Μια διοργάνωση που μπορεί να έχει ζωή 61 ετών, όμως η πρώτη ιδέα... έπεσε στο τραπέζι σχεδόν έναν ολόκληρο αιώνα πριν, το 1927. Ένας άλλος Γάλλος, ο τότε γενικός γραμματέας της γαλλικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου και μετέπειτα πρώτος γενικός γραμματέας της UEFA, ο Ανρί Ντελονέ, είχε την έμπνευση για μια διοργάνωση η οποία θα έκρινε ποια ευρωπαϊκή χώρα είναι η καλύτερη στο πιο ραγδαία αναπτυσσόμενο σπορ στον πλανήτη, το ποδόσφαιρο! Ο Ντελονέ δεν είχε την τύχη να δει το «παιδί» του να... περπατά, αφού πέθανε το 1955, ωστόσο ένα χρόνο πριν, το 1954, πρόλαβε να βάλει το πρώτο λιθαράκι, αφού πρότεινε και πάλι επισήμως τη δημιουργία του θεσμού.

Τρία χρόνια μετά τον θάνατό του, το 1958, παίχτηκε τελικά και το πρώτο προκριματικό παιχνίδι της διοργάνωσης, της οποίας η τελική φάση τελέστηκε εν τέλει το 1960, με ένα φυσικά παντελώς διαφορετικό φορμάτ από τα πιο σύγχρονα. Και μπορεί ο Ντελονέ να μην ήταν εκεί ως φυσική παρουσία, ωστόσο το όνομά του δόθηκε -τιμής ένεκεν- στο τρόπαιο της διοργάνωσης του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης, όπως λεγόταν τότε. Και κάπου εκεί, στο μακρινό 1960, είναι που ξεκίνησαν όλα!

Η πρώτη έκδοση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος σημαδεύτηκε από τις ηχηρές απουσίες των μεγάλων «δυτικών» χωρών, σε μια ήπειρο που ακόμη πρακτικά ζούσε στον απόηχο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Γερμανία, Ιταλία και Αγγλία ήταν ανάμεσα σε αυτές, ενώ ακόμη και η Ισπανία (του Φράνκο) αρνήθηκε να ταξιδέψει στη Σοβιετική Ένωση για τον προημιτελικό, την ώρα που οι Σοβιετικοί με τη σειρά του αρνήθηκαν να γίνει το ματς σε ουδέτερη έδρα. Κάπως έτσι, στην οικοδέσποινα Γαλλία ταξίδεψαν οι ομάδες των τριών κομμουνιστικών χωρών, οι Σοβιετικοί, οι Τσεχοσλοβάκοι και οι Γιουγκοσλάβοι. Με ηγέτη τον θρυλικό τερματοφύλακα Λεβ Γιασίν, η Σοβιετική Ένωση κατέκτησε το πρώτο τρόπαιο, με εύκολη νίκη 3-0 επί της Τσεχοσλοβακίας στον ημιτελικό και 2-1 -με ανατροπή- επί των Γάλλων στον τελικό. Πέντε διαφορετικοί ποδοσφαιριστές πέτυχαν από δύο γκολ σε αυτή τη... μίνι τελική φάση.