Κατ' αρχήν, για να μη κάνουμε λάθη που λένε, αυτό που εκτάκτως εφέτος παίζεται στην Ελλάδα, δηλαδή...ελπίζουμε να είναι εκτάκτως, δεν είναι κύπελλο.
Και πρόλαβαν να παίξουν ένα ματς ο Αχέρων Καναλακίου, ο Αγιος Ιερόθεος, ο Παλληξουριακός, ο Ηρακλής Ξυλοκάστρου, ο Αγιος Νικόλαος, το Κερατσίνι, το Μεσολόγγι, η Αναγέννηση Αρτας, ο Ατρόμητος Παλαμά.
Μετά, το πολιτικό+επιστημονικό προσωπικό της χώρας συνειδητοποίησε την παγκόσμια ιδιαιτερότητά της. Οτι είναι το μοναδικό μέρος στη γη, Και μόνο να το λέμε κύπελλο, ντροπιάζουμε το νόημα και το πνεύμα του θεσμού. Κύπελλο ήταν, εκείνο που ξεκίνησε τον Οκτώβριο.που ο ιός μεταδίδεται στο ποδόσφαιρο όλων των υπό τη Σούπερ Λιγκ κατηγοριών. Δεν συμβαίνει πουθενά αλλού, και δεν εννοώ μόνον την "προηγμένη Ευρώπη". Οι μανιώδεις του Στοιχήματος ξέρουν πρώτοι απ' όλους μας ότι δεν συμβαίνει, ούτε από την Τουρκία ως την Ταϊλάνδη κι από την Κολομβία ως τη Σαουδική Αραβία.
Μη επανερχόμαστε συνεχώς στα ίδια, το έχουμε εμπεδώσει πέραν πάσης αμφιβολίας, η χώρα διαθέτει πολιτικό+επιστημονικό προσωπικό που μισεί (ακόμη και την ιδέα να ασχοληθεί σοβαρά με) τον αθλητισμό. Το "κύπελλο" με μονάχα τις 14 ομάδες της Σούπερ Λιγκ λοιπόν, ιστορικά μία διοργάνωση πρωτοφανής στα ελληνικά χρονικά, ξεκάθαρα είναι μία προσβλητική παρωδία. Ας το λέμε τουλάχιστον, για να είμαστε πιο κοντά στη ρεαλιστική πραγματικότητα, Λιγκ Καπ. 'Η, ακόμη ακριβέστερα, Σούπερ Λιγκ Καπ. Διότι περί αυτού, κατ' ουσίαν, πρόκειται.
Μου θυμίζει τη μία και μοναδική χρονιά, νεοσύλλεκτος φαντάρος ήμουν, το 1989-90, που είχαμε δοκιμάσει εάν μπορεί στην Ελλάδα να φτουρήσει Λιγκ Καπ. Το κάναμε, συμμετείχαν οι (τότε 18) ομάδες της Α' Εθνικής, μείναμε εκεί, στο πείραμα, δεν επανήλθαμε ποτέ. Το κατέκτησε, ετούτο το one-off τρόπαιο, η ΑΕΚ. Ο βασικός λόγος που θυμάμαι με ευκολία τη νικήτρια τότε, είναι ο Στέλιος Μανωλάς. Μου έχει μείνει μία συνέντευξή του στην οποία, χρόνια αργότερα, απαριθμούσε ότι αξιώθηκε στην καριέρα του να πάρει τόσα πρωταθλήματα, τόσα κύπελλα "και ένα Λιγκ Καπ".
Ενα πράγμα που έχει εμφανώς βελτιωθεί σε σχέση με τριάντα-τόσα χρόνια πίσω, είναι τα αντανακλαστικά των διοργανωτών. Και της ομοσπονδίας και της λίγκας. Ανεξάρτητα από (μικρο)πολιτικές και επικοινωνιακά ευρήματα, ποδοσφαιρικά μιλώντας, η αναβολή του αγώνα στα Γιάννενα (και η ταυτόχρονη μετάθεση του επόμενου αγώνα του ΠΑΣ από τα Γιάννενα στο Περιστέρι) είναι μία καθαρή απόδειξη. Το ποδόσφαιρο, πρώτα. Ολα τα άλλα, έπονται. Ποδόσφαιρο παίζεται, όταν/όπου είναι αληθινά εφικτό να παιχτεί.
Πράγμα που θα έπρεπε να ενδιαφέρει πρωτίστως, στην περίπτωσή μας, τον ίδιον τον ΠΑΣ. Η ωραία, ταχυδυναμική ομάδα του, ένας μπελάς για όλους τους μεγάλους, μαζί με εκείνη του Βόλου οι πιο ενδιαφέρουσες υπό το top-6 ομάδες της Σούπερ Λιγκ, (αυτο)εξουδετερώνεται μες στη λασπουριά. Τα χαρακτηριστικά της, ευδοκιμούν σε νορμάλ τερέν. Να θυμίσω επιπλέον, πως ό,τι πιο συναρπαστικό έχουμε δει για την ώρα σε αυτά τα (12+3=) 15 παιγνίδια του εφετινού...Σούπερ Λιγκ Καπ, δώδεκα στον προηγούμενο γύρο και τρία τώρα, όχι τυχαία το είδαμε στο ζευγάρι ΠΑΣ-Ατρόμητος.
Κατά τα λοιπά, αυτήν την Τετάρτη δεν είδαμε κάτι που δεν το γνωρίζαμε. Γνωρίζουμε ότι και ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ χρειάζονται...από τρία γκολ και πάνω για να νικήσουν, πράγμα που φυσικά δεν μπορεί να γίνεται (ασχέτως εάν το επιθετικό οπλοστάσιό τους όντως βγάζει επίπεδο και ποιότητα) κάθε φορά. Η μοναδική, ίσως, διαφορά τους, είναι ότι στην ΑΕΚ μάλλον τίθεται ζήτημα αμυντικής (αν)ικανότητας ενώ στον ΠΑΟΚ ζήτημα είναι η αμυντική (α)προθυμία.
Οι μεν, μοιάζουν σαν να μη ξέρουν πώς να μαρκάρουν, ιδίως όταν λείπουν εδώ κι εκεί οι νούμερο-ένα επιλογές. Οι δε, όποιοι και να είναι ανά πάσα στιγμή μέσα, φαίνεται αυτό το κομμάτι να το θεωρούν κάτι σαν πάρεργο. Τεμπελιάζουν συνολικά, από τον πρώτο ως τον τελευταίο στο γρασίδι επάνω, στη φάση του παιγνιδιού που ο αντίπαλος παίζει με τη μπάλα. Δεν ξέρω, ειλικρινά, τι από τα δύο είναι χειρότερο.
Εννοείται πως ο Μάνταλος επιστρέφοντας, αναμενόμενα συνέδεσε τα κομμάτια της ΑΕΚ. Εννοείται πως ο Δουβίκας του Βόλου είναι, και εδώ επαναλαμβάνομαι...μετά χαράς, ένας Ντέμης του Απόλλωνα. Εννοείται πως ο Φεράρι είναι ο καλύτερος αριστερός μπακ που θα μπορούσε να δει στη Σούπερ Λιγκ όποιος έχει ανάγκη να βρει αριστερό μπακ. Εννοείται πως με το πακέτο-Τζόλης, φτου-φτου, μένουν "άλαλα τα χείλη".
Και εννοείται πως ο Ολυμπιακός, με τον δανεισμό του Σισέ που ήδη (μπήκε και) τα πηγαίνει πολύ καλά στη Σεντ-Ετιέν, ανέλαβε για ένα ματς, αυτό που έρχεται με την PSV, το σοβαρό ρίσκο. Ως και την άλλη Πέμπτη, ο Ολυμπιακός θα ζήσει με το να μαγκώνεται η ψυχή την κάθε φορά που ο Μπα ή ο Παπασταθόπουλος θα κάνουν ένα ανεπαίσθητο μορφασμό ή μία κίνηση να "πιάσουν" τον προσαγωγό τους ή τον δικέφαλό τους...
