Ας ξεκινήσουμε πρώτα με το αγωνιστικό κομμάτι που είναι ξεκάθαρο και κατά την ταπεινή μας γνώμη μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε στη Λιθουανία για την αναμέτρηση με τη Ζαλγκίρις χωρίς τον προπονητή του, ο οποίος έδωσε το παρών στον πάγκο της Εθνικής Τουρκίας για τα “παράθυρα” της FIBA. Μια απόφαση που πάρθηκε από την “οικογένεια” του Παναθηναϊκού και δε χώρα αμφισβήτησης, σχολιασμού, παρερμηνειών και οτιδήποτε άλλο.
Η απόφαση αυτή όμως είχε αντίκτυπο στην νοοτροπία της ομάδας, η οποία από μόνη της ούτως ή άλλως δεν είναι και η καλύτερη δυνατή. Αυτό έκανε τους παίκτες του “τριφυλλιού” να μπουν νωχελικοί στην αναμέτρηση, να παρουσιάσουν μια νωθρή εικόνα, να μη μπουν με το “μαχαίρι” στα… δόντια και να δώσουν την ευκαιρία στην ομάδα του Αντρέα Τρνικιέρι να αισθανθεί άνετα στο “σπίτι” της και να κάνει το παιχνίδι της.
Και κάπου εκεί η μπάλα… χάθηκε. Γιατί ο Παναθηναϊκός ναι μεν μπορεί να επέστρεψε από το -18, αλλά κατανάλωσε μεγαλύτερη ποσότητα ενέργειας και φαιάς ουσίας για να το καταφέρει και στο τέλος… σεντόνι.
Το θέμα δεν είναι η ήττα
Το χθεσινό θέμα του Παναθηναϊκού δεν είναι η ήττα. Ούτε η απουσία του Τσέντι Όσμαν. Το θέμα του Παναθηναϊκού και χθες ήταν η νοοτροπία της ομάδας. Ο τρόπος που οι “πράσινοι” μπαίνουν στα παιχνίδια τους και το πως τα διαχειρίζονται στη συνέχεια. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού, ειδικά στα τελευταία ματς (ασχέτως αν έχουν επικρατήσει ή έχουν ηττηθεί) δείχνουν μια εικόνα σαν να συνεχίζουν να… αναπαύονται στις δάφνες της κατάκτησης του περσινού ευρωπαϊκού. Στηριζόμενοι σε πολύ μεγάλο βαθμό στις δυνάμεις τους και το ταλέντο τους και θεωρώντας πως ότι και να γίνει στο τέλος θα πάρει τη μπάλα ο Σλούκας, ο Ναν, ο Μπράουν, ο Λεσόρ, ένας οποιοδήποτε από το εξαιρετικό ρόστερ της ομάδας και θα “καθαρίσει” τη μπουγάδα. NOT. Αυτό είναι το μεγάλο λάθος των “πράσινων”, αυτό έκαναν και χθες και το πλήρωσαν. Και αυτό είναι ευθύνη του Εργκίν Αταμάν να το διορθώσει άμεσα. Έδαφος δε χάθηκε. Η Euroleague είναι ένας απίστευτος μαραθώνιος και ακόμα είμαστε στις αρχές του. Έχουμε πολλά να δούμε ακόμα και γι αυτό και δε συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας στο ΟΑΚΑ.
Το 3/4 μοιάζει επιτακτική ανάγκη
Τώρα οι “πράσινοι” έχουν μπροστά τους τέσσερα παιχνίδια “φωτιά” όπου κατά την προσωπική μας άποψη δε πρέπει να ψάχνουν κάτι λιγότερο από τρεις νίκες (Μονακό και Μπαρτσελόνα εντός, Εφές και Παρτιζάν εκτός).
Το 7ο δεν το έχουν ξεπεράσει
Μιας και ο λόγος για Euroleague. Τη στιγμή που οι ομάδες κάνουν ότι μπορούν για να μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο το brand της διοργάνωσης, τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός έχει δημιουργήσει ένα γήπεδο που θυμίζει ΝΒΑ και όχι ευρτωπαϊκό μπάσκετ, τη στιγμή που και άλλοι σύλλογοι επενδύουν και προσπαθούν να κινηθούν στα βήματα του πρωταθλητή Ευρώπης έρχεται η ίδια η διοργάνωση μέσω των ανεκδιήγητων διαιτητών της και ξεφτιλίζουν το ίδιο το προϊόν. Γιατί δε γίνεται ένας παίκτης που αποτελεί ζωντανή διαφήμιση του προϊόντος, σε ολόκληρο τον πλανήτη, όπως είναι ο Κέντρικ Ναν να έχει αυτή την αντιμετώπιση από τον κάθε τυχάρπαστο διαιτητή που είτε είναι άσχετος, είτε είναι… βαλτός. Για να μην πούμε κάτι πιο χοντρό. Και με αφορμή όλα όσα γίνουνται με την περίπτωση του Ναν ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να αντιδράσει άμεσα. Χθες. Γιατί όσο περνάει ο καιρό και αυτή η νοοτροπία των διαιτητών… μπολιάζεται τόσο θα γιγαντώνεται. Φαίνεται ότι η περσινή κούπα του Παναθηναϊκού στο Βερολίνο όχι μόνο δε ξεχάστηκε από τους ίδιους τους “πράσινους”, αλλά δε ξεχάστηκε και από άλλες ομάδες με άλλα χρώματα και από άλλες Εθνικότητες.
ΥΓ: Ο Παναθηναϊκός ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά για να σταματήσει αυτή η ασέβεια απέναντι στον πρωταθλητή Ευρώπης. Και θα στο κάνει.
