Επιτέλους νίκη - Επιτέλους χαμόγελα στον Άρη. Όχι τόσο γιατί η απόδοση της ομάδας ήταν η ιδανική. Κάθε άλλο! και πάλι ο Άρης εμφανίστηκε φοβικός και δυσκίνητος σε πολλά διαστήματα του αγώνα, όμως σε κάποια άλλα είχε τις εκλάμψεις ποιότητας που χρειάζονταν και πήρε την νίκη.
Από την αρχή των αγώνων του Άρη είναι σημαντικό η ομάδα να βρίσκει το γρήγορο γκολ, ώστε να ξεκλειδώνει τις αντίπαλες άμυνες και να αναγκάζει τον αντίπαλο να ανέβει, να ανοιχτεί, να ξεχάσει την αμυντική του προσέγγιση, που πολλές φορές κλείνει τα ατού των κιτρινόμαυρων, και να επικεντρωθεί αλλού.
Αν ο Άρης μείνει άσφαιρος για αρκετή ώρα, αναλώνεται σε λάθος κατανομή δυνάμεων, κλείνεται στο κέντρο, κλείνεται στην επίθεση και ίσως δίνει πάτημα για επίθεση των αντιπάλων και έξτρα κινδύνους στην πλάτη του. Απλά και ξεκάθαρα, δείτε μόνο τις κινήσεις του Μανού Γκαρθία όταν το σκορ των αγώνων είναι στο 0-0 και όταν ο Άρης προηγείται! Η μέρα με την νύχτα...
Η ποιότητα των παικτών του Άρη είναι σπάταλη, όμως αν ο αντίπαλος παίξει έξυπνα και τον παγιδεύσει τότε αρχίζουν τα προβλήματα.
Απόψε λοιπόν, απέναντι στην ομάδα του Πάμπλο Γκαρσία, ο Άρης προηγήθηκε νωρίς, γιατί πίεσε νωρίς και έδειξε από νωρίς την διάθεση του να "καθαρίσει" το παιχνίδι. Παράλληλα δεν επέτρεψε στον Φαν Φερτ και στον Καρλίτος, που μπήκε στην συνέχεια, να απειλήσουν ΣΤΙΓΜΗ` στην περιοχή του και κράτησε τον ρυθμό του αγώνα εκεί που τον συνέφερε μέχρι το φινάλε.
Αν ο Άρης ήθελε ρυθμό, πατούσε γκάζι και ίσως είχε ρυθμό μαζί του και ο Ατρόμητος. Αν οι παίκτες του Μάντζιου ήθελαν να "κοιμήσουν" το παιχνίδι, τότε μαζί τους κοιμόταν και ο Ατρόμητος. Σε κανένα σημείο του αγώνα οι παίκτες των φιλοξενούμενων δεν έδειξαν να φτάνουν κοντά στην ισοφάριση, παρά το άγχος και την νευρικότητα που έβγαζε ο Άρης στο ύφος του.
Ατομικά τώρα, και βλέποντας πως κινήθηκαν οι παίκτες των κιτρινόμαυρων στο γήπεδο, δεδομένα Μάγιο και Φρίντεκ έκαναν εξαιρετικό παιχνίδι. Τόσο ανασταλτικά, όσο και δημιουργικά. Μαζί τους, στις υψηλές βαθμολογίες και ο αλάνθαστος Φαμπιάνο και ο ορεξάτος και τρεχάτος Μανού.
Αλήθεια, ο Άρης χωρίς Φαμπιάνο είναι άλλη ομάδα...
Όσον αφορά τον Λορέν Μορόν, ο οποίος επέστρεψε και στο πρωτάθλημα στο σκοράρισμα, μπορεί να μην ήταν αρωγός μέσα στην περιοχή, ήταν όμως σημαντικό σκαλοπάτι για να αναπτυχθεί το παιχνίδι των Θεσσαλονικέων, απέναντι σε "κολώνες" Μπρόρσον και Σταυρόπουλο.
Πολύς ο λόγος και για τον Άκη Μάντζιο και την κριτική που δέχεται. Μπορεί η πίεση και οι αντιδράσεις του κόσμου να είναι κάπως υπερβολικά...αδόκιμες, ένεκα και των επιμέρους δυσκολιών που προέκυπταν ανά παιχνίδι, όμως το γενικότερο φίλινγκ, για παραπάνω δυνατότητες της ομάδας και φοβική προσέγγιση παραμένει. Και δεν υπάρχει δικαιολογία! Σε μια νέα βολιδοσκόπηση, μετά την νίκη, τα σχόλια παραμένουν αρνητικά και κάπως απαξιωτικά. Κατανοητό και αυτό. Σε κάποια, που έχουν να κάνουν με την κριτική, συμφωνώ απόλυτα! Ο Έλληνας τεχνικός όμως τα γνωρίζει και τα αφουγκράζεται όλα. Νιώθει την πίεση και στο ύφος του αντιλαμβάνεσαι πως προσπαθεί να ανταποκριθεί.
Απόψε, κόντρα στον Πάμπλο Γκαρσία, που έβγαλε νωρίς τον Μίχορλ (ορίστε;) και έκανε δώρο στον Άρη, ο τεχνικός των γηπεδούχων πήρε καλό βαθμό, βγαίνοντας αλώβητος. Το "μάτι" στη συνέχεια και η διαχείριση της αποδυτηριακής μάζας, καθώς και η βελτίωση της επιθετικής τακτικής είναι το βασικό του μέλημα για τις γιορτές. Ενόψει - κατά την διάρκεια - και μετά τις γιορτές...
Αν κάνουμε, δε, μια κουβέντα για το τι συνέφερε τον Άρη περισσότερο, αν υποθέσουμε πως δεδομένα θα είχε τιμωρημένη έδρα, τότε φτάνουμε στο καφενειακό συμπέρασμα πως ήταν πολύ καλύτερο να παίξει κεκλεισμένων με Ατρόμητο και Σέρρες, μετά το κακό του σερί, που σίγουρα δεν θα προσέλκυε κόσμο στο Βικελίδης, με βασικό του στόχο το 2/2 και το να γλυκάνει το κοινό του για όταν ξαναανοίξουν οι θύρες!
Καλύτερα στο μεθεπόμενο εντός να έχεις 20.000 παρά σε αυτό - το κρύο - απέναντι στον Ατρόμητο - παιχνίδι να είχες 5-10.000.
Γνωμούλα μου όμως, προχωράμε...
Ο Άρης συνεχίζει, μειώνει από την κορυφή και βλέπει το επόμενο παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό ως ξερολούκουμο. Αλλά το ίδιο έκανε και με τον Βόλο, άρα μην λέμε μεγάλα λόγια.
Το ποδόσφαιρο του βελτιώνεται διακριτικά, κάποια από τα ατού του ξαναμπαίνουν στην εξίσωση και έχει μάθει πόσο πονάει το "τζαμπ" των αντιπάλων. Ξέρει καλά (πλέον) πως δεν είναι άτρωτος, τουλάχιστον όχι όσο πίστευε! Πλέον δεν έχει δικαιολογίες και θα σοβαρευτεί...
