MENU

Ο ΠΑΟΚ έκανε το αυτονόητο το βράδυ της Πέμπτης. Και το έκανε πειστικά. Δεν υπήρξε στιγμή στην ρεβάνς με την Ριέκα κατά την οποία ο «Δικέφαλος» να άφησε ουσιαστικά περιθώριο στους αντιπάλους του να πιστέψουν στην πρόκριση. Ήταν καταφανώς ανώτερος και στα δυο παιχνίδια, ειδικά στην Κροατία όμως έδειξε ότι αρχίζει ξανά να χτίζει χαρακτήρα ομάδας Λουτσέσκου: οργάνωση, ισορροπία, επιθετική άμυνα, έλεγχος του ρυθμού, αυτοπεποίθηση, πνευματική  ετοιμότητα.  

Ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε να έχει καθαρίσει την πρόκριση ενδεχομένως από την Θεσσαλονίκη  και σίγουρα από το πρώτο μισάωρο στην Ριέκα, σε κάθε περίπτωση το σημαντικό είναι ότι την πήρε και θα βρίσκεται στους Ομίλους του Κόνφερενς Λιγκ. 

Το καλοκαίρι πάντα το αποτέλεσμα μετρά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Η απόδοση έχει σαφώς μικρότερη σημασία. Για τον ΠΑΟΚ πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι η πρόοδός του από το πρώτο παιχνίδι με την Μποχίμιαν μέχρι το τελευταίο με την Ριέκα υπήρξε ξεκάθαρη και οφθαλμοφανής. Κι αυτό επιβεβαιώνει κάτι που έτσι κι αλλιώς όλοι γνωρίζουμε: ο σταρ στον φετινό ΠΑΟΚ είναι ο Ραζβάν Λουτσέσκου. 

Η ικανότητα του Ρουμάνου να παίρνει από όλους τους παίκτες ό,τι καλύτερο μπορούν να του δώσουν  παραμένει απαράμιλλή. Δείτε π.χ. πόσο χρήσιμη ήταν παρουσία του Εσίτι, του Μουργκ αλλά και του Καγκάβα την Πέμπτη.

Ο Λουτσέσκου, κάνοντας κάθε ποδοσφαιριστή να νιώθει σημαντικός και αξιοποιώντας όποιες δυνατότητες έχει προς όφελος του συνόλου, πετυχαίνει να δημιουργεί ομάδες που μέσω του οργανωμένου και ομαδικού ποδοσφαίρου τους  παράγουν αποτελέσματα υπέρτερα του ατομικού ταλέντου των παικτών τους.  Να το θέσω πιο απλά. Ο ΠΑΟΚ – και- φέτος θα παίζει στο ταβάνι του και ψηλότερα.  Το που φτάνει  αυτό  το ταβάνι όμως, δεν καθορίζεται αποκλειστικά από τον προπονητή  του. 

Ο ΠΑΟΚ ενισχύθηκε αριθμητικά την τελευταία εβδομάδα με τον Άκπομ, τον Σίντκλεϊ και τον Μιτρίτσα (όπως φαίνεται).  Πέραν του πρώτου, ουδείς μπορεί με βεβαιότητα να πει πόσο καλοί παίκτες είναι οι άλλοι δύο.  Στην θεωρία φέρνουν  στοιχεία που ο ΠΑΟΚ δεν είχε, όπως ταχύτητα και ατομική  ενέργεια, στην πράξη δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αδιαμφισβήτητη ποιοτική αναβάθμιση  - πόσο καλύτερος να είναι ο Μιτρίτσα του Τζόλη;

Σαφώς οι τρεις μεταγραφές δίνουν στον Λουτσέσκου έξτρα λύσεις και προσδίδουν βάθος στο ρόστερ. Αλλά για να είμαστε ξεκάθαροι, δεν φτάνουν.  

Ο ΠΑΟΚ θέλει τουλάχιστον έναν επιτελικό μέσο ακόμα, ποιοτικό, έτοιμο να ανεβάσει ολόκληρο το γκρουπ με την παρουσία του (εγώ θα έλεγα και τερματοφύλακα και κεντρικό χαφ αλλά τέλος πάντων, επειδή αυτά δεν  πρόκειται να συμβούν, δεν χρειάζεται να τα επαναφέρουμε διαρκώς). Διαθέτει επαρκή χρόνο και χρήμα για να τον φέρει. 

Θα είναι κρίμα ενώ εμφανώς γίνεται καλή  δουλειά, αυτή να μείνει ημιτελής, επειδή δεν δόθηκαν στον Λουτσέσκου τα κατάλληλα εργαλεία να πετύχει τους στόχους τους. 

Υ.Γ. Τα μεγάλα παιδιά του ΠΑΟΚ, αυτά  που  έχουν φέρει τους τίτλους της τελευταίας πενταετίας αποτελούν ένα γκρουπ ιδανικό για παιχνίδια της μίας  βραδιάς  - τελικούς ή «τελικούς» όπως αυτός της Κροατίας. Μιλώ για Άντρε – Κρέσπο – Βαρέλα – Ελ Καντουρί – «Μπίσε» κυρίως. Ακόμα και τον Πασχαλάκη αλλά και τον εξαιρετικό Σβάαμπ που έχει «κουμπώσει» ιδανικά. Με Ραζβάν στον πάγκο δύσκολα χάνουν τέτοια ματς (βασικά δεν τα χάνουν ποτέ). 

Τους αξίζει μόνο σεβασμός. 

Και τους αξίζει επίσης η κατάλληλη στήριξη, ώστε να είναι έτοιμοι όταν έρχονται οι «τελικοί» και να μην έχουν παραδώσει σώμα και πνεύμα από την κούραση. Τον χρόνο δυστυχώς δεν τον νίκησε κανείς – ο φετινός ΠΑΟΚ ενδεχομένως μπορεί και να τον ξεγελάσει αν κινηθεί σωστά στις μέρες που απομένουν μέχρι να τελειώσουν οι μεταγραφές. 

Συν Ραζβάν και χείρα κίνει