Λένε πως η επιτυχία ορίζεται από τρία Τ: Ταλέντο, τόλμη και τύχη. Το ταλέντο υπήρχε, κι ας ένιωσε κάποτε έτοιμος να τα παρατήσει, αντιλαμβανόμενος πως δεν οδηγεί πουθενά η προσπάθεια. Η τόλμη έβρισκε αποκούμπι στις – πάντα – έτοιμες βαλίτσες που είχε, ψυχωμένος να κυνηγήσει όποια πρόκληση του παρουσιαζόταν. Η τύχη του έφερε στο δρόμο του πριν από περίπου δέκα χρόνια την Αντριάνα και η επιτυχία μέσα από το πέρασμα των ετών ολοκληρώθηκε. Επιτυχία; Γράψτε λάθος. Για το ζεύγος Πασχαλάκη αυτό ορίζεται ως ευτυχία.
Ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης και η Αντριάνα Παπακωνσταντίνου στην συνέντευξη της ζωής τους στο SDNA. Ο νταμπλούχος Ελλάδος μιλάει μεταξύ άλλων για τη γυναίκα της ζωής του, την οποία ετοιμάζεται να παντρευτεί τους επόμενους μήνες και εκείνη αδυνατεί να συγκρατήσει τα δάκρυα της... Στην καλύτερη φάση τους όμως δεν χωρούν δάκρυα και ο Πασχαλάκης σπεύδει να ελαφρύνει το κλίμα: «Είπα και εγώ μόλις πάρουμε το πρωτάθλημα, θα παντρευτώ...».
Η Αντριάνα είναι κάτι παραπάνω από το στήριγμά του. Είναι εκείνη που τον κράτησε όρθιο όταν ένιωσε πως τον εγκαταλείπουν οι δυνάμεις του, εκείνη με την οποία συζητά και αποφασίζει για το μέλλον του, εκείνη που έχει «θυσιάσει» τη ζωή της και νιώθει δικαιωμένη τώρα που οι κόποι του αναγνωρίστηκαν. Ή όπως λέει ο Αλέξανδρος, μια... θηλυκή κόουτς μέσα στο σπίτι τους: «Οδηγίες παιδάκι μου μου δίνει για τον αντίπαλο. Έχει μάθει. Παρακολουθεί χρόνια ποδόσφαιρο. Μου λέει ποιον αντίπαλο πρέπει να προσέξω. Έχει ένστικτο και πάντα πέφτει μέσα. Ξέρει ποιος θα είναι ο καλύτερος στο γήπεδο». Η πιο αυστηρή κριτής του που σπάνια του χαρίζεται...
Αυστηρός κριτής υπήρξε και ο κόσμος του ΠΑΟΚ απέναντί του. Δικαιολογημένα απαντά ο Πασχαλάκης. Δεν τον ήξεραν. Του αρκούσε όμως που του έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη ο άνθρωπος στον οποίο οφείλει πολλά. Ο κ.Λουτσέσκου όπως έλεγε διαρκώς στην συνέντευξή του. Εκείνος που έβαλε το χέρι του σε όλα και ας έπαιζε το κεφάλι του κορώνα – γράμματα.
Το συγκλονιστικό παιχνίδι ως αντίπαλος του ΠΑΟΚ στην Τούμπα, το ματς – ορόσημο με τη Ξάνθη, η επόμενη ημέρα μετά τη Μπενφίκα... Όλα μέσα από την συνέντευξή τους στο SDNA.
Αλέξανδρος – Αντριάνα: Η πρώτη γνωριμία
Αντριάνα: «Είμαστε μαζί δέκα χρόνια περίπου. Γνωριστήκαμε σε κοινή παρέα και από τότε είμαστε αχώριστοι... Γνωριστήκαμε στη Λιβαδειά. Δεν ήξερα καν τι σημαίνει ποδόσφαιρο και δεν ήταν το πρώτο πράγμα που με κέρδισε... Λέω που θα μπλέξω τώρα. Μου άρεσε, του άρεσα αλλά ήταν κάτι... ξένο για μένα».
Αλέξανδρος: «Ήταν κακό που ήμουν ποδοσφαιριστής γιατί ήταν κόντρα στα θέλω της. Είναι δύσκολη δουλειά. Δεν έχεις σταθερή βάση και είναι δύσκολο για μια γυναίκα να σε ακολουθήσει. Η Αντριάνα το έκανε από την πρώτη στιγμή. Κολλήσαμε. Δικαιώνομαι για την επιλογή μου. Με έχει ζήσει στα άσχημα μου, στα καλά μου και στα πολύ καλά μου τώρα. Είμαι πολύ τυχερός που την γνώρισα...».
- Εμείς βλέπουμε έναν... τρελό Αλέξανδρο Πασχαλάκη, πως είναι εκτός γηπέδων;
Αντριάνα: «Είναι τρελός και εκτός γηπέδων αλλά είναι αυθεντικός άνθρωπος. Πάντα βγαίνει νικητής σε ό,τι κι αν κάνει. Είναι μαχητής στη ζωή του. Βλέπω όλα του τα παιχνίδια. Έχω πάει σε όποιο γήπεδο μπορείς να φανταστείς. Στο σπίτι βλέπουμε παρέα όλα τα παιχνίδια, τις μαγνητοσκοπημένες προπονήσεις του. Συζητάμε τα πάντα».
- Κριτική του κάνεις;
Αλέξανδρος: «Δεν μου λέει ποτέ τίποτα καλό (σ.σ. γελάει). Οδηγίες παιδάκι μου μου δίνει για τον αντίπαλο. Έχει μάθει. Παρακολουθεί χρόνια ποδόσφαιρο. Μου λέει ποιον αντίπαλο πρέπει να προσέξω και θα σου πει πως είμαι εγωιστής».
Αντριάνα: «Του κάνω αυστηρή κριτική. Προτιμώ να του λέω τα αρνητικά γιατί μέσα από αυτά βελτιώνεται. Ακόμη και σε μεγάλες βραδιές, θα βρω το λάθος του γιατί έτσι μαθαίνεις... Του λέω πάντα ποιον να προσέξει. Από ένστικτο. Ποιος πιστεύω ότι θα κάνει απέναντί του καλό παιχνίδι. Και πάντα βγαίνει... Είναι με όλη τη σημασία της λέξης αθλητής. Έχει πείσμα και θέληση. Έχει μια σωστή τρέλα που λειτουργεί θετικά».
- Ένιωσες ποτέ ότι ο Αλέξανδρος απογοητεύεται και είναι έτοιμος να τα παρατήσει;
Αντριάνα: «Στο Λεβαδειακό που δεν έπαιζε. Στα πρώτα μας χρόνια και μετά το εξάμηνο που έμεινε χωρίς ομάδα από επιλογή του. Σκεφτόταν μέχρι και να το εγκαταλείψει, ότι δεν προχωράει άλλο. Και του λέω όχι, θα βρούμε την άκρη. Δεν μας έχει αφήσει ο Θεός έτσι... Με πίστη και δουλειά όλα γίνονται».
Αλέξανδρος: «Πιο πολύ στο Λεβαδειακό, εκεί σκέφτηκα να τα παρατήσω. Όταν υπήρχαν μπροστά μου 6-7 τερματοφύλακες και εγώ έπρεπε να περάσω όχι έναν και δύο αλλά 5-6... Ήταν δύσκολα χρόνια, ψήθηκα όμως πολύ. Έγινα καλύτερος αλλά αυτή η τετραετία με πήγε και πίσω. Ζήταγα να φύγω και δεν με άφηναν. Ίσως ήμουν καλή επιλογή σαν τρίτος, σαν δεύτερος... Είχα όμως επιμονή, περίμενα να τελειώσει το συμβόλαιο μου και να πάω στην Κύπρο να αγωνιστώ. Απλά ήθελα να φύγω από τον Λεβαδειακό και να μετρήσω τις δυνάμεις μου. Η Κύπρος ήταν ένα πολύ μεγάλο σχολείο. Η πρώτη γεμάτη χρονιά, βρήκα έναν πολύ καλό προπονητή τερματοφυλάκων και μέσα σε ένα εξάμηνο είχα προτάσεις από ομάδες Α' εθνικής Κύπρου αν και μόλις τελείωσε η χρονιά η επιλογή μας ήταν να φύγουμε...».
- Μου δίνετε την αίσθηση πως είχατε πάντα έτοιμες βαλίτσες για κάθε νέα πρόκληση. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό;
Αντριάνα: «Διαρκώς με μια βαλίτσα στο χέρι. Εγώ προσαρμοζόμουν. Μαζί του να ήμουν και δεν είχα πρόβλημα. Σε όλα ήταν προτεραιότητα ο Αλέξανδρος».
Αλέξανδρος: «Για μένα είναι πιο δύσκολο γιατί την μετακόμιση την κάνω εγώ (σ.σ γελάει). Μόλις η Αντριάννα έκανε κάτι σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο της έλεγα πρέπει να το σταματήσεις, πρέπει να φύγουμε... Είχαμε κάποιες προτάσεις από το εξωτερικό αλλά και από την Ελλάδα. Στην αρχή κοιτάξαμε έξω αλλά από την άλλη ο ΠΑΟΚ ήταν μια πρόκληση. Το συζητήσαμε, τα βάλαμε κάτω και πήραμε την απόφαση. Τα πάντα είναι ρίσκο σε αυτήν την ζωή...».
Αντριάνα: «Κατευθείαν μόλις ήρθε η πρόταση του ΠΑΟΚ, είπαμε: “Εκεί πάμε”».
“Είπα στον εαυτό μου: Ή θα ματώσεις παντού ή θα φύγεις από την Τούμπα ηττημένος”
- Πριν υπογράψεις στον ΠΑΟΚ, φορώντας την φανέλα του ΠΑΣ Γιάννινα, έκανες ένα συγκλονιστικό παιχνίδι στην Τούμπα και βγήκες MVP, το θυμάσαι εκείνο το ματς;
Αλέξανδρος: «Δύσκολο παιχνίδι λόγω συνθηκών. Μείον 7. Το γήπεδο ήταν γυαλί. Τα παιδιά από τον ΠΑΟΚ είχαν ζητήσει παπούτσια με σχάρα γιατί δεν μπορούσε να πατηθεί το γήπεδο. Στην πρώτη επέμβαση που κάνω, θυμάμαι έχω σκίσει τα πάντα, από γόνατο μέχρι τα πλευρά. Και ξεκινάω και λέω, ή θα ματώσεις παντού ή θα φύγεις από εδώ ηττημένος. Με επιμονή, με τρέλα...
Θυμάμαι οι συζητήσεις με τον ΠΑΟΚ ξεκίνησαν μετά από τρεις εβδομάδες, ένα μήνα. Είδαν πως είχα μια συνέχεια, μια διάρκεια στις καλές εμφανίσεις. Έμαθα ότι ο Μίχελ ήθελε και άμεσα να μετακομίσω στην Τούμπα».
Αντριάνα: «Υπήρχε και νωρίτερα ενδιαφέρον. Από την Κύπρο ακόμη... Μας το επιβεβαίωσαν και τώρα. Έμεινε εκεί όμως...».
- Ναι, αλλά δεν ήρθες ως βασικός. Έπρεπε να “παλέψεις” για τη θέση σου...
Αλέξανδρος: «Στην αρχή αυτό ήταν το κόλλημα μου. Είχα βρει ρυθμό, είχα παιχνίδια και έπρεπε να ζήσω από την αρχή όλη τη διαδικασία, να παλέψω, να ξεκινήσω από το μηδέν. Είχα υπογράψει για ένα χρόνο στον ΠΑΟΚ. Είχα ζητήσει να έρθω για ένα χρόνο, να δω αν μπορώ να διαχειριστώ την πίεση και το πως θα εξελιχθεί η παρουσία μου στην ομάδα. Να δω τις δυνάμεις μου, τι μπορώ να κάνω και τελικά μου βγήκε σε καλό. Στο εξάμηνο πάνω, πριν το παιχνίδι με την Ξάνθη, ήρθε η επιβράβευση με το νέο συμβόλαιο».
Ο Λουτσέσκου τα έπαιζε όλα ή τίποτα. Μου λέει: Παίξε, σε εμπιστεύομαι. Θα μπεις μέσα και θα τους κερδίσεις.
- Κομβικό παιχνίδι εκείνο... Πήρες φανέλα βασικού σε ένα do or die παιχνίδι για τον ΠΑΟΚ...
Αλέξανδρος: «Σε εκείνο το παιχνίδι μου έδωσε τα γάντια ο κ. Λουτσέσκου και μου λέει, παίξε. Από την Τετάρτη κιόλας μου το είχε πει. Παίξε, σε εμπιστεύομαι. Τίποτα παραπάνω, θα μπεις μέσα και θα τους κερδίσεις. Ένιωσα πολύ περίεργα, λέω πως γίνεται να με εμπιστεύεται τόσο πολύ γιατί έβλεπε πράγματα μόνο από την προπόνηση και από ένα - δύο παιχνίδια στο Κύπελλο. Πραγματικά με πίστευε πάρα πολύ ο κ.Λουτσέσκου και ευθύνεται ότι υπέγραψα χωρίς δεύτερη σκέψη. Νομίζω ότι έχει βάλει και το χέρι του κιόλας...»
- Έξτρα πίεση με το “καλημέρα”...
Αλέξανδρος: «Πιο δύσκολη ήταν η επιλογή του προπονητή. Γιατί έπαιζε με το όλα ή τίποτα. Εμπιστεύεται έναν άνθρωπο που δεν ξέρει αν θα του βγει, εκείνη τη στιγμή αν δεν πάει καλά, εκείνος φεύγει από την ομάδα άρα ένιωσα τεράστια εμπιστοσύνη από τον κ. Λουτσέσκου εκείνη την ώρα και από τον Γιώργο Σκιαθίτη (σ.σ. προπονητής τερματοφυλάκων). Και εγώ ήθελα να τον δικαιώσω, εκείνον, τους συμπαίκτες μου και τον κόσμο. Ο κόσμος βέβαια δεν πίστευε σε μένα, δεν πίστευε ότι μπορούσα να τα καταφέρω.
Είχαμε μεγάλη πίεση απ΄ όλο τον οργανισμό γιατί δεν ήξερες τι σου ξημερώνει. Ήξερες ότι αν δεν πάει καλά εκείνο το παιχνίδι, τελειώνουν τα πάντα. Τελειώνει ο προπονητής και ό,τι ακολουθεί... Ήταν μεγάλη πρόκληση για εμάς, ειδικά για τα παιδιά που μπήκαν να παίξουν εκείνη την ημέρα... Να αποδείξουμε ότι τίποτα από αυτά που ακούγονται δεν ισχύει, τίποτα από αυτά δεν αξίζει να ακούγεται για τον ΠΑΟΚ. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη πρόκληση από το να αποδείξουμε σε όλους εκείνους που έκραζαν και έλεγαν αυτά τα άσχημα πράγματα για την ομάδα, ότι θα χειροκρατάτε σε λίγο καιρό...».
- Γιατί λες πως ο κόσμος δεν σε πίστευε; Υπήρχε δυσπιστία προς το πρόσωπό σου;
Αλέξανδρος: «Σίγουρα ένιωσα να με αντιμετωπίζουν με δυσπιστία. Τους κατανοώ. Όταν δεν έχεις καταφέρει πολλά μέχρι τότε, δεν έχουν εικόνα από σένα, σίγουρα θα υπάρχει δυσπιστία. Και εγώ κλήθηκα να δικαιώσω εκείνους που με εμπιστεύθηκαν».
- Με τον Λουτσέσκου τι είπατε μετά το παιχνίδι; Βασικά πως είναι σαν άνθρωπος;
Αλέξανδρος: «Αγκαλιάζω τον προπονητή. Του λέω για σένα. Όντως του άξιζε. Αγκαλιαζόμαστε όλοι οι παίκτες και λέμε ή τώρα ή ποτέ. Τώρα πρέπει να δείξουμε ποιοι είμαστε. Ο Λουτσέσκου είναι σοβαρός, δίκαιος, τελειομανής. Ζει με κανόνες ειδικά στη δουλειά του. Μας νιώθει όλους σαν παιδιά του. Έχει καλοσύνη μέσα του. Δεν το βλέπει μόνο σαν δουλειά...».
- Αντριάνα, πριν από τόσο κομβικά παιχνίδια, πως το ζει ο Αλέξανδρος;
«Πάντα είναι αγχωμένος, θέλει να βγάλει τον καλύτερο του εαυτό. Μου λέει τις σκέψεις του, τι φοβάται, συζητάμε τα πάντα. Είμαι το τελευταίο και το πρώτο τηλεφώνημά του πριν και μετά τα παιχνίδια. Φέτος του έλεγα θα το πάρουμε το πρωτάθλημα, εκείνος δεν σκέφτεται μακροπρόθεσμα. Του έλεγα δεν χάνεται. Όταν δίνεις καλό, παίρνεις καλό... Μας το χρώσταγε ο Θεός».
- Πριν πάμε στη φετινή χρονιά, πώς την ζήσατε την περσινή ταραχώδη χρονιά;
Αντριάνα: «Δύσκολη περίοδος. Νιώθαμε όλοι μια αδικία. Δεν ήταν ποδόσφαιρο αυτό που ζήσαμε. Ήταν μια σφαλιάρα άσχημη για όλους. Σαν να φτάσαμε στην πηγή και μας έκοψαν τα πόδια. Μετά από όλα αυτά λες τι εξέλιξη θα έχει αυτό το ποδόσφαιρο. Προσπάθησαν να κλονίσουν το κλίμα της οικογένειας του ΠΑΟΚ αλλά δεν τα κατάφεραν...».
Αλέξανδρος: «Χάλια τελείως. Στα αποδυτήρια όμως ήμασταν ίδιοι. Αν μας έβλεπε κάποιος, θα έλεγε μα καλά δεν έγινε τίποτα; Όχι! Έπρεπε να είναι τα αποδυτήρια άψογα γιατί έπρεπε να διαχειριστούμε τα υπόλοιπα παιχνίδια. Αυτό συνεχίσαμε να κάνουμε και φέτος. Τα εξωαγωνιστικά δεν πρέπει να επηρεάζουν τα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ. Είναι κανόνας για εμάς».
- Ακούγοντας τον προπονητή να αναφέρεται συχνά στα περσινά γεγονότα, τι σκεφτόσουν;
«Αυτό που σκέφτομαι εγώ και όλοι οι συμπαίκτες μου. Ό,τι λέει ο προπονητής μας είναι κανόνας, είναι νόμος και το στηρίζουμε μέχρι τέλους. Μας πώρωσε περισσότερο εκείνο το διάστημα. Μετά η ζωή προχωράει και πρέπει να αντιμετωπίσεις τις νέες προκλήσεις».
- Ήταν το βράδυ του αποκλεισμού με τη Μπενφίκα το πιο δύσκολο για εσάς;
Αντριάνα: «Μεγάλη στεναχώρια. Πιστεύαμε ότι μπορούμε να περάσουμε... Θυμάμαι ότι τον έκραζα... (σ.σ. γελάει). Ήταν δύσκολο βράδυ για εμάς. Βέβαια οι παίκτες δεν είναι μηχανάκια. Ο Αλέξανδρος δεν θα έκανε ποτέ κάτι για να βλάψει την ομάδα του».
Αλέξανδρος: «Όταν κάτι δεν πάει καλά, ο πρώτος που στεναχωριέται είμαι εγώ... Είχα ανάμεικτα συναισθήματα... Από την μία, ήμουν δυσαρεστημένος γιατί προσπάθησα να σώσω τον συμπαίκτη μου καθώς μου γύρισε τη μπάλα πίσω και ήθελα να γλιτώσω ένα κόρνερ γιατί είχαμε φάει γκολ από κόρνερ και από την άλλη όταν τα έβαλα κάτω, είπα καλύτερα που έγινε έτσι, είδα ποιος είναι δίπλα μου και ποιος όχι. Μετά σκεφτόμουν πάλι αρνητικά και έλεγα για πολύ λίγο δεν τα καταφέραμε. Αν τα βάλω κάτω όμως και τα ισορροπήσω, η περσινή πορεία ήταν πετυχημένη στα προκριματικά του Champions League, είχαμε μπροστά μας ένα... βουνό, φτάσαμε να αμφισβητείται η Μπενφίκα για το αν θα περάσει στην επόμενη φάση, φτάσαμε να παίζουμε το τελευταίο παιχνίδι και να δίνει ο πρόεδρος τους μυθικό πριμ για να περάσουν μετά το 1-1 του πρώτου παιχνιδιού. Στη Λισαβόνα έκανα το καλύτερο μου παιχνίδι στην Ευρώπη φέτος... Έτσι τα έβαλα όλα στη ζυγαριά».
- Άκουσες τις «σειρήνες» στα αυτιά σου;
Αλέξανδρος: «Ακούσαμε πολλά το προηγούμενο καλοκαίρι. Όταν μπαίνει όμως μπροστά ένα πρότζεκτ που λέει πάμε να κατακτήσουμε πρωτάθλημα, Κύπελλο, κάτι το οποίο δεν έχει γίνει ποτέ στην ιστορία της ομάδας, είναι τρομερό κίνητρο για να κλείσεις τα αυτιά σου στις σειρήνες. Και στο τέλος δικαιωθήκαμε. Αυτή είναι η χαρά μας».
- Βάζω στην κουβέντα μας το όνομα Ιβάν Σαββίδης...
Αντριάνα: «Ένας άνθρωπος που εμπνέει σεβασμό».
Αλέξανδρος: «Όταν δίνει το λόγο του, θα τον τηρήσει μέχρι το κόκκαλο. Είπε ότι δεν θα πατήσει στο γήπεδο και το τηρεί. Δεν υπάρχει κανείς στην Ελλάδα που θα μπορούσε να το κάνει. Δείχνει τιμή με λόγο και πράξεις. Και αυτό έχει περάσει σε όλα τα παιδιά. Περιμένουμε να τον δούμε επιτέλους στο γήπεδο...».
Ήθελα να βάλω γκολ. Ο κ.Λουτσέσκου γύρναγε από την άλλη και έλεγε: Θα με τρελάνει αυτό το παιδί
- Στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό, σε είδα να ανεβαίνεις σαν να περιμένεις να εκτελέσεις εσύ το πέναλτι και να σκοράρεις φέτος και εσύ... Το ζητούσε και η Τούμπα άλλωστε...
Αλέξανδρος: «Μόνο αυτό δεν έκανα φέτος (σ.σ. γελάει). Με κράταγε ο προπονητής τερματοφυλάκων, μου έλεγε μην πας να ζητήσεις το πέναλτι. Σε κάθε φάση στο τέλος του έλεγα να ανέβω πάνω μπας και... Και μου έλεγε ήρεμα, ήρεμα μην τρελαίνεσαι να βάλεις γκολ. Είναι κάτι που δεν έχω πετύχει φέτος. Στο πέναλτι με τον Λεβαδειακό είχε τρελαθεί και ο κ.Λουτσέσκου, γύρναγε από την άλλη και έλεγε: Θα με τρελάνει, θα με τρελάνει αυτό το παιδί».
- Τη στολή Superman πως την εμπνεύστηκες στην φιέστα;
Αλέξανδρος: «Από τα Γιάννενα είχε βγει αυτό με τον Superman. Από πέρσι, έχω ένα μποξεράκι Superman που μου το πήρε η Αντριάνα και το φοράω... γούρι. Στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν, είμαι στα αποδυτήρια, στην Τούμπα, ξεντύνομαι, δεν έχω καταλάβει ότι έχει μπει ο προπονητής. Με κοιτούν όλοι και λέω γιατί έχει τόση ησυχία. Eίχε δώσει σήμα ο κ. Λουτσέσκου να μην μιλήσει κανείς. Γυρνάω και σκάνε όλοι στα γέλια και έτσι έμεινε... Είναι και ο τρόπος -βέβαια- που βγαίνω με τις μπουνιές στις εξόδους».
- Κλείνοντας, να ευχηθώ με το καλό και πολλά... ΠΑΟΚτσάκια στην οικογένεια;
Αντριάνα: «Ναι, είναι κάτι που το θέλουμε πολύ. Είμαστε σαν παντρεμένοι αλλά πλέον οι συνθήκες είναι οι κατάλληλες για εμάς».