Έχουμε διανύσει 9 αγωνιστικές στην Euroleague και ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνεται, είναι τα νεύρα που δείχνει να έχει ο Κέντρικ Ναν. Ο Αμερικανός έχει οδηγηθεί αρκετές φορές και σε τεχνικές ποινές γι’ αυτό το λόγο. Παρότι δεν είναι κάποιος ατίθασος χαρακτήρας, ή ιδιαίτερα εκδηλωτικός που… μανουριάζει με όλους και δημιουργεί προβλήματα. Το αντίθετο συμβαίνει. Μακράν από τους πιο ήρεμους τύπους στη διοργάνωση.
Παράλληλα, είναι κι από τους κορυφαίους -αν όχι ο κορυφαίος- σκόρερ της Euroleague. Παίζοντας στην πρωταθλήτρια Ευρώπης κι όχι σε κάποια ομάδα της… σειράς χωρίς στόχους. Κι όμως, το οξύμωρο είναι πως αυτός ο αθλητής, με τον όγκο προσπαθειών που παίρνει, με σχεδόν 30 αγωνιστικά λεπτά μέσο όρο ανά ματς, δεν φτάνει ούτε στις τρεις βολές ανά παιχνίδι. Αριθμός υπερβολικά μικρός για τα δεδομένα του και τον τρόπο που αγωνίζεται.
Σε 9 ματς ο Ναν έχει πάρει μέχρι τώρα 119 προσπάθειες. Από αυτές οι 71 είναι για δύο πόντους, συνήθως πλησιάζοντας την μπασκέτα και αναγκαστικά με την άμυνα να κλείνει πάνω του οι επαφές είναι πάρα πολλές. Είτε μπασκετικές είτε… κανονικές φάπες μπας για να αισθανθεί την αντίπαλη άμυνα. Το θέμα είναι πως οι διαιτητές επιτρέπουν τέτοιου είδους παιχνίδι πάνω του.
Ο Ναν λοιπόν σουτάρει μόλις 2,7 βολές ανά αγώνα. Μακράν τον μικρότερο συγκριτικά με όλους τους κύριους εκφραστές των ομάδων στόχου στη διοργάνωση. Την στιγμή μάλιστα που παίρνει περισσότερα δίποντα από τον καθένα. Και το αναφέρουμε γιατί στα τρίποντα είναι λογικό να γίνονται σημαντικά λιγότερα φάουλ, πέρα από την ροή του παιχνιδιού όπου και πάλι πρέπει να… βγάλει αίμα για να σφυριχτεί παράβαση εις βάρους του.
Ο Μάικ Τζέιμς και ο Σάσα Βεζένκοφ είναι χαρακτηριστικό πως έχουν σουτάρει ήδη 51 βολές ο καθένας (5,6 ανά αγώνα). Πάνω από τις διπλάσιες δηλαδή. Έχοντας λιγότερες προσπάθειες ανά αγώνα (από 101 και οι δύο). Μάλιστα και στα δίποντα σουτάρουν αμφότεροι λιγότερα από τον Ναν! 60 ο Τζέιμς και 69 ο Βεζένκοφ.
Ο Λάρκιν στα ματς που αγωνίστηκε, μετρά 4,2 βολές ανά παιχνίδι, ο Μπόλντγουιν 3,75, ο Μούσα είναι στις 3,3 και ο Πάντερ στις 3,25.
Αυτού του είδους η αντιμετώπιση, είναι λογικό με το αίμα να… βράζει και τους σφυγμούς στα ύψη κατά τη διάρκεια των αγώνων, να φέρνουν εκνευρισμό στον αστέρα του Παναθηναϊκού. Επηρεάζοντας ως ένα βαθμό το παιχνίδι του. Περισσότερο όμως επηρεάζεται και αλλοιώνεται το παιχνίδι του, επειδή επιτρέπουν και σχεδόν… επιβραβεύουν οι διαιτητές, την σκληρή αντιμετώπισή του από τις αντίπαλες άμυνες. Κάτι που φυσικά δεν ισχύει με κανέναν άλλο παίκτη τέτοιου επιπέδου και σημασίας στην Euroleague.
Η δικαιολογία είναι πως ο Ναν δεν προσπαθεί να… κοροϊδέψει για το φάουλ και τις βολές. Δεν κάνει flopping, δεν… τινάζεται σαν το ψάρι μόλις αισθανθεί επαφή, ούτε πετάει την μπάλα από το κέντρο μόλις του γίνει φάουλ για να πάρει τρεις βολές. Κάτι που έχει μετατρέψει σε συνήθεια ο Τζέιμς.
Μόνο που αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία για να ανάβουν πράσινο οι διαιτητές στην αντιμετώπισή του με… ξύλο. Επειδή το αντέχει με λίγα λόγια, αφήστε τον να τον βαράνε. Με την ατάκα του για την προπόνηση που κάνουν οι παίκτες και πρέπει να κάνουν και οι διαιτητές, να είναι η χαρακτηριστικότερη. Διότι και προπόνηση χρειάζονται και «διάβασμα» αγώνων/αθλητών. Όπως συμβαίνει με τις ομάδες.
Όταν διαπιστώνουν πως ένας παίκτης δεν προσπαθεί να «κοροϊδέψει» κερδίζοντας με πονηριά βολές, δεν σημαίνει πως απαγορεύεται να σφυρίζουν φάουλ υπέρ του. Ίσα-ίσα έπρεπε να είναι περισσότερο προσεκτικοί για να υποδεικνύουν τις παραβάσεις που είναι ορατές με το γυμνό μάτι για τον φίλαθλο και δεν γίνεται αυτοί που είναι τόσο κοντά να μην τις διαπιστώνουν.
Με τον τρόπο αυτό είναι σαν να τιμωρούν έναν παίκτη που δεν δυσκολεύει τη δουλειά τους, προσπαθώντας διαρκώς να κερδίσει φάουλ και βολές. Κάτι που δεν είναι αθέμιτο, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να φέρει αρκετές λάθος αποφάσεις.
ΥΓ. ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΚΩΣΤΑΡΑ!
