Ένας αιώνας παρά τέσσερα χρόνια: αν η ΑΕΚ ήταν άνθρωπος θα ήταν μια γηραλέα κυρία (κλεισμένη στο σπίτι αυτές τις μέρες μάλλον...). Οι ιστορίες που κατά καιρούς θα είχε αφηγηθεί στα εγγόνια της και στα δισέγγονά της θα ήταν άπειρες. Γεμάτες όμορφες στιγμές και μπόλικες πίκρες βεβαίως. Αλλά στα γενέθλιά της, η εξιστόρηση αυτών των τελευταίων δεν θα είχε θέση. Οι άπειροι θαυμαστές που θα είχε συγκεντρώσει γύρω της σε αυτά τα 96 χρόνια παρουσίας της θα είχαν επίσης να τις διηγούνται και εκείνοι - δίχως αυτούς άλλωστε, αυτή η 96χρονη κυρία δεν θα είχε την ίδια ιστορία.
Η ΑΕΚ γίνεται 96 χρονών και ανάμεσα στα αμέτρητα ταξίδια της, τις μεγάλες επιτυχίες και τις στιγμές συγκίνησης που έχει προσφέρει σε όλους εκείνους που την αγάπησαν και την ακολούθησαν, το να υπάρξει ένα εντελώς δίκαιο ξεσκαρτάρισμα των πιο σημαντικών γεγονότων της ταραχώδους ζωής της, είναι ανέφικτο - κάποια γεγονότα είναι σίγουρο πως θα αδικηθούν.
Με πλήρη συνείδηση αυτής της αναπόφευκτης αδικίας, το SDNA θα επιχειρήσει να κάνει το top-10 των μεγαλύτερων «κιτρινόμαυρων» στιγμών που θα συναντήσει κανείς στα ιστορικά κιτάπια της 96χρονης ιστορίας της ΑΕΚ. Και ας μας συγχωρέσουν όσες αδικηθούν.
10. Το πρώτο πρωτάθλημα στο χάντμπολ το 2011
Σήμερα, το τμήμα χάντμπολ της ΑΕΚ θεωρείται ένα από τα πιο επιτυχημένα και ένα από τα πιο ελπιδοφόρα για το μέλλον. Όμως για να φτάσει σήμερα η Ένωση να θεωρείται μάλλον η πρώτη δύναμη στην Ελλάδα, έπρεπε να γίνει κάτι που έμοιαζε βγαλμένο από ταινία: αυτό ήταν ο τίτλος του 2011 κόντρα στον ΠΑΟΚ, το πρώτο χαντμπολικό πρωτάθλημα στην ιστορία της ΑΕΚ δηλαδή. Ένας τίτλος που έμοιαζε λες και ξεπήδησε από ταινία.
Ήταν τότε που ο ΠΑΟΚ πήγαινε μέσα στην έδρα του για το τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημά του. Η ΑΕΚ έχανε με 22-20 στο τελευταίο λεπτό και με φοβερή αντεπίθεση διαρκείας, παίζοντας χωρίς τερματοφύλακα στα τελευταία δευτερόλεπτα, γύρισε ένα χαμένο ματς σημειώνοντας νίκη τίτλου μέσα στη Μίκρα με 23-22! Ο Χριστόφορος Μπακαούκας και το νικητήριο γκολ που πέτυχε στο 59:59 θα γραφτούν για πάντα στις σελίδες με τις σημαντικότερες και πιο ηδονικές στιγμές στην ιστορία της ΑΕΚ: εκείνο το γκολ, εκείνη η ανατροπή από την οποία ξεκίνησαν όλα...
09. Η ευρωπαϊκή πορεία στο βόλεϊ το 2000
Το βόλεϊ δεν είναι από τα αθλήματα που η ΑΕΚ έχει να περηφανεύεται αναφορικά με τις επιτυχίες της. Ως εκ τούτου κάθε επιτυχία της είναι δεδομένο πως καταλαμβάνει πολύ μεγαλύτερη σημασία. Υπό αυτή την έννοια, η τρελή και παλαβή πορεία της ΑΕΚ στο Κύπελλο Κυπελλούχων της σεζόν 1999-2000, η συμμετοχή της στο Final Four της διοργάνωσης και τελικά η κατάκτηση της 3ης θέσης, συνιστά επιτυχία μεγατόνων.
Ήταν μια πορεία αληθινό ποίημα, μια πορεία με σπασμένα φρένα: η Ένωση έφτασε στο Final Four με ρεκόρ 8-1 και έχοντας χάσει μόνο το τελευταίο αδιάφορο παιχνίδι του ομίλου της από τη Γαλατασαράι με 3-1 στην Τουρκία. Είχαν προηγηθεί ορισμένα πραγματικά επικά βράδια: το «σκούπισμα» επί της Ντιναμό Βίτεμπσκ με ισάριθμα 3-0, το 3-0 κόντρα στις Κάννες, το διπλό στο Βελιγράδι επί του Ερυθρού Αστέρα με 3-1, παιχνίδι μάλιστα που υπήρξε το μοναδικό που η ΑΕΚ έχασε σετ από όλες τις νίκες της. Στον ημιτελικό η παλαβή πορεία της ΑΕΚ έλαβε τέλος καθώς «λύγισε» από την πανίσχυρη Κούνεο με 1-3, αλλά το θριαμβευτικό 3-0 επί της Γαλατασαράι στον μικρό τελικό, που της χάρισε την τρίτη θέση της διοργάνωσης, επισφράγισε την σημαντικότερη επιτυχία στην ιστορία του τμήματος βόλεϊ της ΑΕΚ.
08. Το ευρωπαϊκό της Λοζάνης το 2000
Δυο χρόνια πριν, η μπασκετική ΑΕΚ είχε φτάσει πολύ κοντά στο δεύτερο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας της. Το τρίποντο του Πρέλεβιτς κόντρα στην Μπενετόν του Ομπράντοβιτς, έστελνε την Ένωση στον τελικό της Ευρωλίγκας αλλά εκεί, η Κίντερ αποδείχθηκε κλάσεις ανώτερη. Η ήττα εκείνη υπήρξε η απαρχή του ξηλώματος μιας πανάκριβης ομάδας για την ΑΕΚ και η στροφή σε μια λογική στήριξης Ελλήνων παικτών. Και αν αυτό το σκεπτικό άργησε περίπου ένα χρόνο να αποδώσει καρπούς, την άνοιξη του 2000 αποδείχθηκε πως είχε την δυνατότητα να αλλάξει την ιστορία της ΑΕΚ.
Ο Κακιούζης, ο Χατζής, ο Κορωνιός, ο Ντικούδης, ο Τσακαλίδης συνεπικουρούμενοι από την ηγετική φυσιογνωμία του Άντονι Μπούι και την προπονητική σοφία του Ντούσαν Ίβκοβιτς έβρισκαν στον τελικό της Λοζάνης για το Κύπελλο Σαπόρτα και πάλι την Κίντερ Μπολόνια. Όμως αυτή τη φορά, μόνο ανίκητη δεν ήταν. Αυτή τη φορά, η ΑΕΚ δεν ήταν απλά αποφασισμένη αλλά είχε και την ποιότητα να επιστρέψει στους ευρωπαϊκούς τίτλους μετά από 32 χρόνια. Η Λοζάνη θύμιζε κάτι από Νέα Φιλαδέλφεια και εκείνο το βράδυ άπαντες το ήξεραν: η ΑΕΚ θα έκανε δυο τα ευρωπαϊκά της. Και κόντρα στη Κίντερ Μπολόνια, το πιάτο της εκδίκησης δεν είχε κρυώσει πολύ...
07. Το επικό 2-2 στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» το 2002
Είναι αδύνατο, έξω από κάθε πραγματικότητα, εκτός τόπου και χρόνου, να ρωτηθεί ένας ΑΕΚτσής αναφορικά με τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές βραδιές της ΑΕΚ στα ποδοσφαιρικά κύπελλα Ευρώπης και να μην συμπεριληφθεί αυτός ο άθλος. Πολλοί είναι εκείνοι που θα μιλήσουν για τη νίκη επί της Ρεάλ το 1985 ή για τη νίκη επί της Μίλαν το 2006. Πολλοί είναι και εκείνοι που θα αναφέρουν και την επική πρόκριση επί της Λεβερκούζεν ή τις δυο ονειρικές βραδιές με τους Ρέιντζερς, που έκαναν την Ένωση την πρώτη ελληνική ομάδα που περνάει σε ομίλους Champions League, ενώ είναι μάλλον αδύνατο να ξεχάσει κάποιος και εκείνο το συνταρακτικό 3-3 στην Νέα Φιλαδέλφεια κόντρα στην Ρεάλ. Αλλά το 2-2 του «Σαντιάγκο Μπερναμπέου», αυτό είναι κάτι άλλο...
Ποιος θα το περίμενε στο 73ο λεπτό εκείνου του αγώνα, όταν η ΑΕΚ ένιωθε ικανοποιημένη που έχανε απλά με το αξιοπρεπές 2-0 από τους «Γκαλάκτικος», όταν ο Ντούσαν Μπάγεβιτς έμοιαζε να έχει πετάξει λευκή πετσέτα έχοντας βγάλει τους Τσιάρτα και Νικολαΐδη για να ξεκουραστούν αφού δεν είχε νόημα να τρέχουν πάνω-κάτω σε ένα χαμένο παιχνίδι, πως το σφύριγμα της λήξης περίπου 20 λεπτά αργότερα θα υπέγραφε τη συγκλονιστικότερη ποδοσφαιρική ευρωπαϊκή βραδιά της ΑΕΚ στην ιστορία της. Ορισμένοι ακόμα κοιτάνε στα βιντεάκια το πλασέ του Σεντένο, που έκανε το 2-2 στο 86', και αναπολούν εκείνες τις απειροελάχιστες στιγμές ανάμεσα στο πλασέ του Κοσταρικανού και την ηδονική, νομοτελειακή κατάληξη της μπάλας στα δίχτυα του Κασίγιας. Άλλη Εντελώς Κατάσταση.
06. Το μπασκετικό πρωτάθλημα του 2002
Κάποιοι τίτλοι είναι πολύ σημαντικοί, άλλοι είναι λιγότερο. Κάποιοι είναι θριαμβευτικοί, ορισμένοι άλλοι διεκπαιρεωτικοί. Αλλά υπάρχουν και ορισμένοι τίτλοι, πραγματικά λίγοι και ως εκ τούτου σπάνιοι, που είναι μυθικοί - όσο καταχρηστικά και με δόσεις υπερβολές και αν χρησιμοποιείται αυτός ο χαρακτηρισμός. Είναι ορισμένοι τίτλοι που πάρα πολλά χρόνια μετά την κατάκτησή τους, μετατρέπονται σε ανάλογα λαϊκών παραμυθιών, αντιμετωπίζονται ως θρύλοι: αυτό ήταν το μπασκετικό πρωτάθλημα της ΑΕΚ το 2002.
Δεν ήταν το πρώτο πρωτάθλημα που πήρε η ΑΕΚ στο μπάσκετ και ένα είναι σίγουρο: δεν θα είναι και το τελευταίο. Είναι όμως ένα πρωτάθλημα που προέκυψε με πλεόνασμα αθλητικών κατορθωμάτων. Φαβορί καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, η ομάδα του Σάκοτα έπαθε ένα καταστροφικό κλακάζ στους τελικούς κόντρα στον Ολυμπιακό, είδε την έδρα της να σπάει και να μένει πίσω στην σειρά νικών με 0-2. Και όμως, πέτυχε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία των ελληνικών play off. To 0-2 έγινε 3-2 και όσοι έζησαν από κοντά τόσο τον θρίαμβο στο ΣΕΦ που χάλασε την έτοιμη φιέστα του Ολυμπιακού όσο και το συγκλονιστικό πέμπτο παιχνίδι που επανέφερε τη Βασίλισσα εκ νέου στο θρόνο της μετά από 32 χρόνια, θα έχουν να το διηγούνται μέχρι το τέλος της ζωής τους.
05. Το Champions League του 2018
Ήταν χρονιά - ορόσημο για την ιστορία της ΑΕΚ το 2018. Τα 50 χρόνια από τον θρίαμβο του πρώτου ευρωπαϊκού κυπέλλου της «κιτρινόμαυρης» ιστορίας σηματοδοτούσαν έναν συμβολισμό που εν τέλει μόνο τυπικός και στείρα ρομαντικός δεν αποδείχθηκε, το «νίκησαν επειδή δεν μπορούσαν να χάσουν» του '68 πήρε ξανά σάρκα και οστά δυο χρόνια πριν τελειώσουν τα 10s. Εφόσον η ΑΕΚ κατάφερε να περάσει έπειτα από έναν τρελό και παλαβό συνδυασμό αποτελεσμάτων από τη φάση των ομίλων του Champions League, εφόσον απέκλεισε Νίμπουργκ και Στρασμπούρ εξασφαλίζοντας τη συμμετοχή της στο Final Four, εφόσον ως τόπος διεξαγωγής του τελευταίου ορίστηκε το ΟΑΚΑ, η ΑΕΚ δεν θα έχανε αυτό το τρόπαιο.
Όμως, ξέχωρα από τις δυο μεγάλες νίκες επί της Μούρθια και της Μονακό που της χάρισε την κούπα, ξέχωρα από τα πανηγύρια, ξέχωρα από την εντυπωσιακή εικόνα του ΟΑΚΑ, υπάρχει ένα άλλο στοιχείο που κάνει αυτό το γεγονός τόσο σημαντικό για την ιστορία της ΑΕΚ. Έπειτα από το φλερτ με τον απόλυτο αφανισμό, έπειτα από τον υποβιβασμό της ΑΕΚ μέχρι και στην Β' Εθνική, μετά από μια μακρόχρονη εδραίωση στις μέτριες ομάδες της Ελλάδας, αυτή η κούπα υπήρξε η επιβεβαίωση μιας πραγματικότητας, που ορισμένοι έμοιαζαν να αμφισβητούν: η επιστροφή της Βασίλισσας δεν ήταν ένας θρησκευτικός χρησμός για μικρά παιδιά, αλλά μια νομοτελειακή εξέλιξη της ιστορίας που απλά έψαχνε ημερομηνία. Αυτό το τρόπαιο ήταν η απόλυτη επιβεβαίωση.
04. Το πρωτάθλημα του 1989
Το υπονοήσαμε και πιο πάνω: με ψυχρούς, υπολογιστικούς, με αντικειμενικούς όρους κάποιοι τίτλοι δεν είναι περισσότερο σημαντικοί από κάποιους άλλους. Ένα πρωτάθλημα έχει την ψυχρή αξία ενός άλλου πρωταθλήματος και όταν η ΑΕΚ κατακτούσε τον τίτλο το 1989, πρόσθετε απλά ένα ακόμα στη συλλογή της - είχαν προηγηθεί και άλλα, θα ακολουθούσαν και άλλα. Γιατί λοιπόν τόσο ψηλή θέση σε αυτό το top-10 όσον αφορά το πρωτάθλημα του 1989;
Διότι οι ομάδες πρώτα και πάνω από όλα είναι σύνολα ψυχολογιών και συναισθημάτων που φωλιάζουν στις καρδιές των οπαδών τους για να τα κουβαλάνε για πάντα και να τα μεταλαμπαδεύουν υπό μορφή εξιστορήσεων στις επόμενες γενιές οπαδών. Να γιατί το πρωτάθλημα του 1989 είναι ένα πρωτάθλημα πιο σημαντικό από τα υπόλοιπα. Το πρώτο πρωτάθλημα του Μπάγεβιτς στον πάγκο της Ένωσης, το πρώτο πρωτάθλημα μετά από μια ξηρασία δέκα ετών και το κυριότερο ένα πρωτάθλημα που μοιάζει λες και ξεπήδησε από τις σελίδες κάποιου κόμικ, με την ΑΕΚ να είναι αουτσάιντερ στον άτυπο «τελικό» πρωταθλήματος κόντρα στον Ολυμπιακό, με τον Οκόνσκι και τον Καραγκιοζόπουλο να βγάζουν την τέλεια αντεπίθεση προτού ο τελευταίος γράψει το τελικό 0-1, με τον Μανωλά να αποτρέπει πάνω στη γραμμή του τέρματος την ισοφάριση του Ολυμπιακού, με την Ένωση να τελειώνει το ματς με εννιά παίκτες και με την επιστροφή στα πρωταθλήματα να συνδυάζεται με ένα τρελό πάρτι στο πέταλο του ΟΑΚΑ. Ναι, με ψυχρούς όρους ήταν απλά ένα πρωτάθλημα. Με ουσιαστικούς όρους, ήταν το πρωτάθλημα που άλλαξε την ιστορία της ΑΕΚ.
03. Το ταξίδι στο Βελιγράδι το 1999
Υπάρχει ένα μοτό που αρέσει σε πολλούς φίλους της ΑΕΚ να το αναπαράγουν. Είναι ένα μοτό που λέει πως «είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ». Όμως, μην γελιόμαστε: αυτοί οι ισχυρισμοί ανήκουν σε άλλες εποχές, σε εποχές πιο αγνές, ερασιτεχνικές. Στον κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου πόσο «διαφορετική» μπορεί να είναι μια ομάδα; Μπορεί ορισμένοι οπαδοί ορισμένων ομάδων να διαφέρουν πράγματι ως προς τη ψυχοσύνθεσή τους από άλλους, είναι ωστόσο αυτό αρκετό για να μιλάμε στα σοβαρά για διαφορετικότητα μιας ομάδας. Ας μην γελιόμαστε: στον κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου δεν υπάρχουν «διαφορετικές» ομάδες. Εκτός και αν...
Το 1999 η ΑΕΚ παίρνει μια ριζοσπαστική απόφαση. Ενώ οι αμερικάνικες βόμβες προσγειώνονται κάθε μέρα στη Σερβία, η Ένωση ταξιδεύει μέσα στην καρδιά του πολέμου, οι παίκτες της φοράνε στις εμφανίσεις τους στόχους για βόμβες, που εκείνη τη χρονική στιγμή είναι παγκόσμιο αντιπολεμικό σύμβολο, το σύμβολο ενάντια στον πόλεμο της Σερβίας. Η ΑΕΚ δίνει ένα φιλικό παιχνίδι με την Παρτιζάν, ένα φιλικό ενότητας και ειρήνης. Στις κερκίδες οι οπαδοί της συνυπάρχουν με εκείνους της Παρτιζάν, από κοινού μπαίνουν στο γήπεδο και διακόπτουν το ματς αλλά είναι μια διακοπή διαφορετική: δεν εκκινείται από το μίσος αλλά από την αξία της ειρήνης ανάμεσα στους λαούς. Η ΑΕΚ δίνει ένα από τα σημαντικότερα παιχνίδια της ιστορίας της, υπογράφει μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές των τόσων χρόνων ύπαρξής της. Τα παιδιά στην κερκίδα, εκείνοι που ταξίδευσαν στο Βελιγράδι με ένα πούλμαν, κάνοντας υπεύθυνη δήλωση στη πρεσβεία της Σερβίας πως έχουν την ευθύνη για ό,τι τους συμβεί (...) αφαιρούν κάθε υπόνοια ανώδυνης φιέστας αναφορικά με αυτό το ματς. Η ιστορία θα το γράψει για πάντα: κάποτε η ΑΕΚ αμφισβήτησε έναν ολόκληρο πόλεμο.
02. Η κούπα στο Καλλιμάρμαρο το 1968
Το ημερολόγιο έγραφε 4 Απριλίου 1968 και μια μπασκετική άγρια συμμορία είχε αναγκάσει όλη την Αθήνα να βρίσκεται στο πόδι από το πρωί εκείνης της ημέρας. Η ΑΕΚ αντιμετώπιζε την Σλάβια Πράγας στο Καλλιμάρμαρο και μπροστά σε 80.000 ανθρώπους θα κατακτούσε τον πρώτο συλλογικό ευρωπαϊκό τίτλο για την Ελλάδα σε οποιοδήποτε άθλημα - γενιές και γενιές μεγάλωσαν με τη ραδιοφωνική περιγραφή του Γεωργίου από εκείνη την ιστορική αναμέτρηση για την ΑΕΚ.
Υπάρχουν δυο βασικοί μύθοι για εκείνο το ματς. Ο ένας είχε να κάνει με τη δυσκολία του αγώνα. Αυτό δεν ισχύει: η ΑΕΚ ήταν αληθινή dream team και έχοντας αποκλείσει στον ημιτελικό την εξίσου παντοδύναμη Βαρέζε, κόντρα στην Σλάβια έπρεπε απλά να κάνει το αυτονόητο - ο μισός και βάλε τίτλος είχε παρθεί με τον αποκλεισμό της ιταλικής ομάδας. Ο άλλος έχει να κάνει με τον ρόλο της Χούντας σε αυτό το παιχνίδι. Πράγματι, η Χούντα επιχείρησε να εκμεταλλευτεί προς όφελός της αυτή την επιτυχία, να την πλασάρει ως δική της. Όμως, όπως προς τιμήν τους έχουν πει κατά καιρούς πολλοί από τους πρωταγωνιστές εκείνης της βραδιάς, η ΑΕΚ δεν είχε καμία σχέση με το καθεστώς όσο και αν το τελευταίο θα ήθελε να ισχύει κάτι τέτοιο. Ο θρίαμβος του '68 ήταν ένας αγνά αθλητικός θρίαμβος, ο θρίαμβος μιας υπερηχητικής ομαδάρας που απλά δεν μπορούσε να χάσει αυτό το τρόπαιο.
01. Η πορεία προς τα ημιτελικά του Kυπέλλου UEFA το 1977
Καμιά φορά ορισμένες λεπτομέρειες διαφοροποιούν την ιστορία εξ΄ολοκλήρου. Καμιά φορά οτιδήποτε γράφεται ως ιστορία θα μπορούσε να γραφτεί αλλιώς αν άλλαζε έστω και μια απειροελάχιστη παράμετρός της. Λέγεται πως μια από αυτές τις περιπτώσεις ήταν η κλήρωση των ημιτελικών του Κυπέλλου UEFA το 1977. Λέγεται πως αν η ΑΕΚ είχε κληρωθεί είτε με την βέλγικη Μόλενμπεκ είτε με την Μπιλμπάο, θα πήγαινε στον τελικό της διοργάνωσης σίγουρα, πως το ζευγάρι που συγκρότησε η Ένωση με την Γιουβέντους για τους «4» του θεσμού ήταν κάτι σαν πρόωρος τελικός. Και εδώ που τα λέμε, αν κοιτάξει κανείς το τι είχε πετύχει η ομαδάρα του Φάντροκ για να φτάσει στα ημιτελικά της διοργάνωσης, μάλλον αυτό δεν είναι και πολύ μακριά από την αλήθεια.
Με αποκορύφωμα τους δυο αποκλεισμούς αγγλικών ομάδων, πρώτα της Ντέρμπι και στη συνέχεια της ΚΠΡ και ειδικά ο δεύτερος, με την ΑΕΚ να χάνει 3-0 στην Αγγλία, να ισοφαρίζει στη Νέα Φιλαδέλφεια το σκορ του πρώτου αγώνα και να προκρίνεται στα πέναλτι, είναι απόλυτα δείγματα ύπαρξης μιας ομάδας πολύ υψηλού ευρωπαϊκού επιπέδου εκείνη την εποχή. Οι λεπτομέρειες στέρησαν στην ΑΕΚ τη συμμετοχή σε έναν ευρωπαϊκό τελικό: η Γιουβέντους ήταν η μοναδική ομάδα που μπορούσε να την αποκλείσει - όπως και έγινε. Όμως και πάλι, το έπος του 1977, η φοβερή και τρομερή ευρωπαϊκή πορεία της αρμάδας του Γέντρισεκ Φάντροκ, είναι -δίχως καμία αμφιβολία- το πιο λαμπρό γεγονός ενός παραμυθιού που διαρκεί 96 χρόνια.
Και συνεχίζεται...
