Γυρίζοντας το χρόνο πίσω ο Παναθηναϊκός στους περσυνούς τελικούς είχε πλεονέκτημα έδρας, είχε καλή ομάδα αλλά τη στιγμή των τελικών ήταν μουδιασμένος και φανερά αγχωμένος. Η εικόνα εκείνου του Παναθηναϊκού δε μοιάζει σε τίποτα με το σύνολο που μπήκε στους φετινούς τελικούς.
Καμιά φορά τα πράγματα εξηγούνται αρκετά απλά και η εύκολη και ξεκάθαρη ανάγνωση του πρώτου τελικού της Volley League λέει ότι οι πράσινοι σέρβιραν εξαιρετικά, είχαν τον πασαδόρο τους σε πολύ καλή μέρα και επιθετικά άγγιξαν το άριστα. Την ίδια ώρα ο Ολυμπιακός κινήθηκε στη μετριότητα και με εξαίρεση κάποια ξεσπάσματα του Πέριν και τη σταθερότητα του Παγένκ δεν κατάφερε να βρει ρυθμό και να απειλήσει με συνέπεια την απέναντι πλευρά.
Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παιχνίδι ξεκινώντας με άσσο και αυτό ήταν η καλύτερη είδηση για τον Ανδρεόπουλο. Η ομάδα του έχει αυτή την αρετή του καλού σερβίς και αυτό είναι ένα βαρόμετρο. Έχοντας πιεστικό σερβίς σε κάθε περιστροφή ο Ολυμπιακός βρήκε από το ρυθμό του με το «καλημέρα». Οι πράσινοι βρήκαν τις αδυναμίες της απέναντι πλευράς, πίεσαν με συνέπεια τον Κουμεντάκη και ουσιαστικά δεν του επέτρεψαν ποτέ να μπει στο κλίμα του παιχνιδιού κάτι που… απενεργοποίησε ένα από τα κλειδιά του Γκαρντίνι.
Η δουλειά που έκανε για μία ακόμα φορά ο Πρωτοψάλτης και ο Χανδρινός στο αμυντικό κομμάτι είναι ανεκτίμητης αξίας για τον Παναθηναϊκό καθώς αμφότεροι χάρισαν σιγουριά και πολλές πολλές κόντρα επιθέσεις. Ο Πρωτοψάλτης μάλιστα ήταν καθοριστικός και στην επίθεση. Ορισμένες στιγμές έδειχνε ότι αν χρειαστεί μπορεί να περάσει τη μπάλα ακόμα και με… ψαλιδάκι καθώς αποκτούσε αυτοπεποίθηση και κυρίως είχε τον τρόπο να νικάει ακόμα και ψηλά μπλοκ του Ολυμπιακού.
Το σημαντικότερο στοιχείο, όμως, ήταν ο Έλγκερτ. Είναι γεγονός ότι ο πασαδόρος των πρασίνων είχε πολλές διακυμάνσεις μέσα στη σεζόν και ενδεχομένως να μην κατάφερε ποτέ να δείξει τις πραγματικές του ικανότητες. Σε αυτό το παιχνίδι ωστόσο έκανε εξαιρετικό μοίρασμα. Ο Έλγκερτ μοίρασε έξυπνα το παιχνίδι του Παναθηναϊκού, αξιοποίησε στο έπακρο τον Νίλσεν και τους υπόλοιπους και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο Ολυμπιακός περιορίστηκε σε μόλις 3 νικηφόρα μπλοκ.
Οι ερυθρόλευκοι έδιναν την εντύπωση ότι είναι μόνιμα σε θέση άμυνας και δεν μπόρεσαν να βρουν ρυθμό στην επίθεση. Πέρα από το τρίτο σετ όπου ο Παναθηναϊκός δε σέρβιρε καλά και έμεινε στα… ρηχά ο Ολυμπιακός δεν είχε καλή δημιουργία και κατά συνέπεια ούτε καλή επίθεση. Ο Ατανασίεβιτς δεν κατάφερνε να βρει καλές προϋποθέσεις και σε συνάρτηση με το πολύ καλό πράσινο μπλοκ δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά.
Αυτή είναι ενδεχομένως η πρώτη φορά εντός των συνόρων που ο Ολυμπιακός νοιώθει πραγματική πίεση. Στη regular season έκανε γκέλες αλλά ανώδυνες καθώς δε του στέρησαν κάτι περισσότερο από την πρώτη θέση ενώ σε Κύπελλο, Σούπερ Καπ και League Cup έδειξαν υπεροχή όταν έφτασε η ώρα που κρινόταν ο τίτλος. Η εικόνα του θύμισε τους αγώνες με τον Μίλωνα στη Νέα Σμύρνη όταν και έμοιαζε να βρίσκεται πλήρως έξω από τα νερά της η ομάδα. Επειδή, όμως, ο τίτλος δεν κρίνεται στο πρώτο παιχνίδι και ο Ολυμπιακός έχει ποιότητα και εμπειρία είναι αναμενόμενο ότι η συνέχεια δε θα είναι εξίσου απλή για τους πράσινους.
