Για να βρεθεί μία παίκτρια στην ομάδα που λίγους μήνες πριν διεκδικούσε το CEV Champions League και παράλληλα είναι μία από τις 2-3 καλύτερες ομάδες του ιταλικού πρωταθλήματος ούτε είναι λίγο ούτε φυσικά έρχεται τυχαία. Το Μιλάνο είναι μια ομάδα γεμάτη ταλέντο και που για ακόμα μια σεζόν ανήκει στο ψηλότερο από τα ράφια του παγκόσμιου βόλεϊ.
Η Κωνσταντινίδου έκανε μια πολύ καλή διετία στην ΑΕΚ, ωρίμασε σαν παίκτρια και κυρίως απέκτησε χαρακτήρα ηγέτη. Για να πέσει στα… ραντάρ μιας ομάδας σαν το Μιλάνο παίκτρια από το ελληνικό πρωτάθλημα αυτό σημαίνει ότι διαθέτει δυνατότητες να αντέξει σε αυτό το επίπεδο. Πέρα από το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι η Κωνσταντινίδου έχει τον χαρακτήρα να αντέξει αυτή την πίεση αλλά και τη διάθεση να δουλέψει σε αυτές τις υψηλές απαιτήσεις.
Μπορεί το Μιλάνο να έχει την ατυχία να πέφτει πάνω στην εκπληκτική φέτος Κονελιάνο που εκτός από κάτοχος του τελευταίου Champions League έχει γίνει ακόμα καλύτερη φέτος αλλά παρόλα αυτά το ότι η Ελληνίδα πασαδόρος έχει ήδη παίξει σε τελικό ιταλικού Super Cup, τελικό Κυπέλλου Ιταλίας και κατέκτησε χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων είναι αξιοπρόσεκτο ακόμα και αν δεν είναι η βασική επιλογή του Λαβαρίνι.
Παρόλα αυτά ο Ιταλός κόουτς, αν και την έχει ως δεύτερη επιλογή πίσω από τον Όρρο, την έχει αξιοποιήσει όποτε χρειαζόταν, της έδωσε ευκαιρίες όταν η Ιταλίδα έπρεπε να πάρει ανάσες και φυσικά την επιστρατεύει συχνά για χάρη του καλού της σερβίς. Άλλωστε όταν στην ίδια ομάδα υπάρχει η Ολυμπιονίκης Όρρο που παράλληλα ήταν η κορυφαία πασαδόρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά και στο VNL 2024 οι προτεραιότητες μοιάζουν δεδομένες. Είναι, όμως, πολύ σημαντικό ότι η Κωνσταντινίδου δουλεύει πλάι στις καλύτερες και εξελίσσεται κάτι που θα φανεί και στη συνέχεια της καριέρας της και φυσικά και στην παρουσία της στην εθνική ομάδα. Άλλωστε το να συνυπάρχει καθημερινά σε προπονήσεις και αγώνες με παίκτριες όπως η Εγκόνου, η Σιλά και η Κούρταγιτς προσφέρει παραστάσεις που μοιάζουν χαοτικές σε σύγκριση με τα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος.
Στον πρόσφατο τελικό Κυπέλλου η Κωνσταντινίδου πέρασε κατά βάση για να σερβίρει ωστόσο δεν είναι αυτός μόνο ο ρόλος της φέτος. Σε μια ομάδα με πλούσιες αγωνιστικές υποχρεώσεις είναι δεδομένο ότι και η δεύτερη πασαδόρος παίρνει ευκαιρίες καθώς το καλεντάρι είναι τόσο βαρύ που ακόμα και παίκτριες σαν την Αλέσια Όρρο δεν μπορούν να παίζουν ανελλιπώς. Ουσιαστικά αυτό είναι το κέρδος της Κωνσταντινίδου, ότι πέρα από τη δουλειά και την εξέλιξή της στις προπονήσεις αποκτά εμπειρίες που δεν βρίσκει εύκολα μια Ελληνίδα αθλήτρια.
Η απόσυρση της Παπαφωτίου και της Χριστοδούλου από την εθνική ομάδα τα προηγούμενα χρόνια δημιούργησαν ένα φανερό κενό στη θέση της πασαδόρου και η αλήθεια είναι πως το ελληνικό βόλεϊ χρειάζεται νέα πρόσωπα για αυτή τη θέση. Αν η Κωνσταντινίδου ήταν ήδη βελτιωμένη την τελευταία διετία μπορεί να παρουσιαστεί ακόμα καλύτερη και κυρίως έχοντας εμπειρίες από το υψηλότερο επίπεδο. Και όλα αυτά λίγους μήνες πριν η εθνική ομάδα βρεθεί στη μεγαλύτερή της πρόκληση, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Σίγουρα οι αθλητές χρειάζονται παιχνίδια για να γίνουν καλύτεροι αλλά όσα κερδίζει η Θεσσαλονικιά πασαδόρος φέτος στο Μιλάνο μπορούν να μοιάζουν ακόμα σημαντικότερα τόσο στο παιχνίδι της όσο και στο πνευματικό κομμάτι. Στο υπόλοιπο της σεζόν, όπου το Μιλάνο εξακολουθεί να διεκδικεί πρωτάθλημα και Champions League, θα έχει σίγουρα ακόμα περισσότερες εμφανίσεις και αυτό είναι πολύτιμο. Και αν καταφέρει να κατακτήσει και ένα από τα δύο τρόπαια θα μιλάμε για μια ιστορική σεζόν μιας πολύ ταλαντούχας Ελληνίδας αθλήτριας.
