Μετά το 1-3 στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο Ολυμπιακός δεν ψάχνει κανένα θαύμα στο Εμιρεϊτς κόντρα στην Αρσεναλ την άλλη εβδομάδα, διότι πολύ απλά δεν γίνονται τέτοια θαύματα. Ο Ολυμπιακός είναι, όχι η UEFAλόνα που στην παντοδυναμία της θα βάλει έξι γκολ για να… γράψει ιστορία με ανεπανάληπτη ανατροπή.
Και το κακό δεν είναι μόνο αυτό: το χειρότερο είναι πως την άλλη Πέμπτη δεν μπορεί να πάει με… rotation στο Λονδίνο, γιατί είτε θα παρακαλάει να παίξει μόνο με παγκίτες ο Αρτέτα (ο οποίος χθες έφερε Λακαζέτ από τον πάγκο!), είτε να κατέβει εντελώς σβηστή η Αρσεναλ, για να διασφαλίσει την πρόκριση και να πάρει τη νίκη που απλά θα περαστεί στην ιστορία.
Επειδή, όμως, τίποτα από τα δύο δεν πρόκειται να συμβεί, επειδή η Ευρώπη είναι η μοναδική εφετινή διέξοδος για τους «κανονιέρηδες», μιας και… φιγουράρουν κάπου στη μέση της Πρέμιερ Λιγκ, ο Μαρτίνς υποχρεούται να παρατάξει μια κανονικότατη ενδεκάδα που θα προσπαθήσει, για τους τύπους τουλάχιστον, να τα δώσει όλα για να σώσει ότι απέμεινε από το «αλά Μέρφι» βράδυ στο Φάληρο.
Και λέμε «αλά Μέρφι» βράδυ, διότι εφαρμόστηκε κατά γράμμα ο νόμος του: εδώ και μια εβδομάδα όλοι έψαχναν απάντηση στο ερώτημα της συμμετοχής του Μπα. Κι ενώ χθες μία ώρα πριν από το ματς ο Μαρτίνς δίνει ενδεκάδα με τον Σενεγαλέζο, ξαφνικά η μέση του υψηλόσωμου στόπερ κόβει τον Ολυμπιακό στα δύο.
Ο Πορτογάλος προτίμησε τον αργό Εμβιλά σε θέση αριστερού στόπερ, αντί του Χολέμπας που εμφανιζόταν όλη την εβδομάδα ως εναλλακτική, και φυσικά αυτό απέβη μοιραίο. Μόλις στα πρώτα έξι λεπτά της αναμέτρησης ο Ολυμπιακός είχε φάει δύο φάσεις στην καρδιά της άμυνας και όλα έδειχναν πολύ δύσκολα. Οι ερυθρόλευκοι δεν μπορούσαν να αντιδράσουν στο πρέσινγκ και την αβίαστη κυκλοφορία της μπάλας του αντιπάλου, που θύμισε Σίτι, και αργά αλλά σταθερά η ζυγαριά έγερνε. Μέχρι που ο Ζοσέ Σα, θύμισε… Κατεργιαννάκη και τη γκολάρα του Πάβελ Νέτβεντ στη Ριζούπολη.
Στον Ζοσέ Σα οφείλουμε να σταθούμε: είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας σε ελληνική ομάδα ακόμα και την εφετινή χρονιά του. Ο Σα, όμως, που βλέπουμε εδώ και αρκετούς μήνες, δεν είναι ο περυσινός ούτε ο προπέρσινος. Εχει κάνει αρκετά για την κλάση του λάθη και σε κάνει να πιστεύεις πως είναι ένας απλά καλός τερματοφύλακας για τα ευρωπαϊκά στάνταρντς. Το είπα και στην εκπομπή του SDNA τη Δευτέρα: κάποιοι πέριξ της ομάδας, λένε πως ίσως ήταν καλύτερα να φύγει το καλοκαίρι, που τόσο ήθελε το step up…
Kάτι που προκάλεσε εντύπωση, είναι το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν βρέθηκε ξαφνικά με ένα σύστημα που δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ ξανά (4-2-3-1). Από την άλλη, δεν το έχει ξαναπαίξει κόντρα σε έναν τέτοιο αντίπαλο χωρίς Εμβιλά. Σε κάθε περίπτωση, ήταν στραβό το κλήμα από την αρχή.
Ο Βαλμπουενά δεν μπήκε ποτέ στο ματς -σε αντίθεση με τον Φορτούνη που προσπάθησε όσο μπορούσε- και το παζλ συμπληρώθηκε από την τραγική αντίδραση του Σα στο σουτ του Εντεργαρντ και στη κεφαλιά του τρίτου γκολ, αλλά και στην ανεκδιήγητη αντίδραση του Μασούρα.
Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε δύο μήνες που ο Μασούρας κάνει τόσο μεγάλη και ανεξήγητη γκέλα. Η πρώτη στη Λεωφόρο με το πλασέ-«γύρισμα αμυντικού» στον Διούδη και η δεύτερη χθες που εκμεταλλεύεται το λάθος του -αιωνίως μέτριου- Νταβίντ Λουίζ και αντί να δώσει έτοιμο γκολ στον Ελ Αραμπί, γράφει ίσως το χειρότερο highlight της ποδοσφαιρικής ζωής του.
Τέτοιου είδους λάθη κοστίζουν από ένα ματς, έως πολλά εκατομμύρια και δε δικαιολογούνται. Φανερώνουν έλλειψη ομαδικότητας, έστω και στιγμιαία, παντελή απουσία ψυχραιμίας, καθαρού μυαλού και στόχευσης. Είναι η στιγμή που λένε κάποιοι «καλά, δεν ξέρεις να πλασάρεις, γιατί δεν δίνεις τη μπάλα να το σιγουρέψεις και κοιτάζεις τον εαυτό σου;». Δεν τους αδικώ…
Λάθη έκανε και ο Μαρτίνς. Δεν θα ρίξω στο club τόσο πολύ το ανάθεμα που έμεινε με… τρεις στόπερ, συν τον Αβραάμ. Και πριν την απόκτηση Παπασταθόπουλου, το ίδιο ίσχυε αλλά με Σισέ αντί Σωκράτη. Ούτε μπορεί μια ομάδα να διαθέτει τέσσερις κεντρικούς αμυντικούς επιπέδου Σεμέδο, ούτε μπορεί να προβλέψει τους τραυματισμούς. Μπορούμε όμως να προσάψουμε στον Μαρτίνς πως δεν είχε έτοιμο plan b που να λειτουργεί σε πραγματικό χρόνο. Ολη την εβδομάδα γνώριζε ότι ο Μπα «είναι-δεν είναι», ίσως λοιπόν να έπρεπε να παρουσιάσει πιο έτοιμη ομάδα μεσοαμυντικά.
Επίσης, εντύπωση προκάλεσε η αλλαγή του Ελ Αραμπί. Του καλύτερου ποδοσφαιριστή του, του ανθρώπου που τον κράτησε για 80 περίπου λεπτά στο παιχνίδι της πρόκρισης. Προσωπικά, περίμενα να πάει με Αραμπί-Χασάν μαζί, αλλά προφανώς ο Πορτογάλος δεν ήθελε να δώσει επιπλέον χώρους από πίσω, βγάζοντας έναν μέσο.
Είναι ο νόμος που είπαμε πιο πάνω: όλα λάθος, όλα ανάποδα, μέχρι και η Αρσεναλ έβαλε δύο γκολ από μακρινή απόσταση και δεν θυμάμαι να το έχει ξανακάνει εδώ και πολύ καιρό!
Θαύματα, λοιπόν, δεν γίνονται και ο Ολυμπιακός πρέπει να βγει από αυτή τη σφαίρα του ιδεατού. Και του ανέφικτου. Η ανώμαλη προσγείωση, η ατυχία μετά την τύχη της Αϊντχόφεν, πρέπει να τον στείλει αποκλειστικά στους εν Ελλάδι στόχους, που είναι το νταμπλ!
Εδώ, στο Super League επίπεδο, τα λάθη διορθώνονται…
