Ο Παναθηναϊκός είναι και πάλι εδώ. Όχι πως δεν το ξέραμε, αλλά μετά την “εύκολη” ήττα στην Τούμπα, ήταν ένα ζητούμενο τo πως θα φανείς κόντρα σε μια ακόμη - θεωρητικά - καλύτερη από σένα ομάδα.
Απολύτως απαραίτητο το “θεωρητικά” διότι μέσα στο γήπεδο φάνηκε ακριβώς το αντίθετο. Οι πράσινοι μπήκαν με το μαχαίρι στα δόντια, επικράτησαν κατά κράτος σε όλες τις προσωπικές μονομαχίες, είχαν τις καλύτερες ευκαιρίες και εν τέλει είναι αυτοί που αδικούνται από το τελικό 0-0 καθώς δεν είχαν την απαραίτητη αποτελεσματικότητα. Αν έπρεπε κάποιος να νικήσει αυτός ήταν μόνο ο Παναθηναϊκός, ο οποίος με την απόδοσή του έπεισε και τον πλέον απαιτητικό ότι έχει πλέον ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ και τυπικά σε κανονικές (αγωνιστικές) συνθήκες.
Ένα απίστευτο come back, αν σκεφτεί κανείς που βρισκόσουν το καλοκαίρι, που βρίσκεσαι τώρα και τι respect απολαμβάνεις από φίλους και εχθρούς. Για όσους το έχουν ξεχάσει να υπενθυμίσουμε ότι μόλις πέρσι η ΑΕΚ πήρε το πρωτάθλημα, έχει ήδη μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ κι όμως στο φινάλε μόνο “ευχαριστώ” δεν σου είπε που γλίτωσε την ήττα. Αυτό φτάνει και περισσεύει τη δεδομένη στιγμή για να πειστεί και ο τελευταίος για το θαύμα που έχει συντελεστεί, για την επιστροφή της κανονικότητας, έστω και σε αγωνιστικό επίπεδο, γιατί τα υπόλοιπα δεν είναι να τα συζητάμε και να χαλάμε τις καρδιές μας.
Παράλληλα, μια ακόμη νίκη αυτών των παιδιών και όσων τρέχουν την ομάδα είναι ΚΑΙ το σημερινό Ολυμπιακό στάδιο. Ναι, αυτό που όλοι, λογικά σκεπτόμενοι, φοβόμασταν το καλοκαίρι μετά την αναγκαστική φυγή από τη Λεωφόρο και που πλέον όχι απλά γεμίζει ολοένα και περισσότερο (35 και βάλε ετούτη τη φορά) αλλά έχει και εκπληκτικό παλμό. Όπως δηλαδή συνέβαινε παλιά.
Ζήσαμε λοιπόν ένα πολύ όμορφο απόγευμα στο ΟΑΚΑ, με τον Παναθηναϊκό να αξίζει τη νίκη που τελικά δεν ήρθε, αλλά ανεξάρτητα από αυτό να πείθει με τη συνολική του παρουσία και δικαίως να φωνάζει “να περάσει ο επόμενος” εν' όψει Ολυμπιακού. Το ντέρμπι που προ διμήνου ίσως και να το περίμενες με φόβο, τώρα αδημονείς να έρθει και τραγουδάς και... μπασκετικά συνθήματα περί Φαλήρου. Αυτό τα λέει όλα περί της αλλαγής που έχει συντελεστεί.
Ο Δώνης δέχτηκε ένα γερό χτύπημα πριν τη σέντρα, αλλά το κάλυψε με εξαιρετικό στήσιμο. Από το blog της Πέμπτης σας γράψαμε πως αν δεν παίξει ο Κολοβέτσιος θα αλλάξεις εκτός από πρόσωπα και σύστημα και το τρένο επέλεξε σύστημα με τρεις πίσω (3-4-2-1), αν και στη συνέντευξη Τύπου δήλωσε ότι το είχε προαποφασίσει ανεξάρτητα από τις απουσίες.. Αποδείχτηκε επίσης και κάτι άλλο που λέγαμε μετά το ματς της Τούμπας. Σημασία δεν έχει απλά το σύστημα που επιλέγεις, αλλά οι παίκτες που το υπηρετούν και η βραδιά στην οποία θα βρεθούν. Δηλαδή ήταν πιο επιθετικός στην Τούμπα με το 4-4-2 που “κατηγορήθηκε” από τον πάσα ένα ξυπνητζή του πληκτρολογίου ο Δώνης ή τώρα με τρεις πίσω; Ηταν τώρα για τον απλούστατο λόγο ότι στην Τούμπα δεν έχασες λόγου συστήματος αλλά επειδή υστέρησαν οι... πάντες πλην Διούδη.
Αντίθετα αυτή τη φορά ο Δώνης ευτύχησε να έχει τους περισσότερους παίκτες του σε εξαιρετικό βράδυ. Ενα κλικ πιο πάνω απ' όλους ο Κουρμπέλης και ο Ινσούα, που έκαναν μακράν το καλύτερό φετινό τους παιχνίδι, εξαιρετικοί ο Μπουζούκης με τον Γιόχανσον (ως το 70 που κουράστηκε), αν και γενικότερα ισχύει το κλασικό δεν υστέρησε κανείς.
Σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτου αποτελέσματος ο Παναθηναϊκός απέδειξε ότι ειδικά μέσα στο ΟΑΚΑ για να τον κοιτάξεις στα μάτια και να τον κερδίσεις θα πρέπει να φτύσεις αίμα. Δεν περιμένω τίποτα λιγότερο ως εικόνα (για το αποτέλεσμα) ούτε με τον ΠΑΟΚ, ούτε με τον Ολυμπιακό στα εντός.
