Η κατεύθυνση που έδωσε στη μπάλα ο πολυαγαπημένος μου Γιώργος, δεν ήταν προς την εστία...ούτε κατά προσέγγισιν. Το πιο πολύ που μπορεί να του αποδοθεί στη φάση ως credit, είναι μία ασίστ. Τη μπάλα την έκανε να πάει μέσα, ξεκάθαρα ο Κύπριος σέντερ-μπακ. Ορισμός του αυτογκόλ. Αν στη θέση του σέντερ-μπακ ήταν ο Ελ Κααμπί και έστελνε τη μπάλα στα δίχτυα με τον ίδιο τρόπο, μία σπόντα χαμηλά στο πλευρό, ποιον θα λέγαμε σκόρερ; Τον Μασούρα ή τον Ελ Κααμπί;
Θα μου πεις, από ολόκληρη πρεμιέρα Σούπερ Λιγκ...αυτό σου έκανε εντύπωση; Θα απαντήσω ναι, διότι κάτι τέτοια δείχνουν πόσο στα σοβαρά παίρνει η Βιομηχανία αυτό που επιχειρεί. Είναι ζήτημα, (αυτο)σεβασμού της Διοργανώτριας. Σεβασμού της Διοργανώτριας, προς όσους παρακολουθούν (και συμμετέχουν με τον οποιονδήποτε τρόπο σε) ό,τι παράγει. Να το περιγράψω, με παράδειγμα. Εάν πελάτης είχε ποντάρει χρήματα ότι στον αγώνα Βόλος-Ολυμπιακός θα σημειωθεί anytime own goal, σημαίνει ότι δεν θα πληρωθεί την εκατό-μηδέν επιβεβαιωμένη έμπνευσή του; Ας αφήσουμε κατά μέρος δε, ότι ποιος θα βγει στη σεζόν πρώτος σκόρερ πρέπει να είναι κρυστάλλινη διαδικασία υπεράνω πάσης αμφισβητήσεως.
Ο κύριος Μαρινάκης έγινε, πάλι, πρόεδρος στη Σούπερ Λιγκ. Με ομάδα και στην Πρέμιερ Λιγκ, είναι πιθανό να έχει ακουστά ότι εδώ και χρόνια στην Πρέμιερ Λιγκ λειτουργεί τριμελές πάνελ (παλαίμαχων ποδοσφαιριστών και διαιτητών) ακριβώς γι' αυτά τα λεγόμενα dubious goals. Τα, ας τα πούμε, αμφίβολης πατρότητας γκολ. Εγκατεστημένοι σε match centre, όποτε προκύπτει διχογνωμία αποφασίζουν επί τόπου. Τίνος είναι το παιδί! Ακόμη και ενστάσεις υπάρχουν κατά καιρούς, και τότε η ένσταση οδηγεί σε επανεξέταση, από κλαμπ που επίσης εννοούν να παίρνουν στα σοβαρά αυτό που επιχειρούν. Σου λέει, για χίλιους και δύο λόγους έχω συμφέρον να πιστωθεί ο παίκτης μου +1 γκολ. Πιο πολλά γκολ, πιο ισχυρή αυτοεκτίμηση του παίκτη, πιο υψηλή market value, πιο πολλές πωλήσεις της φανέλας του, πιο πολλοί ακόλουθοι, κ.λπ.
Θα μου πεις και πάλι, από ολόκληρο παιγνίδι Βόλος-Ολυμπιακός...μόνον αυτό σου έκανε εντύπωση; Εδώ θα απαντήσω, φυσικά όχι. Είδα μια ομάδα (ανεξαρτήτως τι απέδωσε on the day) με στέρεη εικόνα, solid που λέμε, άφθαρτη από πίεση θερινών ευρω-προκριματικών. Για μια φορά, ο Ολυμπιακός δεν ζει άλλη μία (...φτου κι απ' τη) "νέα αρχή" με διαφορετικό προπονητή, διαφορετικούς διευθυντές, ίσαμε καμιά τριανταριά διαφορετικούς ποδοσφαιριστές. Αλλά μονάχα, μια φυσική συνέχεια "εκ των προηγουμένων" βασισμένη στην ίδια αθλητική ηθική και στις ίδιες αθλητικές αρχές.
Μια συνέχεια με ρόστερ λογικής και ισορροπίας, όχι σαν το ρόστερ της ΑΕΚ φερ' ειπείν, επιτέλους εμπλουτισμένη με το youth στοιχείο. Ενα σφιχτό γκρουπ, σε θαυμάσιες (και δεν είναι, σε αυτό, μόνον οι πρωταθλητές Ευρώπης U-19) ηλικίες. Μια ομάδα στην οποία, αν μου επιτρέπετε, λογίζω ως καίριες προσθήκες και τους δύο που στο πρώτο εξάμηνο 2024 απλώς έδειξαν τα...προσεχώς. Τώρα, σε ομαλή ροή προετοιμασίας και ματς, σε ένα peak ωρίμανσης, δίχως περιορισμούς από τραυματισμούς, η απόλαυση προμηνύεται ολοκληρωμένη. Τσικίνιο, Ζέλσον Μαρτίνς. Ο Τσικίνιο, μια προσωπική αδυναμία, ιδίως. Το δεκάρι όπως πρέπει, σήμερα στο ποδόσφαιρο, να είναι. Πολυδυναμικός. Πολλά περισσότερα, από νούμερα stats.
Άλλο, εντυπωσιακό της πρεμιέρας. Το υπόδειγμα αγωνιστικής συμπεριφοράς, μικρού απέναντι σε μεγάλο. Πανσερραϊκός. Το θάρρος του (αν μπορείς να το πεις έτσι) ρίσκου. Οχι, να κρυφτούμε για να μη φάμε πολλές. Να φάμε όσες φάμε, να ανταποδώσουμε όσες μπορούμε, στο τέλος να μετρήσουμε τα σημεία. Στην ουσία, δεν πρόκειται καν για ρίσκο, άλλο τι έχουμε εθιστεί να λέμε. Κάθε ντιρέκτ του ΠΑΟΚ στο ρινγκ, άμεσα έφερνε ένα ντιρέκτ του Πανσερραϊκού. Εδώ άφησε legacy ο Γαρσία, στα χέρια του επόμενου. Με τέτοια μυαλά, ο Πανσερραϊκός δεν ανήκει στην κατηγορία 9-14. Με τέτοια μυαλά, η θέση που θα διεκδικήσει είναι στην κατηγορία 5-8. Ενα χρέος έχει, το κλαμπ έναντι του γκρουπ. Να γίνουν εφέτος όλες οι εντός έδρας αναμετρήσεις...εντός έδρας, και με κόσμο. Δεν ήταν ο αυτονόητος κανόνας, πέρυσι.
Τον Αστέρα δεν τον επαινώ, τόσο. Διότι θέση στην κατηγορία 5-8 διεκδικεί εξ ορισμού, όχι καθ' υπέρβασιν. Πίσω από το σκιάχτρο-Ανταμ...που κρύβει ήλιο και θέα, ένα σέντερ-φορ που για κάποιον λόγο τον ήθελε ως επιλογή κοντά ο καλός Ιταλός προπονητής της Ουγγαρίας στο EURO τον Ιούνιο, γύρω-γύρω τα ευκίνητα ζιζάνια κάνουν όλη τη δουλειά στο επιθετικό τρίτο. Χρειαζόμαστε ωστόσο, επιβεβαίωση πως το μηδέν-ένα στο Στάδιο δεν ήρθε συγκυριακό μετά το Αμστερνταμ. Γιατί μετά την εξουθενωτική νύχτα στο Αμστερνταμ, άσε τον Παναθηναϊκό, ως και ο Αγιαξ ηττήθηκε από τη Μπρέντα! Do you know NAC Breda; Προς το παρόν, βρίσκω την ευκαιρία, πιο πολύ θα επαινέσω τον Αστέρα για τη γρήγορη απόφαση, με το που είδε παράθυρο ανοιχτό, να δηλώσει ομάδα-βήτα στη Β' Εθνική. Ομάδα-βήτα, αξίζει σε όσους αντιλαμβάνονται τι σημαίνει ομάδα-βήτα.
Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε, λόγω σπατάλης τριών χαφ στον άξονα. Αρκούσαν, δύο. Δεν εξοικονομήθηκε έτσι, μία επιπλέον απειλή στο τελευταίο κομμάτι του γηπέδου. Τόνι Βιλιένα και Μακσίμοβιτς, κατάφεραν ό,τι κατάφεραν ως δίδυμο Σιμάνσκι και Λιούμπιτσιτς στο πρώτο ημίχρονο της ρεβάνς με τη Νόα. Τίποτα! Επειτα, ο Ζέκα αποβλήθηκε. Κι ο Τετέ, που κάνει (σαν να είναι) εύκολα...τα δύσκολα πράγματα του ποδοσφαίρου, άρχισε να αργοσβήνει. Εκεί και τότε, η ώθηση που είχε ανάγκη ο Παναθηναϊκός δεν ήταν δύο εννιάρια με αυτή την υποστήριξη. Ηταν δύο αγκρέσιβ μέσοι, που θα μετέφεραν τη μπάλα στο (ας ήταν και) ένα εννιάρι. Αλλά ο μεν Τσέριν, δεν περιλήφθηκε στο Φύλλο Αγώνος. Ο δε Ουίλιαν Αράο, αντί ν' ανεβεί από την πίσω γραμμή στη μεσαία, αντικαταστάθηκε. Πιο πολύ έγιναν προγραμματισμένες παρεμβάσεις δηλαδή, βάσει πριν και μετά. Παρά έκτακτες παρεμβάσεις, βάσει της ειδικής συνθήκης.
Για τον ΠΑΟΚ, μη κουραζόμαστε, το σιγουρέψαμε ότι οι Κακές Συνήθειες δεν "γνωρίζουν" βασικούς και αναπληρωματικούς. Ούτε, ελληνική διοργάνωση ή ευρωπαϊκή διοργάνωση. Πρέπει κάθε φορά, πρώτα να προηγηθεί ο αντίπαλος ή να ισοφαρίσει ο αντίπαλος για να κουνηθεί ύστερα το μυαλό. Οσο η υπόθεση (ως το αναμενόμενο φορμάρισμα του φθινοπώρου) κυλά έτσι, το μότο είναι δανεικό από τον...ΑΕΚτσή Πασχαλίδη, ναι, ακριβώς, στις Κακές Συνήθειες. "Στα λάθη μου φτηνά να τη γλιτώσω". Βαθμοί, αποτελέσματα, προκρίσεις, στα ζάρια! Μέσα του Ζέτερστρεμ στο 90'+7' με τη Μάλμε, 3-3. Οχι μέσα, ξυστά έξω, του Τομάς στο 90'+4' με τον Πανσερραϊκό, όχι 3-3.
Τελευταίο. Υποτίθεται πως το EURO 2024, το είχαμε αναδείξει τω καιρώ εκείνω, κήρυξε το τέλος των τηλεοπτικών πέναλτι. Εμείς εδώ, τι κάνουμε στη Σούπερ Λιγκ; Το ερώτημα, δεν αντέχει να αιωρείται για πολύ. Είναι επείγον, ο αρχιδιαιτητής να αναλάβει την ευθύνη και να το απαντήσει ρητά στους διαιτητές. Η ενιαία γραμμή. Τι δίνουμε, τι δεν δίνουμε. Το "παίξτε πενήντα-πενήντα" δεν είναι γραμμή. Οι διαιτητές, χρειάζονται σαφή κατεύθυνση. Σοφτ πέναλτι. Πώς λειτουργούμε; Τα παραβλέπουμε; Ψειρίζουμε τα σούπερ σλόου μόσιον ριπλέι; Και εννοείται, ανάλογα με την κατεύθυνση που λαμβάνουν άνωθεν, εφόσον την τηρούν οι διαιτητές χρειάζονται την πλήρη κάλυψη εκείνου που δίνει την κατεύθυνση.
