Οι προσδοκίες των Γερμανών στο EURO 2000, μετά την κατάκτηση του τροπαίου το 1996, ήταν υψηλές. Το ίδιο και για τους Πορτογάλους, που είχαν την ικανότερη και ποιοτικότερη φουρνιά της ποδοσφαιρικής τους ιστορίες ετοιμοπόλεμη. Δύο αγωνιστικές μετά την έναρξη του πρώτου ομίλου και πριν τη μεταξύ τους αναμέτρηση, η ομάδα του Ρίμπεκ ήταν τελευταία με έναν βαθμό από τα παιχνίδια κόντρα σε Αγγλία και Ρουμανία, ενώ ο Κοέλιο μπορούσε να ξεκουράσει τους βασικούς του, έχοντας κάνει το 2/2 απέναντι στους ίδιους αντιπάλους.
Τα «πάντσερ» ήθελαν μόνο νίκη και συνδυασμό αποτελέσματος, έχοντας τα ακουστικά ανοιχτά και συντονισμένα στο Ρουμανία - Αγγλία, ενώ οι Ίβηρες ήθελαν απλώς να περάσουν καλά. Και ορισμένοι εκ των - ξαφνικά - βασικών, σκόπευαν να στείλουν μήνυμα στον προπονητή τους ενόψει συνέχειας.
Όπως αποδείχθηκε στο χορτάρι, μερικά από τα «δεύτερα» του Κοέλιο άξιζαν να είναι «πρώτα». Στη βραδιά της καριέρας του, ίσως, ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο πέτυχε το απόλυτο χατ-τρικ: κεφαλιά στο 35', σουτ με το αριστερό στο 54', σουτ με το δεξί στο 71'!
Ο τότε ποδοσφαιριστής της Λάτζιο, μετέπειτα του ΠΑΟΚ και νυν προπονητής της Πόρτο, την οποία μεθοδικά και με πολλή δουλειά επανέφερε στις επιτυχίες σε Πορτογαλία και Ευρώπη, διέλυσε τη Γερμανία σε «περαπατητό» ρυθμό, πανηγυρίζοντας έξαλλα τα γκολ του και στέλνοντας ηχηρό μήνυμα ισχύος προς κάθε αντίπαλο στα νοκ-άουτ, ότι η χώρα του και οι συμπαίκτες του δε θα σταματήσουν πουθενά.
Τελικά χρειάστηκε ένα εύστοχο πέναλτι του Ζινεντίν Ζιντάν στην παράταση των ημιτελικών για να κόψει την πορεία της καλύτερης Πορτογαλίας όλων των εποχών στο EURO Βελγίου-Ολλανδίας. Οι Πορτογάλοι κατάφεραν να φτάσουν στον τελικό στο EURO που διοργάνωσαν οι ίδιοι, τέσσερα χρόνια μετά, όμως εκεί συνάντησαν - για δεύτερη φορά με μεγάλη αποτυχία - την Εθνική Ελλάδος του Ότο Ρεχάγκελ και των...11 Θεών του Ολύμπου.
