Το πόδι στο γκάζι. Δυνατά, με πάθος και ένταση. Τσίτα τα γκάζια, αλλά με μυαλό και προσοχή στο τιμόνι. Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στη νέα εποχή της ΑΕΚ. Η εποχή του Μάριου Ηλιόπουλου ξεκίνησε ουσιαστικά από το μεσημέρι της 20ης Ιουνίου και φαίνεται πως μπορεί να γίνει η αφετηρία για πολλά από εκείνα τα ανομολόγητα μεγάλα έκρυβε φυλαγμένα στην ψυχή του κάθε Ενωσίτης. Γιατί φαίνεται, πως σε αυτήν τη νέα εποχή, δεν υπάρχουν φραγμοί στα όνειρα.
Ο Ηλιόπουλος κατά την ουσιαστική πρεμιέρα του προς τον κόσμο της ΑΕΚ, πέτυχε κάτι που πραγματικά έμοιαζε απίθανο. Να δώσει όραμα, δίχως να μπει σε παροχολογία και τις υποσχέσεις που συχνά πυκνά ακούει ο κόσμος. Λόγια σταράτα. Τσαμπουκαλεμένα. Από έναν άνθρωπο που σίγουρα, σου δίνει την αίσθηση πως είναι γεννημένος νικητής. Πως έχει πετύχει με ό,τι έχει καταπιαστεί και τώρα που τον ευλόγησε ο θεός και είχε τη δυνατότητα να αποκτήσει την ΑΕΚ, κάνει ακόμα ένα όνειρο του πραγματικότητα.
Το πάθος του Ηλιόπουλου ξεχείλισε
Είναι εντυπωσιακό, πως σχεδόν σε όλα τα τηλέφωνα που δέχθηκα από την ώρα που τελείωσε η συνέντευξη μέχρι και τότε που έγραψα αυτές τις γραμμές, λάμβανα το ίδιο feedback ενθουσιασμού. Ο Ηλιόπουλος δεν πήγε στην πεπατημένη. Δεν πήγε σε αυστηρές κουβέντες, κοφτές ατάκες, έδωσε το προσωπικό του στίγμα. Καταλαβαίνω, πως για έναν κόσμο που είχε μάθει με ένα συγκεκριμένο στυλ επί χρόνια, όλο αυτό φάνηκε νέο. Είναι νέο. Είναι διαφορετικό. Αλλά με τόσο πάθος, με τέτοια «τρέλα» και αγάπη, δεν μπορεί να μην είναι επιτυχημένο.
Φάνηκε πως για την ΑΕΚ γύρισε η σελίδα. Μπήκε σε μια νέα εποχή. Ο πήχης εκεί που δεν τολμούσε να εκστομίσει κανείς. Να φτιαχτεί μια ομάδα που θα τρίβουν τα μάτια τους οι Ευρωπαίοι. Δύσκολο; Αναμφίβολα. Αλλά σας ρωτώ: όποιος είδε τον Ηλιόπουλο, άκουσε αυτήν την ένταση και διέκρινε αυτή τη δίψα στην επιτυχία, δεν «ψήθηκε» πως αυτός μπορεί να το κάνει πράξη; Φάνηκε πως είναι άνθρωπος που δεν μασά τα λόγια του, δεν ψάχνει φιοριτούρες και είναι ανοιχτός σε όλα.
Νέος με όρεξη για επιτυχία
Είναι σημαντικό, πως δεν ακούσαμε χαχαχούχα. Δεν υπήρχαν μεταγραφικά «μπαμ» και επικοινωνιακά τρυκ. Υπήρχε η είδηση της δεκαετίας για την ΑΕΚ, το πρόσωπο της νέας εποχής. Και είναι κομβικό, πως όλο αυτό ήρθε να δέσει με μια επιτυχημένη συνταγή που εκφράζεται κυρίως από τη μορφή του Ματίας Αλμέιδα. Εχετε δει ξανά να υπάρχει τέτοια σχέση εκτίμησης και εμπιστοσύνης σε ιδιοκτήτη και προπονητή; Εχετε δει πολλές φορές τον Αλμέιδα να δίνει το παρών στη νέα εποχή και να τη σφραγίζει με αυτό;
Πάθος για την ΑΕΚ. Προσδεθείτε και ετοιμαστείτε για πολλά και ωραία που έρχονται. Ο Ηλιόπουλος έδειξε με όλες τις κινήσεις και τις ατάκες του, πως θα μπει ηγέτης, στρατηγός σε όλα. Νέος άνθρωπος, με όρεξη για επιτυχία. Δεν έψαξε σε τίποτα να κρυφτεί, δεν προσπάθησε να αποφύγει καμία «δύσκολη» ερώτηση. Ετσι κι αλλιώς, οι δυσκολίες είναι στο μυαλό μας και στον τρόπο που μάθαμε κάποια πράγματα. Στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο απλά.
Η δική του ΑΕΚ, η απίστευτη εκμυστήρευση
Ξέρετε, δεν χρειάζεται να δώσει πιστοποιητικά ΑΕΚφροσύνης κάποιος που ξόδεψε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για το όνειρο του. Αλλά δεν σας κρύβω, πως αυτό το «Ζήτω η ΑΕΚ» στο φινάλε, θαρρείς και αποτελεί τη σύνδεση με εκείνο το μυθικό του θείου Λουκά σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη. Και για έναν άνθρωπο που εκείνη την περίοδο λάτρεψε την ΑΕΚ, φάνηκε πως ήταν η αρχή. Πήρα την άδεια του και θα σας αποκαλύψω τι μου απάντησε, όταν τον ρώτησα σε ένα σύντομο τετ α τετ που είχαμε για τις αναμνήσεις του από την ΑΕΚ και θα καταλάβετε πολλά, ειδικά οι Ενωσίτες εκείνων των εποχών.
Μου είπε ο Μάριος Ηλιόπουλος, πως η πρώτη του ανάμνηση είναι εκείνο το μαγικό βράδυ στην Αγγλία με την Ντέρμπι. Μου έλεγε για το γκολ φάουλ του Νικολούδη με το «8» στην πλάτη και ήταν σα να ζούσε ξανά όλη τη φάση. Το θυμόταν σαν χθες και μου είπε, πως ήταν δέκα ετών και παρακολουθούσε το ματς στο δωμάτιο του αδερφού του, στο πατρικό τους σπίτι στη Φιλοθέη. Εκεί άρχισε ο έρωτας του με την ΑΕΚ. Εκεί είδε όλο τον κόσμο να αλλάζει.
Μου είπε κι άλλα. Μου είπε πως θυμάται ακόμα, να βλέπει το ματς με τη Γιουβέντους στα ημιτελικά του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ από την Κυψέλη, όπου στο Πεδίο του Αρεως ήταν το σπίτι της θείας του, Ειρήνης. Και να φωνάζει με όλη τη δύναμη στο γκολ του Παπαδόπουλου. Και μου εκμυστηρεύτηκε μια άλλη τρομερή ιστορία, να διαβάζει σε πρωτοσέλιδο το καλοκαίρι του 1977 πως η ΑΕΚ απέκτησε τον τεράστιο Ντούσαν Μπάγεβιτς, ενόσω βρισκόταν στο Κιλκίς με τον οικογενειακό φίλο, αστυνομικό Αλκιβιάδη Μπεντεβή. Η δική του ιστορία, η δική του ΑΕΚ.
Μάγκας και αυθεντικός
Ετσι είδαμε τον Ηλιόπουλο. Μάγκας και αυθεντικός. Σε σπάνιο και εντυπωσιακό στοιχείο, πως δεν δίστασε να χτυπήσει καμπανάκια στην κυβέρνηση για την κοινωνική της πολιτική. Η ΑΕΚ, όλες οι ομάδες, ακουμπούν στον κοινωνικό ιστό. Οσοι είστε εδώ, όσοι ζείτε σε αυτήν τη χώρα, είναι απίθανο να μην έχετε να πείτε την προσωπική σας ιστορία αναφορικά με τη γραφειοκρατία, τις δυσλειτουργίες, τα περίεργα που συμβαίνουν με τις τράπεζες. Χωρίς να κάνει πολιτικό παιχνίδι, ο Ηλιόπουλος έστειλε μήνυμα.
Ανοιχτός προς όλους και κοφτός για όποιον τολμά να προσβάλει την ΑΕΚ και να θίγει τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Ειδικά η ατάκα για τον Γκαγκάτση και το επεισόδιο με τον Αλμέιδα, έβγαλε πολλά από εκείνα που σκέφτεται ο μέσος ΑΕΚτζής και έβλεπε πολλά με δυσπιστία, ειδικά σε σχέση με τον ΠΑΟΚ. Οι ατάκες για τον Μαρινάκη, το ξεκαθάρισμα όλης της σπέκουλας που εντέχνως είχαν στήσει, η αναφορά στον Παρτιζάνο που γούσταρε την ΑΕΚ και έγινε η εξαίρεση στην οικογένεια, έδωσαν όλο το περίγραμμα.
Δεν μπορεί να ξέρει κανείς τι θα φέρει ο χρόνος. Χάρηκα που ο Ηλιόπουλος ζήτησε συνεχή και αυστηρή κριτική. Ετσι συμβαίνει στα μεγάλα «μαγαζιά». Κρίνεσαι καθημερινά, δεν μπορείς να εφησυχάζεις. Δεν μπορείς να αρκείσαι σε μια επιτυχία, όσο σημαντική και αν είναι. Αυτό στοίχισε την ΑΕΚ ακόμα και πέρυσι. Τη νοοτροπία νικητή, το πάθος για τους τίτλους που καθορίζει ο εγκέφαλος, θα τη μεταδώσει και στην καρδιά και σε όλα τα κομμάτια του οργανισμού.