Για μια δεκαετία περίπου ο Μάλκολμ Ντιλέινι κατάφερε να βρεθεί στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης. Γκαρντ πολύ υψηλού επιπέδου που ήξερε πολύ καλά πώς να βγάζει τον καλύτερο εαυτό του την κρίσιμη στιγμή, αλλά και πώς να κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του. Η θέση του άλλωστε, το απαιτούσε και με το παραπάνω.
Από την Ελάν Σαλόν στην Μπουντιβέλνικ και από εκεί μόνο ανοδική πορεία. Μπάγερν Μονάχου, Λοκομοτίβ Κουμπάν, Μπαρτσελόνα, Αρμάνι Μιλάνο. Στο μεσοδιάστημα είχε προλάβει να ζήσει τη μαγεία του ΝΒΑ με τους Ατλάντα Χοκς, ενώ αγωνίστηκε και στο πρωτάθλημα Κίνας με τους Γκουαντόνγκ Τάιγκερς.
Μια πορεία αξιοζήλευτη, μια πορεία που κάθε αθλητής που περνάει τον Ατλαντικό στα πρώτα χρόνια της καριέρας του θα ήθελε να ζήσει. Πλέον στα 33 του χρόνια ο άσος από το Μέριλαντ βρίσκεται σε μια νέα φάση στην καριέρα του, έχοντας αφήσει πίσω το θέμα καριέρας. Άλλωστε για τον ίδιο η πορεία στην Ευρώπη έχει φτάσει στο τέλος της, κάτι που παραδέχτηκε και στη μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στο SDNA.
Ο Ντιλέινι στις παρακάτω γραμμές κάνει τον απολογισμό της μεγάλης καριέρας του στην Ευρώπη, ξεχωρίζει στιγμές και πρόσωπα που τον «σημάδεψαν», ενώ εξηγεί ποιες αποφάσεις θα άλλαζε αν ήταν στο χέρι του. Παράλληλα, μιλάει για την ζωή μετά το μπάσκετ και αποκαλύπτει τις επαφές που είχε με ελληνικές ομάδες κατά τη διάρκεια της καριέρας του.
Εννιά χρόνια στην Ευρώπη. Τι απολογισμό θα έκανες για όσα έζησες;
«Για μένα ήταν μια προσπάθεια να επιστρέψω στο ΝΒΑ κάθε σεζόν που αγωνιζόμουν στην Ευρώπη. Ήθελα να είμαι ένας από τους καλύτερους γκαρντ στην Ευρώπη και αυτό με βοήθησε να βρω τον εαυτό μου και το πραγματικό μου επίπεδο. Με βοήθησε πολύ σαν παίκτη και σαν άνθρωπο η εμπειρία της Ευρώπης».
Το προηγούμενο καλοκαίρι είχες πει πως η σεζόν 2021-22 θα ήταν η τελευταία σου στην Ευρώπη. Υπάρχει κάτι που να άλλαξε την απόφασή σου;
«Δεν έχω υπογράψει πουθενά στην Ευρώπη, οπότε για μένα ο χρόνος τελείωσε εδώ. Δεν είμαι στο 100%, αλλά αν παρουσιαστεί μια ευκαιρία δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί το πράγμα. Ίσως παίξω ακόμα λίγο, αλλά δεν μπορώ να παίζω 10 σεζόν ακόμα. Οι σεζόν στην Ευρώπη είναι πολύ μεγάλες. Η δήλωση που είχα κάνει ωστόσο δεν αφορούσε τόσο το μπάσκετ, όσο την ψυχική υγεία μου».
Αν μπορούσες να ξεχωρίσεις μια σεζόν ως την καλύτερη της καριέρας σου, ποια θα ήταν αυτή;
«Η δεύτερη σεζόν στην Λοκομοτίβ Κουμπάν. Μια από τις αγαπημένες μου στιγμές ήταν το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, στο ΟΑΚΑ, όταν σκόραρα 20 πόντους στο δεύτερο ημίχρονο. Είχα έναν μικροτραυματισμό και δεν ένιωθα καλά, όμως στο δεύτερο ημίχρονο μπήκα στο παρκέ και έβαλα 20 πόντους και μετά το παιχνίδι ο κόουτς με κοίταξε μου έδωσε το χέρι και γελώντας μου είπε "ξέρεις τι έκανες;". Είχα μόνο 1 πόντο στο πρώτο ημίχρονο και 20 στο δεύτερο, ήταν τρομερό».
Κατά τη διάρκεια της καριέρας σου στα ευρωπαϊκά παρκέ κατάφερες να δείξεις την ηγετική παρουσία σου μέσα στο γήπεδο. Πόσο σημαντικό ήταν για σένα να έχεις ρόλο ηγέτης;
«Για τους συμπαίκτες μου ήταν σημαντικό. Ξέρουν ότι είμαι ένας από τους καλύτερους ηγέτες και ότι δούλευα σκληρά και ποτέ δεν δημιουργούσα πρόβλημα. Ήμουν επαγγελματίας και με τον κόσμο πάντα έδινα τα πάντα και προσπαθούσα να κερδίζω κάθε φορά. Πάντα είχα επικοινωνία με τον κόσμο μέσα στο γήπεδο και ήταν σημαντική για μένα. Ο κόσμος σεβόταν την παρουσία μου και εγώ προσπαθούσα να απαντάω κάθε φορά που μου ζητούσαν κάτι. Αυτό συνέβαινε σε όλες τις χώρες που έπαιξα».
Στην πορεία ήρθε και η παρουσία στο ΝΒΑ με τους Ατλάντα Χοκς. Ήταν η εκπλήρωση ενός ονείρου;
«Τα 2 χρόνια στην Ατλάντα ήταν πιο πολύ για να ζήσω το όνειρο του ΝΒΑ. Όταν υπέγραψα στους Χοκς ήμουν έτοιμος να παίξω στο ΝΒΑ, ένιωθα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για μένα να παίξω. Είχα και την οικογένειά μου κοντά, οπότε η απόφαση έγινε πιο εύκολη. Στη δεύτερη σεζόν μου η ομάδα μπήκε σε διαδικασία tanking και δεν υπήρχε φιλοδοξία για νίκη, κάτι που με βοήθησε ώστε να φύγω από το ΝΒΑ. Έζησα το όνειρο, αυτό βέβαια ήταν κάτι μεγαλύτερο για την οικογένειά μου. Δεν το έκανα για μένα, αλλά κυρίως για την οικογένειά μου. Έχτισα πολύ καλές σχέσεις και πήγα σε πολύ καλή ηλικία, όταν ήμουν 26 χρονών. Οπότε δεν ένιωσα ότι ζούσα κάτι νέο. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ στην πορεία μου».
Κοιτάζοντας πίσω στην καριέρα σου, ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που είχες να διαχειριστείς;
«Η πρόκληση ήταν στην rookie σεζόν μου στην Ευρώπη. Ήμουν νέος και έπρεπε να φτιάξω το όνομά μου. Έπρεπε να είμαι εκεί για την ομάδα μου και να διεκδικώ πράγματα. Ήμουν σκληρός στο παιχνίδι μου και πάντα έπαιζα με σκοπό να πάω στο ΝΒΑ έστω μια φορά. Εκτίμησα όλα όσα συνέβησαν σε μένα και με βοήθησαν να προχωρήσω. Είχα κάποια θέματα βέβαια στο κομμάτι της προσαρμογής, κατά την πρώτη μου σεζόν, αλλά αυτά ξεπεράστηκαν στην πορεία».
Αν μπορούσες να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, υπήρχε καμία απόφαση που θα άλλαζες ή κοιτάζοντάς την τώρα μετανιώνεις γι αυτή;
«Όλοι θα έλεγαν ότι δεν έχουν πάρει κακές αποφάσεις. Εγώ θα έλεγα ότι ίσως πριν από την πρώτη μου σεζόν θα περίμενα λίγο παραπάνω για το ΝΒΑ. Ο Πατ Ράιλι με ήθελε στο camp των Μαϊάμι Χιτ το 2011, την σεζόν που η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα. Είχα ακόμα μια ευκαιρία μετά την σεζόν στην Μπάγερν Μονάχου, αν ζύγιζα καλύτερα τα πράγματα ίσως να είχα μια ευκαιρία. Όμως συνολικά δεν μετανιώνω για τις αποφάσεις μου. Έγιναν όλες έπειτα από σκέψη, οπότε δεν μπορώ να πω ότι μετανιώνω για κάτι».
Σε αυτή σου την πορεία στην Ευρώπη, αν μπορούσες να ξεχωρίσεις 5 ανθρώπους που σε βοήθησαν πολύ ποιοι θα ήταν αυτοί;
«Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, που είναι ο αγαπημένος μου προπονητής. Μετά θα έβαζα τον Κόρι Χίγκινς, τον Κάιλ Χάινς και δύο ακόμα πρώην συμπαίκτες μου, τον Ντοντάι Ντρέιπερ και τον Κέβιν Πάντερ».
Ποιοι ήταν οι 5 πιο δύσκολοι αντίπαλοι του Μάλκολμ Ντιλέινι;
«Ταϊρίς Ράις, Κιθ Λάνγκφορντ, Μάικ Τζέιμς, Νάντο Ντε Κολό και Βασίλης Σπανούλης».
Ποιες ήταν οι 5 πιο καυτές έδρες στην Ευρώπη στις οποίες αγωνίστηκες;
«Σίγουρα θα έβαζα τη Σερβία, όταν έπαιξα κόντρα σε Ερυθρό Αστέρα και Παρτιζάν, το ΟΑΚΑ όταν αγωνιζόμουν με την Λόκο ιδίως, μετά θα έβαζα την έδρα της Φενέρ και τελευταία της Μπάνβιτ. Θυμάμαι το γήπεδο ήταν σαν κλουβί και ο κόσμος είχε τρέλα με την ομάδα».
Σε όλη σου την πορεία υπήρξαν δημοσιεύματα που σε συνέδεαν με ελληνικές ομάδες. Το 2014 βρέθηκες κοντά στον Ολυμπιακό, όμως επέλεξες την Λοκομοτίβ Κουμπάν. Έκτοτε υπήρξε άλλη φορά που να σε προσέγγισε ελληνική ομάδα και να είχες επαφές μαζί της;
«Δεν υπήρξαν άλλες επαφές σε πολύ προχωρημένο επίπεδο. Πριν πάω στην Αρμάνι Μιλάνο είχα επαφές με τον Ολυμπιακό, όμως ποτέ δεν έκανε πρόταση για μένα».
Σε τι φάση στην ζωή του βρίσκεται ο Μάλκολμ Ντιλέινι του 2022;
«Προσπαθώ να μείνω υγιής. Ακόμα και τώρα κάνω εξετάσεις στο γόνατο. Οι δύο τελευταίες σεζόν στο Μιλάνο ήταν δύσκολες γιατί είχα να διαχειριστώ τραυματισμούς στο γόνατο. Προσπαθώ να είμαι υγιής και εστιάζω σε στιγμές έξω από το μπάσκετ, απολαμβάνοντας χρόνο με την οικογένειά μου».
Αν είχες τη δυνατότητα να γυρίσεις το χρόνο πίσω και να μιλήσεις στον Μάλκολμ Ντιλέινι του 2011, πριν πάρει την απόφαση να αγωνιστεί στην Ευρώπη, τι θα του έλεγες;
«Αυτό που θα του έλεγα θα ήταν να αγκαλιάσει την διαδρομή που θα κάνει, γιατί αυτό ήταν κάτι που θα έκανε κάθε παίκτης στη θέση του. Εάν κοίταζα πίσω θα απολάμβανα περισσότερο τις στιγμές που έζησα μέσα και έξ από το γήπεδο και γενικότερα θα απολάμβανα περισσότερο όλη τη διαδρομή».