MENU

Ο Παναθηναϊκός πέτυχε μία από τις κορυφαίες συμφωνίες της Ευρώπης κάνοντας δικό του για δύο χρόνια τον Εργκίν Αταμάν, τον άνθρωπο που... αναγέννησε την Αναντολού Εφές και μαζί της κατέκτησε δύο τίτλους στην EuroLeague. Η είδηση έχει αποκτήσει «επίσημη μορφή» δια στόματος Δημήτρη Γιαννακόπουλου και πλέον μένουν μόνο οι τυπικές ανακοινώσεις, για να ολοκληρωθεί η μετακίνηση του Τούρκου προπονητή στο ΟΑΚΑ, μετά το φινάλε των υποχρεώσεων της Εφές στο πρωτάθλημά της. 

Η συμφωνία του «τριφυλλιού» με τον Αταμάν δεδομένα δίνει ελπίδες στον κόσμο της ομάδας. Οι «πράσινοι» θέτουν ξανά υψηλούς στόχους και πιστεύουν πως με έναν προπονητή από το πιο ψηλό ράφι, όπως ο Τούρκος, μπορούν να επιστρέψουν σε σπουδαία αποτελέσματα. 

Μάλιστα, προ ημερών, το SDNA είχε μιλήσει με τον πρώην παίκτη του στην Αναντολού Εφές, Κρούνοσλαβ Σιμόν, ο οποίος είχε αναλύσει το σχέδιο του 57χρονου head coach εντός παρκέ.

Αυτή τη φορά, η μπάλα θα δοθεί σε έναν άλλον άνθρωπο που τον γνωρίζει καλά, αλλά η θέση του κατά τη διάρκεια των αγώνων της τουρκικής ομάδας είναι εκτός παρκέ. Για την ακρίβεια, επικοινωνήσαμε με τον Μπουγκρά Μπάλαμπαν, ρεπόρτερ του «Eurosport» και του «Mackolik», με τον οποίον είχαμε συνεργαστεί για άλλο ένα άρθρο σχετικά με τον κόουτς Αταμάν πέρυσι («Οι τολμηρές προβλέψεις του Αταμάν, τα mind games με Ολυμπιακό - Σάρας και το... Netflix»). Αυτή τη φορά, του ζητήσαμε να μοιραστεί τις σκέψεις του γύρω από τα «γιατί;» αυτής της συμφωνίας. Γιατί επέλεξε ο Παναθηναϊκός τον Αταμάν και γιατί ο Τούρκος προπονητής αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα; 

Ο Μπάλαμπαν έβαλε σε μια σειρά όσα οδήγησαν στο «διαζύγιο» του πετυχημένου τεχνικού με τον σύλλογο της Πόλης και στη συνέχεια εξήγησε τους λόγους πίσω από το deal: από την «πρόκληση» που δόθηκε στον προπονητή στην Αθήνα και την «στήριξη με κάθε κόστος», μέχρι το περιβάλλον του ΟΑΚΑ και το μπάτζετ της επόμενης σεζόν... Επιπλέον, αναφέρθηκε στα κοινά που υπάρχουν στο ελληνικό μπάσκετ τη σημερινή εποχή σε σύγκριση με την αντιπαλότητα Εφές - Φενέρμπαχτσε, τα ηγετικά προσόντα του έμπειρου κόουτς, αλλά και το κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, που μπορεί να γίνει ξανά «εχθρικό» για κάθε αντίπαλο.

Ας κάνουμε, λοιπόν, μια «βουτιά» στην τουρκική μπασκετική κοινότητα, με στόχο να αντιληφθούμε τους λόγους πίσω από το μεγάλο «ναι» του Αταμάν στην πρόταση του Παναθηναϊκού.

Αναλυτικά το blog του Μπάλαμπαν στο sdna.gr:

Η φωτιά και το μπαρούτι

«Η φωτιά και το μπαρούτι δεν στέκονται δίπλα - δίπλα». Αυτή η διάσημη τουρκική φράση χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις κατά τις οποίες περιμένεις αργά ή γρήγορα μια σύγκρουση μεταξύ δύο ισχυρών προσωπικοτήτων. Όταν σκέφτομαι ότι θα υπάρξει κοινή πορεία ενός προπονητή με τέτοια «φλόγα», όπως ο Εργκίν Αταμάν, με έναν ιδιοκτήτη τόσο «εκρηκτικό», όπως ο κ. Δημήτρης Γιαννακόπουλος, αυτή είναι η πρώτη εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό. Φωτιά, εκρήξεις, με τους «πράσινους» να περιμένουν πως αυτές θα έρθουν με θετικό πρόσημο, δηλαδή εν μέσω πανηγυρισμών. Όμως, πρώτα από όλα: πώς φτάσαμε μέχρι εδώ; Ένας προπονητής με back-to-back κατακτήσεις της EuroLeague αποδέχτηκε την πρόταση μιας ομάδας που δεν βρίσκεται στα πλέι οφ, πριν καλά - καλά ολοκληρωθεί η σεζόν. Έγινε αυτό στα αλήθεια; Αν και ακούγεται λίγο δύσκολο να ενώσεις τις τελείες, φαίνεται πως μιλάμε για το πιο ιδανικό ταίριασμα, όταν ερευνήσουμε όλες τις πτυχές από κάθε πλευρά.

Αταμάν

Ο Εργκίν Αταμάν είναι αναμφίβολα ο πιο πετυχημένος προπονητής στην ιστορία του τουρκικού μπάσκετ. Ακόμα και η αποτυχία της Αναντολού Εφές να μπει στα πλέι οφ, παρά το τόσο ταλέντο που είχε, δεν θα αλλάξει το status του. Την προηγούμενη πενταετία έκανε την Εφές μια ομάδα που είχε... σταθερή συνδρομή στους τελικούς της EuroLeague, κάτι το οποίο ονειρευόταν ο σύλλογος για χρόνια. Από την άλλη, μόλις η ομάδα του είχε μια κακή σεζόν ή δεν πετύχαινε κάποιον στόχο της, ένα μεγάλο τμήμα της τουρκικής μπασκετικής κοινότητας «ψιθύριζε» πως η επιτυχία ανήκει περισσότερο στους σταρ γκαρντ του ρόστερ, παρά στον ίδιο. Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που τον κατηγόρησαν ύστερα από πετυχημένες σεζόν. Πήγε την Μπεσίκτας και τη Γαλατάσαραϊ σε νέα επίπεδα, κατέκτησε το EuroChallenge και το EuroCup με αυτές τις ομάδες. Όμως, όταν αποχώρησε από τους πάγκους τους, το κοινό τον κατηγόρησε ότι ξόδεψε πολλά χρήματα και οδήγησε τις ομάδες σε μελλοντικά οικονομικά προβλήματα. Δεν έχω δει κανέναν να κατηγορεί τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, τον Τσάβι Πασκουάλ ή τον Ετόρε Μεσίνα για τα άσχημα επόμενα χρόνια μιας ομάδας, μετά τις ένδοξες στιγμές της. Ωστόσο, αυτό είναι κάτι σύνηθες που λένε για τον κόουτς Αταάν.

Προφανώς, όλα έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα του, που δημιουργεί πόλωση. Ο ίδιος δεν ενδιαφέρεται να κάνει φίλους. Αυτό που έχει αξία για εκείνον είναι να νικάει. Παίρνει τεχνικές ποινές σταματώντας ένα εύκολο λέι απ του αντιπάλου, κριτικάρει τους παίκτες του δημόσια (θυμάστε τι είχε πει για τον Βασίλιε Μίσιτς έπειτα από ένα παιχνίδι στο ΟΑΚΑ πριν από λίγα χρόνια), «προβοκάρει» τους αντίπαλους οπαδούς, όπως έκανε πέρυσι στο «Παλάου Μπλαουγκράνα». Όλα αυτά είναι μέσα στο... playbook του, με στόχο να του φέρουν κάποιου είδους κέρδη. Όλα αυτά είναι κομμάτια του χαρακτήρα του και τον κάνουν να μοιάζει αντιπαθητικός για τους αντιπάλους του. Πιστεύω, όμως, πως ο κ. Γιαννακόπουλος ποσώς θα ενδιαφέρεται για το πώς θα βλέπουν τον Αταμάν οι οπαδοί του Ολυμπιακού, εφόσον κερδίζει αγώνες και στόχους για τους «πράσινους». 

Μετά το πρόσφατο παιχνίδι της Εφές με την Μονακό ο Αταμάν είπε πως υπήρχε φθορά μέσα στη σεζόν και πως θα ήταν καλύτερο και για τις δύο πλευρές να πάρουν... φρέσκο αέρα. Θεωρώ πως είναι μια έξυπνη κίνηση για την καριέρα του, προτού χάσει τα εύσημα που του δόθηκαν για την πορεία του συλλόγου. Άλλωστε, όπως έχει δηλώσει επανειλημμένως, η Ανατολού Εφές είναι το σπίτι του. Ήταν ο assistant coach του Αϊντίν Ερς, ενός από τους "ιδρυτές" της τουρκικής προπονητικής, όταν η Εφές πήρε το Κόρατς το 1996, το πρώτο ευρωπαϊκό κύπελλο που κατέκτησε ομαδικό άθλημα στην Τουρκία. Μετά ο Αταμάν πήγε την Εφές στο Final Four του 2000, πριν έρθει η κυριαρχία του τα τελευταία χρόνια. Επομένως, οι πόρτες της ομάδας θα είναι για πάντα ανοιχτές για τον ίδιο στο μέλλον. Το γεγονός πως δεν «χώρισαν» με πικρία εγγυάται ένα τελευταίο κεφάλαιο στην πορεία του με την Εφές, στο... λυκόφως της καριέρας του, το οποίο ένας Θεός ξέρει σε πόσα χρόνια θα έρθει.

Ο πραγματικός λόγος

Για τους προπονητές, η EuroLeague μοιάζει με τις «μουσικές καρέκλες». Οι περισσότερες θέσεις είναι κατειλημμένες και δεν είναι εύκολο για μια ισπανική ομάδα, για παράδειγμα, να δώσει το «τιμόνι» σε έναν προπονητή που δεν μιλάει ισπανικά. Άλλες ομάδες μπορεί να μην διαθέτουν το μπάτζετ που ζητάει ο καθένας. Άρα, η φιλοδοξία του Παναθηναϊκού να ξοδέψει χρήματα στην αγορά και ένα πιθανότατα sold out γήπεδο στις καλές μέρες αποτελούν σοβαρούς λόγους, για τους οποίους ένας προπονητής με κατακτήσεις τίτλων θα επιλέξει τους «πράσινους».

Από εκεί και πέρα, ο βασικός λόγος που ο κόουτς Αταμάν θέλει αυτή την πρόκληση έχει να κάνει το «αφήγημα», που δημιουργεί την τελευταία πενταετία. Όταν επέστρεψε στην Εφές στα μέσα της σεζόν 2017-2018, η ομάδα είχε μία από τις χειρότερες σεζόν της, τερματίζοντας στην τελευταία θέση του ταμπλό. Ο Αταμάν αξίζει σεβασμό γιατί πήρε την ομάδα και την μεταμόρφωσε. Πιστεύω πως ακούει τα σχόλια του τύπου: «Ο Μίσιτς και ο Λάρκιν μεταμόρφωσαν την Εφές, όχι ο προπονητής» και θέλει να αποδείξει σε όλη την Ευρώπη πως μπορεί να τα καταφέρει ξανά, με ένα εντελώς διαφορετικό ρόστερ, σε μια άλλη ομάδα, η οποία έρχεται από μια πολύ κακή σεζόν. Είμαι σίγουρος ότι ονειρεύεται το σενάριο, στο οποίο κάθεται στη συνέντευξη Τύπου του Final Four στο σύντομο μέλλον και λέει πράγματα όπως: «Λοιπόν, αυτή τη φορά ποιον θα δείξετε ως τον αρχιτέκτονα της επιτυχίας;».

Παναθηναϊκός

Οι ένδοξες μέρες είναι στο μυαλό και στην μνήμη του Παναθηναϊκού. Η ατμόσφαιρα που δημιουργούσε... τρόμο στην Ευρώπη έδωσε τη θέση της σε άδεια καθίσματα. Μιλώντας για άδεια καθίσματα, θυμάμαι το "Sinan Erdem" τη σεζόν 2017-2018. Μόνο δυο - τρεις χιλιάδες fans έρχονταν κατά μέσο όρο στο γήπεδο στα ματς της EuroLeague και μπορούσες να ακούσεις τα πάντα, μέχρι και τον ήχο των παπουτσιών των παικτών στο παρκέ. Το καλοκαίρι ο Αταμάν έχτισε το ρόστερ του, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν ήταν από τα πιο ακριβά της διοργάνωσης εκείνη την εποχή. Δημιούργησε μια συμπαγή ομάδα, την οποία μετέτρεψε σε δυναστεία και παράλληλα έκανε και το γήπεδο να είναι sold-out σε κάθε αγώνα. Μερικές φορές χρησιμοποίησε κάποιες... ιντριγκαδόρικες εκφράσεις για τους αντίπαλους οπαδούς, είχε τον τρόπο του για να πείσει το κοινό να έρθει και να στηρίξει την ομάδα του. Βέβαια, ο Παναθηναϊκός έχει πολύ μεγαλύτερη προοπτική σε ό,τι έχει να κάνει με το κομμάτι του κόσμου. σε σύγκριση με την Αναντολού Εφές. Αν ξεκινήσει καλά τη σεζόν περιμένω και πάλι να δούμε μια «εχθρική» ατμόσφαιρα προς τον αντίπαλο, που μας λείπει από τις μέρες του Ρικ Πιτίνο στο ΟΑΚΑ.

Μιας και αναφέραμε τον Πιτίνο, ο Παναθηναϊκός δυσκολεύτηκε να πείσει έναν προπονητή της ελίτ να αναλάβει τα ηνία στην Αθήνα μετά τον Πιτίνο. Ο Αταμάν μπορεί να μην σου δώσει δημιουργικές στιγμές ύστερα από κάθε τάιμ άουτ κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, μπορεί να μην προσαρμοστεί ακριβώς σε ένα παιχνίδι, όπως θα το έκαναν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ή ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, αλλά θα αποδείξει πως ο Παναθηναϊκός είναι έτοιμος να μπει ξανά στις κορυφαίες θέσεις.

Ένας άλλος λόγος, που τον κάνει μια επιλογή με βάση, αφορά το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός τα έκανε όλα σωστά τα προηγούμενα χρόνια, απέκτησε σταθερότητα και έφτασε στην κορυφή του ελληνικού μπάσκετ με ρυθμούς «μηχανής». Ό,τι ακριβώς είχε κάνει, δηλαδή και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς με τη Φενέρμπαχτσε, πριν ο Αταμάν έρθει στην Αναντολού Εφές. Η Φενέρμπαχτσε έμοιαζε με ένα «ασταμάτητο τέρας» κατά τη διάρκεια της θητείας του Ζέλικο, αλλά ο Αταμάν με κάποιον τρόπο την έβγαλε από την comfort zone της. Η δική του Εφές ξεκίνησε να νικά τη Φενέρμπαχτσε με συνέπεια, αρχής γενομένης από τον προημιτελικό του τουρκικού Κυπέλλου το 2018, ενός παιχνιδιού που διατάραξε πλήρως τις ισορροπίες μεταξύ του τουρκικού ντέρμπι για τα επόμενα χρόνια. Η νίκη στον ημιτελικό του Final Four το 2019 ήταν το πιο πολύτιμο διαμάντι σε αυτό το... στέμμα των αποτελεσμάτων και φαντάζομαι πως και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ονειρεύονται αντίστοιχα αποτελέσματα στο κοντινό μέλλον.

Ο Εργκίν Αταμάν είναι ένας δημοφιλής ηγέτης. Του αρέσει η πόλωση, δημιουργεί το περιβάλλον του «εμείς εναντίον αυτών», για να δώσει κίνητρο στους παίκτες και στο κοινό. Έχοντας αυτό στο μυαλό μου, είμαι σίγουρος πως θα πει κάτι που η ελληνική μπασκετική κοινότητα δεν θα το αποδεχτεί. Μερικές φορές ακόμα και ο κόσμος της ομάδας του δεν δέχεται κάποια λόγια του. Ωστόσο, απαιτεί την απόλυτη στήριξη της ομάδας του: από τον πρόεδρο μέχρι το κοινό, με κάθε κόστος. Πριν από λίγα χρόνια στο Twitter έγινε δημοφιλής η σελίδα του Αταμάν στο βιβλίο αποφοίτησης στο σχολείο. Στην τελευταία πρόταση οι συμμαθητές του του έγραφαν κάτι σαν αυτό: «Του ευχόμαστε να δημιουργήσει νέα εδάφη στο τουρκικό μπάσκετ και να αφήσει πίσω του τον κόσμο της σιωπής του». Δεν ξέρω αν ο απαιτητικός χαρακτήρας του συνδέεται με αυτές τις μοναχικές βραδιές του παρελθόντος, αλλά έπειτα από τόσα χρόνια νικών, θέλει την απόλυτη στήριξη πίσω του, ό,τι και αν συμβεί. Αν σκεφτώ τις περίφημες επιπλέον προπονήσεις που έβαζε στο παρελθόν, αλλά και την απόφαση του κ. Γιαννακόπουλου να γυρίσει η ομάδα με το πούλμαν από την Κωνσταντινούπολη στην Αθήνα το 2017, θεωρώ πως ο ιδιοκτήτης της ομάδας θα του δώσει ό,τι ζητήσει, αρκεί να φέρει για καιρό τις νίκες στους «πράσινους». 

Θα είναι επιτυχημένο αυτό το εγχείρημα; Ο κόουτς Αταμάν έχει ένα ξεκάθαρο playbook. Δώστε του τρεις έξυπνους ball handlers -ή κάντε τους και τέσσερις αν έχετε μεγαλύτερο μπάτζετ- που να μπορούν να διαβάσουν την άμυνα σε συνθήκες pick 'n roll, σουτέρ στη θέση «4» με ικανότητες στα ριμπάουντ και ψηλούς που μπορούν τόσο να παίξουν πάνω από τη στεφάνη, όσο και να αμυνθούν. Voilà: θα βρει έναν τρόπο να τους κάνει να πετύχουν.

Δεν ξέρω ποια θα είναι η σχέση του με τον κ. Γιαννακόπουλο στο μέλλον, όμως ίσως ο ένας ταυτιζόταν για χρόνια με τον άλλον. Όπως η φωτιά με το μπαρούτι...

«Ο Αταμάν θα αποδείξει πως ο Παναθηναϊκός είναι έτοιμος να μπει ξανά στην ελίτ»