Οι μέρες που βιώνουμε και περνάμε είναι πρωτόγνωρες και δεν έχουν καταγεγραμμένο προηγούμενο. Κλεισμένοι στα σπίτια μας, ανενεργοί σε πολλά κομμάτια της καθημερινότητας μας, πληγωμένοι από τις τρομακτικές ανθρώπινες απώλειες και θυμωμένοι από τον τρόπο που ορισμένοι επιχειρούν να διαχειριστούν την όλη κατάσταση. Πριν πούμε οτιδήποτε άλλο οφείλουμε να τονίσουμε σε κάθε τόνο και για μια ακόμη φορά πως ο αθλητισμός είναι η «ζωή» μας αλλά όχι η ζωή μας. Όταν έχουμε να κάνουμε με ψυχές, με υγεία και με τον συνάνθρωπο όλα περνούν σε δεύτερη μοίρα. Και το γράφουμε εμείς που η μη κανονικότητα στα αθλητικά δρώμενα δεν μας επιτρέπει να έχουμε αντικείμενο ενασχόλησης, δουλειάς, αναπνοής και οξυγόνου.
Ο Παναθηναϊκός ως Σύλλογος ήταν αυτός που για μια ακόμη φορά απέδειξε πως είναι αλλιώς ρε αδερφέ να υπηρετείς τα «πιστεύω» και τα «ιδανικά» του. Μπροστά σε όλη αυτή την κατάσταση ξεκαθάρισε προς όλη τη φίλαθλη Ελλάδα πως δεν πρόκειται να συμμετάσχει σε αυτό το …τηλεφωνικό παιχνιδάκι ανάδειξης Πρωταθλητών. Την ίδια ώρα στο μπάσκετ για παράδειγμα είναι η ομάδα που κατά γενική ομολογία και με βάση την υπάρχουσα βαθμολογία θα κατακτούσε το Πρωτάθλημα. Σου λέει, όμως, την κούπα πρέπει να την κερδίζεις στο γήπεδο, μπροστά στον κόσμο που θα έρθει να χαρεί τα σπορ και όχι να πας σε έναν βιασμό της λογικής.
Ο αθλητισμός είναι χαρά, ψυχαγωγία και ψυχοθεραπεία για τον άνθρωπο. Είναι κάτι που πρέπει να στέλνει ένα μήνυμα υγείας και όχι μια φοβισμένη και τσαπατσούλικη εικόνα. Με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς ανά την Ευρώπη και καθολική καραντίνα πως μπορούμε να μιλάμε για μπάλες; Τι θέλουμε; Να επαναφέρουμε κακήν κακώς τους αθλητές που έχουν να προπονηθούν ήδη ένα μήνα, να βιώσουμε άδεια γήπεδα, να περάσουμε ένα μήνυμα πως ο ιός είναι εδώ; Τι διάολο θέλουμε; Γιατί; Για να χαρεί κάποιος πως πήρε ένα Πρωτάθλημα μέσα από αυτές τις συνθήκες; Για να πάρει ο Ολυμπιακός για παράδειγμα ακόμη μια κούπα στη μπάλα; Και τι σημαίνει αυτό; Πλάκα κάνουμε;
Δανείζομε την άποψη του Ανδρέα Πιστιόλη στην εκπομπή του SDNA την περασμένη Παρασκευή που μέσες άκρες από τη Μόσχα αναρωτήθηκε αν έχει νόημα να τελειώσεις διοργανώσεις μέσα από μη κανονικές συνθήκες. Αν αυτό είναι το σωστό μήνυμα που θα πρέπει να περάσει ο αθλητισμός. Και το λέει ένα μέλος της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Εν μέσω αυτού του ιογενούς πολέμου κύριοι δεν μπορεί να ταλαιπωρήσουμε περαιτέρω τον αθλητισμό, τις ομάδες, τους παίκτες και τους φιλάθλους. Εδώ που φτάσαμε (κανένας δεν το περίμενε) οφείλουμε όλοι να θωρακιστούμε, να μετρήσουμε τις δυνάμεις, τις ζημιές και να προχωρήσουμε στην επόμενη μέρα έχοντας συμπεράνει που και πως βαδίζουμε. Όλα τα υπόλοιπα ξεπερνούν την κοινή λογική και ό,τι τη ξεπερνάει παύει να είναι κανονικό.
ΥΓ: Ο τίτλος του κειμένου έχει να κάνει με τη θέση που πήρε ο Παναθηναϊκός αλλά και με κάποια άλλα μικρά γεγονότα που στο μυαλό μου τον καθιστούν ένα ξεχωριστό κλαμπ. Όπως για παράδειγμα όταν πήγε να διεκδικήσει έναν τίτλο συναινώντας να αγωνιστεί στην έδρα του αντιπάλου του. 18/2/2017 Αλεξάνδρειο (Nick Galis Hall) με αντίπαλο τον Άρη. Είναι αλλιώς να είσαι Παναθηναϊκός.
ΥΓ2: Για την Ευρωλίγκα αναμένουμε νέες εξελίξεις.
