολαύσουν τους αγώνες του Final Four στις όχθες της Αδριατικής.
Το ζήτημα με τη διαιτησία, είναι τεράστιο για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Το κακό έχει ριζώσει μέσα στα τόσα χρόνια. Κάθε κίνηση για να... καθαρίσει το τοπίο, αξίζει επιβράβευση. Ακόμη κι αν άργησε υπερβολικά.
Παράλληλα, αξίζει κάθε προβολή και η... πρεμούρα αυτών που έως χθες τα έβλεπαν όλα καλώς καμωμένα, αλλά πλέον τα «έβαψαν μαύρα».
