Η ρεβάνς της Πολωνίας δεν αφήνει πολλά περιθώρια ανάλυσης. Για να έρθει μία ακόμα υπέρβαση και μία ακόμα πρόκριση έπρεπε ο Ολυμπιακός να ξεπεράσει τον εαυτό του και να κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακά πράγματα από ότι στο πρώτο παιχνίδι.
Η Γιαστρέμπσκι είναι μια ομάδα από το υψηλότερο ράφι του ευρωπαϊκού βόλεϊ. Μπορεί να κάνει μια μέτρια εμφάνιση, μια ήττα ή ένα παιχνίδι μακριά από τα στάνταρ της αλλά όταν μιλάμε για διπλά παιχνίδια είναι δύσκολο να επαναλάβει τα ίδια λάθη. Και κυρίως είναι δύσκολο να υποτιμήσει εκ νέου έναν αντίπαλο που την πλήγωσε με αυτό τον τρόπο στο πρώτο παιχνίδι. Η πολωνική ομάδα ήταν σαφώς πιο υποψιασμένη και δεν εμφάνισε χαλαρότητα όπως έκανε στο Ρέντη πριν μια βδομάδα.
Αυτό φαίνεται και με το ότι οι γηπεδούχοι ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικοί στην επίθεσή τους και παρότι στριμώχτηκαν στο πρώτο σετ κατάφεραν να περιορίσουν τα λάθη στο ελάχιστο την κρίσιμη στιγμή. Αντιθέτως, ο Ολυμπιακός μπορεί να είχε ενθουσιασμό και εν μέρει άγνοια κινδύνου αλλά όταν το πρώτο σετ έφτασε σε οριακό σημείο, εκεί που όλα κρίνονται μετά τους 20 πόντους, χάρισε ευκαιρίες στη Γιαστρέμπσκι και το πλήρωσε.
Απέναντι σε μια ομάδα με τρομερή ποιότητα ο Ολυμπιακός κράτησε καλά την υποδοχή του αλλά δεν είχε την απαιτούμενη σταθερότητα στη δημιουργία από τον Τράβιτσα, αντίθετα με τα κομβικά παιχνίδια που είχαν προηγηθεί, και αυτό οδήγησε τόσο τον Ατανασίγιεβιτς όσο και τους υπόλοιπους σε ρηχά νερά. Κάθε νόμισμα, όμως, έχει δύο πλευρές και η άλλη πλευρά λέει πως η Γιαστρέμπσκι ήταν πολύ καλή πάνω στο φιλέ, έσπασε μπάλες, έβγαλε δύσκολες άμυνες και αξιοποίησε τις δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες της.
Δε χρειάζεται πολύ ανάλυση για να καταλάβει κανείς ότι η φιναλίστ των προηγούμενων δύο Champions League ήταν φανερά ανώτερη. Αυτό δε μειώνει την προσπάθεια του Ολυμπιακού κάθε άλλο. Αναδεικνύει την νίκη του πρώτου αγώνα ακόμα και αν δεν ήταν ικανή να φέρει την πρόκριση. Κυρίως, όμως, αναδεικνύει τη συνολική πορεία του για φέτος. Ο Γκαρντίνι έφτιαξε μια ομάδα με γερές βάσεις που άντεξε σε δύσκολες έδρες, πέτυχε ανατροπές και νίκες που δεν είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε από ελληνικές ομάδες τα τελευταία χρόνια και κυρίως δε φοβήθηκε να ονειρευτεί. Ο Ολυμπιακός έφτασε ουσιαστικά ένα παιχνίδι μακριά από το Final 4 σε μια σεζόν που ο στόχος ήταν να μπει στους ομίλου και αν καταφέρει να φτάσει στα πλέι οφ. Οι αρχικοί στόχοι αποδείχθηκαν απόλυτα επιτεύξιμοι και εν τέλει έφτασε να κοιτάζει στα μάτια μια ομάδα σαν τη Γιαστρέμπσκι.
Ασχέτως με το τι συνέβη στο ελληνικό πρωτάθλημα και τα σκαμπανεβάσματα που παρουσίασε ο Ολυμπιακός δημιούργησε μια ποιοτική ομάδα βασισμένη στη συνταγή της εμπειρίας. Παίκτες που ξέρουν πολύ καλά το επίπεδο του Champions League, που έχουν πρωταγωνιστήσει σε αυτό και που παιχνίδια κόντρα στη Φενέρ και τη Μόντσα ήταν για αυτούς μια ακόμα μέρα στη δουλειά. Εν τέλει η απόσταση από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης να είναι μεγάλη αλλά όχι τόσο χαοτική όσο νομίζαμε. Αρκεί να υπάρχει η κατάλληλη συνταγή, ο κατάλληλος σεφ και ένα πλάνο με προοπτικές.
